2. dzień powstania warszawskiego

Stare Miasto zostało całkowicie opanowane przez oddziały powstańcze, które zajęły m.in. solidny gmach Polskiej Wytwórni Papierów Wartościowych przy ul. Sanguszki 1 i oczyściły z wroga pl. Krasińskich. Śródmieście w większej części w polskich rękach. W dzielnicach Mokotów i Żoliborz nie zdołano opanować kluczowych pozycji. Dowódca Obwodu Żoliborz ppłk Mieczysław Niedzielski (ps. „Żywiciel”) przyprowadził wieczorem większość swoich oddziałów z odwołanego wymarszu w kierunku Puszczy Kampinoskiej.

Na Woli powstańcy przeszli do defensywy przed atakiem jednostek niemieckich.

Walki Grupy „Kampinos” o lotnisko Bielany zakończyły się niepowodzeniem. Batalion Kiliński zdobył gmach Poczty Głównej przy placu Napoleona (dziś Plac Powstańców Warszawy). Oddziały polskie zdobyły także Arbeitsamt przy placu Małachowskiego. Na Powiślu opanowano Elektrownię Warszawską, a Batalion Miotła zdobył fabrykę Monopolu Tytoniowego. Nastąpiły ciężkie walki pod Pęcicami oddziałów polskich, które wycofały się z Ochoty.

Tego dnia zdobyto również niemieckie działo pancerne Jagdpanzer 38 (t) Hetzer, nazwane później „Chwat” oraz dwa niemieckie czołgi typu PzKpfw V Panther, z których utworzony zostaje pluton pancerny „Wacek”. 104 Kompania Syndykalistów zdobyła Pałac Krasińskich.

W szpitalu polowym przy ul. Polnej zmarła Krystyna Krahelska, ciężko ranna w godzinie „W” przy opatrywaniu rannego kolegi na Polu Mokotowskim, autorka piosenki Hej, chłopcy, bagnet na broń. Tego dnia poległa Danuta Tuz (ur. 15 stycznia 1915), łączniczka Zgrupowania „Żubr”. W walkach pod Pęcicami zginął podharcmistrz Iwo Rygiel. Na Marszałkowskiej poległ hrabia Władysław Ignacy Zamoyski (odzn. VM); z odniesionych ran zmarli zaś: doktor praw, major Józef Rożniecki i łączniczka 2. kompanii „Rudy” Dorota Łempicka. Tego dnia zginął również prezydent Grudziądza Józef Włodek.

Ukazał się pierwszy powstańczy numer Biuletynu Informacyjnego, centralnego pisma Armii Krajowej, wydrukowanego w nakładzie 20 tys. egzemplarzy. Redaktorem powstańczego Biuletynu był w tym czasie nadal Aleksander Kamiński (ps. „Hubert”).

Niemcy rozpoczynają eksterminację cywilnej ludności Warszawy. Na Mokotowie rozstrzeliwują około 600 Polaków przetrzymywanych w więzieniu na Rakowieckiej oraz kilkadziesiąt osób (w tym kilkunastu duchownych) z domu Jezuitów przy ul. Rakowieckiej 61. W Śródmieściu Południowym policjanci i gestapowcy z Alei Szucha przystępują do rozprawy z mieszkańcami pobliskich ulic. Kilkaset osób zostaje rozstrzelanych w ruinach GISZ oraz w Ogródku Jordanowskim na rogu Alei Ujazdowskich i Bagateli. Do masowych egzekucji dochodzi tam również w następnych dniach powstania.

Radzymin odbiły oddziały niemieckiej 4 dywizji pancernej odrzucając oddziały sowieckie.