Powiedz o tym miejscu
pl

Władimir Bukowski

Dodaj nowe zdjęcie!
Data urodzenia:
30.12.1942
Data śmierci:
27.10.2019
Data pogrzebu :
19.11.2019
Patronim:
Konstantinowicz
Inne imiona lub nazwisko panieńskie:
Władimir Konstantinowicz Bukowski
Inne nazwiska/pseudonimy:
Wladimir Bukowski, Vladimir Bukovski, Vladimirs Bukovskis, Vladimir Bukovsky, Владимир Буковский, Владимир Буковский, Wladimir Konstantinowitsch Bukowski, Володимир Буковський, Володимир
Kategorie:
dysydent, ofiara represji sowieckiego reżimu, pedagog, nauczyciel, pisarz, polityk
Cmentarz:
Określ cmentarz

Władimir Konstantinowicz Bukowski (ros. Влади́мир Константи́нович Буко́вский, ur. 30 grudnia 1942 w Belebeju, zm. 27 października 2019 w Cambridge) – rosyjski dysydent, pisarz i obrońca praw człowieka w ZSRR. W sowieckich więzieniach, obozach karnych i zakładach psychiatrycznych (zob. psychiatria represyjna w ZSRR) spędził łącznie dwanaście lat.

Życiorys

Bukowski urodził się w rodzinie o polskich korzeniach, jest prawnukiem polskiego oficera wziętego przez Rosjan do niewoli w bitwie pod Ostrołęką (1831) i zesłanego na Syberię, gdzie ożenił się i pozostał do końca życia. W 1959, w wieku 17 lat, został wyrzucony ze szkoły za rozpowszechnianie tzw. samizdatu, czyli publikacji drugoobiegowej. W 1963 został na dwa lata umieszczony w szpitalu psychiatrycznym (psychiatria represyjna w ZSRR). Zaraz po wyjściu na wolność w 1965 zorganizował demonstrację w obronie dysydentów Andrieja Siniawskiego i Julija Daniela, za co ponownie zamknięto go w ośrodku psychiatrycznym, jednak niemal od razu po odsiedzeniu wyroku zorganizował kolejny protest w obronie dysydenta – tym razem Aleksandra Ginzburga – za co trafił do obozu karnego. Po procesie, który wzbudził liczne protesty na Zachodzie i zaangażował najwyższe sfery rządzące w ZSRR, w 1971 został uznany za winnego działalności antyradzieckiej i skazany na 7 lat więzienia oraz 5 lat zsyłki. Łącznie przebywał w uwięzieniu przez 12 lat.

W 1976 został deportowany z ZSRR na Zachód w ramach wymiany za sekretarza generalnego Komunistycznej Partii Chile Luisa Corvalana (18 grudnia 1976 na lotnisku w Zurychu). Od tego czasu żył na emigracji, choć po 1991 kilkukrotnie odwiedził Rosję.

W latach osiemdziesiątych otwarcie popierał politykę Ronalda Reagana przeciwko reżimom komunistycznym w krajach Trzeciego Świata. Konsekwentnie krytykował też Zachód za przejawy zachowawczości względem komunizmu i Związku Radzieckiego, uznając to za błędne dążenie do stabilizacji za wszelką cenę. Był zdecydowanym przeciwnikiem strategii odprężenia, a później poparcia udzielonego przez Zachód Michaiłowi Gorbaczowowi. Zarzucał też elitom świata zachodniego nieumiejętność rozliczenia się ze swojego uwikłania w obronę władzy sowieckiej oraz kontaktów z KGB. Nie popierał pieriestrojki, którą uznawał za zwodzenie przez ekipę Gorbaczowa społeczeństwa i opinii międzynarodowej w celu utrzymania systemu i własnej władzy. Z podobnych pozycji sprzeciwia się nazywaniu okresu rządów Chruszczowa mianem „odwilży”, gdyż nadal trwały w ZSRR represje polityczne.

Wobec perspektywy upadku systemu komunistycznego w ZSRR postulował utworzenie międzynarodowej komisji w celu zbadania zbrodni komunistycznych i procesu sądowego w celu rozliczenia z komunizmem (na wzór procesów norymberskich, które rozliczyły nazizm). W tym celu po upadku puczu Janajewa przebywał przez kilka miesięcy w Moskwie, jednak pomimo wstępnych ustaleń z nowymi władzami rosyjskimi i podjętych prób otwarcia archiwów, do urzeczywistnienia jego planów ostatecznie nie doszło. W 1992 został ponownie zaproszony do Rosji jako reprezentant strony prezydenckiej w sporze z reaktywowaną KPZR przed Trybunałem Konstytucyjnym, dotyczącym kwestii niekonstytucyjności partii i tytułów prawnych do jej dawnego majątku. Uzyskał wówczas dostęp do dokumentów Komitetu Centralnego, których część przy okazji skopiował za pomocą przywiezionego ze sobą skanera oraz laptopa i opublikował później na Zachodzie. Dotyczyły one m.in. wspierania przez radziecki wywiad i partię komunistyczną akcji terrorystycznych za granicą, działalności partii komunistycznych w krajach kapitalistycznych, czy wprowadzenia stanu wojennego w Polsce.

