Józef Pszenny
- Data urodzenia:
- 17.03.1910
- Data śmierci:
- 03.02.1993
- Kategorie:
- oficer, partyzant, uczestnik II wojny światowej
- Narodowość:
- polska
- Cmentarz:
- Określ cmentarz
Józef Pszenny, ps. Chwacki (ur. 17 marca 1910 w Pruszynie, zm. 3 lutego 1993 w Chicago) – polski dowódca wojskowy, kapitan saperów Wojska Polskiego, szef Referatu Saperów „XII-s” Okręgu Warszawa AK.
W kampanii wrześniowej 1939, w randze porucznika, dowodził 2 kompanią saperów 7 Batalionu Saperów.
Podczas okupacji był twórcą Batalionu Saperów Praskich, które powstały już w 1940 roku nosząc potoczną nazwę „Bataliony Chwackiego”. Później był dowódcą oddziału dyspozycyjnego patrolu minerskiego wydzielonego w połowie 1942 roku z Batalionu Saperów Praskich, a jednocześnie dowodził batalionem liniowym tego oddziału stanowiącym jego zaplecze kadrowo-techniczne. W końcu lipca 1943 roku „Chwacki” został odwołany do prac w dowództwie Referatu Saperów „XII-s” Okręgu Warszawa AK, a jego stanowisko objął cichociemny Ludwik Witkowski „Kosa”.
Akcje zbrojne
Józef Pszenny jako dowódca 3 patrolu minerskiego brał udział w:
- akcji „Wieniec” przeprowadzonej w dniach 7–8 października 1942 na linii kolejowej Warszawa-Siedlce.
- Akcji "Getto" - próbie wysadzenia części murów otaczających getto warszawskie podczas powstania w getcie warszawskim w dniu 19 kwietnia 1943 roku,
- dwóch akcjach mających na celu przejęcie uzbrojenia z niemieckich transportów kolejowych. Pierwsza polegająca na opanowaniu stacji kolejowej Skruda (obecnie Halinów) na trasie Warszawa – Siedlce, której celem było przejęcie pociągu wiozącego uzbrojenie na front wschodni. Akcję przeprowadzono w nocy z 11 na 12 września 1943, druga podobna miała miejsce w nocy z 4 na 5 października 1943 na stacji Dębe Wielkie,
Źródło informacji: wikipedia.org
Brak miejsc
01.09.1939 | Wojska niemieckie napadły o świcie bez wypowiedzenia wojny na Polskę, rozpoczynając kampanię wrześniową a tym samym II wojnę światową
Kampania wrześniowa (inne stosowane nazwy: kampania polska 1939, wojna polska 1939, wojna obronna Polski 1939) – obrona terytorium Polski przed agresją militarną (bez określonego w prawie międzynarodowym wypowiedzenia wojny) wojsk III Rzeszy (Wehrmacht) i ZSRR (Armia Czerwona); pierwszy etap II wojny światowej. Była to pierwsza kampania II wojny światowej, trwająca od 1 września (zbrojna agresja Niemiec) do 6 października 1939, kiedy z chwilą kapitulacji SGO Polesie pod Kockiem zakończyły się walki regularnych oddziałów Wojska Polskiego z agresorami. Naczelnym Wodzem Wojska Polskiego w kampanii był marszałek Edward Rydz-Śmigły, a szefem sztabu gen. bryg. Wacław Stachiewicz. Od 3 września 1939 wojna koalicyjna Polski, Francji i Wielkiej Brytanii przeciw III Rzeszy.
07.10.1942 | W nocy z 7/8 października Armia Krajowa przeprowadziła akcję „Wieniec”, polegającą na wysadzeniu w powietrze linii kolejowych wokół Warszawy
Akcja "Wieniec" – pierwsza akcja Armii Krajowej przeciwko niemieckiemu transportowi kolejowemu przeprowadzona w nocy z 7 na 8 października 1942 r.
01.08.1944 | O 17:00 (Godzina "W") wybuchło powstanie warszawskie
Powstanie warszawskie (1 sierpnia – 3 października 1944) – wystąpienie zbrojne przeciwko okupującym Warszawę wojskom niemieckim, zorganizowane przez Armię Krajową w ramach akcji „Burza”, połączone z ujawnieniem się i oficjalną działalnością najwyższych struktur Polskiego Państwa Podziemnego.