Leszek Herdegen

Leszek Herdegen (ur. 28 maja 1929 w Poznaniu, zm. 15 stycznia 1980 w Toruniu) – polski aktor i pisarz.

Pierwszą jego żoną była aktorka Halina Zaczek (4 czerwca 1952, do 1961). Drugą żoną była Lidia Zamkow. Przyjaciel Sławomira Mrożka. Uczestnik powstania warszawskiego. W 1953 r. sygnatariusz Rezolucji Związku Literatów Polskich w Krakowie w sprawie procesu krakowskiego. Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Znany jest jako wykonawca Pieśni o małym rycerzu z serialu Przygody pana Michała.

Kariera zawodowa

• Teatr Młodego Widza Kraków 1952 - kierownik literacki
• Teatr Wybrzeże Gdańsk 1953-1954 - aktor
• 1954-1955 - kierownik działu krytyki lit. tygodnika Życie Literackie
• Teatr Wybrzeże Gdańsk 1954-1954 - kierownik literacki
• Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej Kraków 1955-1959 - kierownik literacki (1 września 1955 do 1 czerwca 1959)
• Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej Kraków 1958-1964 - aktor
• Teatr im. Juliusza Słowackiego Kraków 1964-1972 - aktor
• Teatr Studio Warszawa 1972-1974 - aktor
• Teatr Powszechny Warszawa 1974-1980 - aktor

Filmografia (wybór)

• Rok pierwszy (1960) – kapral Józef Dunajec
• Kwiecień (1961) – chorąży Juliusz Szumibór
• Mansarda (1963) – Aleksander Gierymski
• Faraon (1965) – Pentuer
• Stawka większa niż życie (serial telewizyjny) (1967–1968) – por. von Vormann (odc. 11. Hasło); płk Nichols (odc. 13. Bez instrukcji)
• Znicz olimpijski (1969) – major
• Raj na ziemi (1970) – członek Werwolfu
• Dzień Listopadowy (1970) - Karol Starski
• Podróż za jeden uśmiech (serial telewizyjny) (1971) – kierowca Słyk (odc. 1. Pechowy dzień)
• Kopernik (1972) – mnich Mateusz
• Godzina szczytu (1973) – dyrektor Krzysztof Maksymowicz
• Potop (1974) – Jan Sakowicz
• Polskie drogi (serial telewizyjny) (1976) – major Leon Korwin (odc. Misja specjalna)
• Żołnierze wolności (1977) – Paweł Finder
• Kłopoty to moja specjalność (Teatr TV) (1977) - Tom Bayon
• Bilet powrotny (1978) – Pierre
• Życie na gorąco (1978) – doktor Herman Gebhardt, szef organizacji "W"
• Gwiazdy poranne (1979) – sturmbannführer SS

Odznaczenia i nagrody

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1977)
• Złoty Krzyż Zasługi (1969)
• Odznaka Zasłużony Działacz Kultury (1968)
• Złota Odznaka "Za zasługi dla Krakowa" (1965)
• "Srebrny Kormoran" za rolę w spektaklu No more Hiroshima na podstawie korespondencji Gunthera Andresa i mjr. Claude'a Eatherly na Festiwalu Teatrów Estradowych w Olsztynie (1964)
• Wielka Nagroda oraz Nagroda Artystyczna Jury na VI OPTMF w Szczecinie (1971)
• "Złoty Ekran 79" za całokształt twórczości artystycznej w TV (1980, pośmiertnie)