Kontestował nową rzeczywistość polityczną po upadku ZSRR. Uważał, iż w Rosji nastąpiła „restauracja nomenklatury”, rozkradanie majątku państwowego, ogłoszenie się przez część dawnych komunistów mianem „demokratów” i „reformatorów”. Sprzeciwiał się błędnemu jego zdaniem pojmowaniem kapitalizmu jako sztuki oszukiwania innych, korupcji, przejawom postkomunizmu oraz zachowania się powszechnej postawy „człowieka sowieckiego”. W 1996 proponowano mu kandydowanie na urząd prezydenta Rosji. W 2007 oficjalnie zgłosił akces do startu w nadchodzących wyborach prezydenckich, jednak jego kandydatura została odrzucona ze względów formalnych (mieszkał na stałe poza granicami państwa).

W ostatnich latach życia mieszkał w Cambridge w Wielkiej Brytanii. Kilkukrotnie gościł w Polsce. Znany przeciwnik Unii Europejskiej (traktował UE jako „związek socjalistycznych republik europejskich”), sprzeciwiał się dalszej integracji w jej obrębie oraz postępującego jego zdaniem zawężania sfery wolności jednostki. Równie sceptycznie nastawiony był do niektórych kierunków rozwoju cywilizacji zachodniej.

W latach 2016–2018 Bukowski był oskarżany przez brytyjską prokuraturę o posiadanie i produkcję pornografii dziecięcej.

Filmografia

Wystąpił w polskich filmach dokumentalnych Towarzysz generał (2009), Towarzysz generał idzie na wojnę (2011).

  • Vladimir Kara-Murza. Oni vybirali svobodu – 
  • Luis Corvalan, V. Bukovsky –
  • V. Bukovsky, L. Korvalan, 2007.06.14 w Moscova HTB TV – 

Publikacje

  • Władimir Bukowski, Partyzant prawdy. Wybór publicystyki z pierwszego i drugiego obiegu, t. 1–2, Warszawa 2008, wyd. Fronda, ​ISBN 978-83-60335-02-4​.
  • I powraca wiatr (tłum. Andrzej Mietkowski), wersja elektroniczna w języku rosyjskim
  • Proces moskiewski lub Moskiewski proces (wyd. polskie ​ISBN 83-7227-190-9​, Warszawa 1999)
  • Listy rosyjskiego podróżnika,
  • Pacyfiści kontra pokój (tłum. Andrzej Mietkowski)
  • Unia Sowiecka czy Związek Europejski.
  • Пособие по психиатрии для инакомыслящих (Psychiatria dla nieprawomyślnych, 1975)

    loading...

        ImięRodzaj relacjiData urodzeniaData śmierciOpis
        1Виктор ТопаллерВиктор Топаллерznajomy13.07.195810.01.2018
        2Eduard LimonowEduard Limonowznajomy22.02.194317.03.2020
        3Константин КрыловКонстантин Крыловznajomy18.10.196712.05.2020
        4Borys JelcynBorys Jelcynznajomy01.02.193123.04.2007
        5Kronid LjubarskiKronid Ljubarskiwyznawca tej samej idei04.04.193423.05.1996
        6Jurij  OrłowJurij Orłowwyznawca tej samej idei13.08.192427.09.2020
        7Сергей МохнаткинСергей Мохнаткинwyznawca tej samej idei06.03.195428.05.2020
        8Walerija NowodworskaWalerija Nowodworskawyznawca tej samej idei17.05.195012.07.2014
        9Boris  NiemcowBoris Niemcowwyznawca tej samej idei09.10.195927.02.2015
        10Vladimir  Kara-Murza Sr.Vladimir Kara-Murza Sr.wyznawca tej samej idei24.10.195928.07.2019
        11Andriej SacharowAndriej Sacharowwyznawca tej samej idei21.05.192114.12.1989

        31.12.2019 | Najważniejsze wydarzenia w Polsce i na świecie

        Każdego roku jest coś specjalnego dla każdego z nas indywidualnie lub razem. Spróbujmy podsumować najważniejsze wydarzenia roku, które możesz bezpiecznie napisać tutaj w sekcji PAMIĘCI. Według horoskopu był to Rok Świni.

        Prześlij wspomnienia

        Dodaj słowa kluczowe