Ludmiła Zykina

Ludmiła Gieorgijewna Zykina, ros. Людмила Георгиевна Зыкина (ur. 10 czerwca 1929 w Moskwie, zm. 1 lipca 2009 tamże) –rosyjska pieśniarka (mezzosopran).

Pochodziła z rodziny robotniczej. W czasie II wojny światowej pracowała jako tokarka w moskiewskich zakładach im. G.Ordżonikidze. Po zakończeniu wojny podjęła pracę sanitariuszki w moskiewskiej klinice psychiatrycznej nr. 1. W 1947 wzięła udział we Wszechrosyjskim Konkursie Młodych Artystów, a wkrótce potem trafiła do Państwowego Chóru Uniwersyteckiego im. M. E. Piatnickiego. W 1969 ukończyła studia w konserwatorium moskiewskim, w klasie Eleny Gedewanowej.

Występowała w wielu republikach ZSRR, śpiewając głównie pieśni ludowe. Lata 60. przyniosły szereg sukcesów artystycznych Zykinie, szczególnie ceniono ją w Azerbejdżanie.

Dorobek wokalny Zykiny wydano w 2004 na 20 płytach kompaktowych. Do najsłynniejszych utworów wykonywanych przez Zykinę zaliczano pieśń Marka Fradkina: Течёт Волга (Płynie Wołga) i Оренбургский пуховый платок Grigorija Ponomarienki. Telewizja rosyjska określała ją mianem ulubionej artystki Kremla, podkreślając, że występowała przed Stalinem, Chruszczowem, Breżniewem iGorbaczowem. W 1973 została uhonorowana tytułem Narodowej Artystki ZSRR.

Czterokrotnie wychodziła za mąż. Pierwszy raz zmieniła stan cywilny w 1951, poślubiając inżyniera Władlena Pozdnowa. Z ostatnim mężem, Wiktorem Gridinem przeżyła 17 lat. Artystka przez wiele lat uskarżała się na postępującą cukrzycę, pod koniec życia przeszła ciężką infekcję. Zmarła w wyniku zatrzymania akcji serca. Pochowano ją 4 lipca 2009 na Cmentarzu Nowodziewiczym w Moskwie.

Została odznaczona m.in. Złotym Medalem "Sierp i Młot" Bohatera Pracy Socjalistycznej (4 września 1987), Orderem św. Andrzeja Powołańca (2004), Orderem Zasług dla Ojczyzny I, II i III klasy (2009, 1999 i 1997), dwukrotnie Orderem Lenina (1979 i 1987) oraz Orderem "Znak Honoru" (1967). Laureatka Nagrody Leninowskiej (1970).

Jej imię nosi asteroid 4879.