Powiedz o tym miejscu
pl

Piotr Kapica

Dodaj nowe zdjęcie!
Data urodzenia:
26.07.1894
Data śmierci:
08.04.1984
Inne nazwiska/pseudonimy:
Pjotr Kapiza, Pjotrs Kapica, Пётр Леонидович Капица, , Петр Капица, Pyotr Kapitsa, Piotr Kapitsa, Piotras Kapica, Пётр Леонидович Капица,
Kategorie:
arystokrata, członek akademii nauk, laureat nagrody Nobla, naukowiec, profesor
Narodowość:
 polska
Cmentarz:
Moskwa, Cmentarz Nowodziewiczy

Piotr Leonidowicz Kapica (ros. Пётр Леонидович Капица) (ur. 27 czerwca?/9 lipca 1894 w Kronsztadzie, zm. 8 kwietnia 1984 w Moskwie) – fizyk rosyjski, badacz fizyki niskich temperatur, odkrywca zjawiska nadciekłości helu w 1937, za co otrzymał nagrodę Nobla z fizyki w 1978 (dzieląc ją z Arno Penziasem i Robertem Woodrowem Wilsonem, odkrywcami kosmicznego mikrofalowego promieniowania reliktowego).

Ojcem Piotra Kapicy był Leonid Petrowcz Kapica, oficer korpusu inżynieryjnego carskiej armii, a matką była Olga Jeronimowna z domu Stebnickaja (zm. 1937), córka polskiego inżyniera kartografa Hieronima Stebnickiego.

Kapica ukończył studia na wydziale elektromechanicznym Politechniki w Piotrogrodzie w roku 1918 i podjął w niej pracę jako wykładowca, w instytucie kierowanym przez Abrama Joffe. Opracował tam, wspólnie z Nikołajem Siemionowem metodę wyznaczania momentu magnetycznego atomów za pomocą niejednorodnego pola magnetycznego, użytą kilka lat później w słynnym doświadczeniu Sterna-Gerlacha.

W roku 1921, za namową Joffego, Kapica wyjechał do Cambridge w Anglii, gdzie rozpoczął pracę u Ernesta Rutherforda w słynnym Laboratorium Cavendisha. Początkowo kontynuował swoje prace nad metodami wytwarzania silnych pól magnetycznych i badaniem zachowania metali w takich polach, potem zaczął interesować się fizyką niskich temperatur, opracował między innymi nowy typ skraplarki do uzyskiwania ciekłego helu. W roku 1929 został członkiem Royal Society, a także członkiem-korespondentem Akademii Nauk ZSRR.

W roku 1934 wyjechał na wakacje do ojczyzny. Według niektórych źródeł, zrobił to za namową agenta NKWD o pseudonimie Abel. Po przyjeździe do ZSRR skonfiskowano mu paszport i zakazano wyjazdu. Rutherford usiłował interweniować u władz radzieckich, by dla dobra nauki, pozwoliły Kapicy na przyjazd i dokończenie rozpoczętych badań, otrzymał jednak odpowiedź odmowną: „Jest w pełni zrozumiałym, że Anglia chciałaby pana Kapicy i tak samo Związek Radziecki, ze swej strony, chciałby pana Rutherforda”.

W ZSRR Kapica został mianowany dyrektorem powołanego specjalnie dla niego Instytutu Problemów Fizycznych przy Akademii Nauk i otrzymał polecenie zorganizowania go i rozpoczęcia badań. Część wyposażenia instytutu została przez ZSRR odkupiona i sprowadzona z jego laboratorium w Cambridge. Instytutem tym kierował aż do śmierci, z przerwą we wczesnych latach 50., kiedy to po konflikcie z Berią popadł w niełaskę, został pozbawiony stanowiska i znalazł się na pewien czas w areszcie domowym.

Kariera naukowa

Początkowo, po powrocie do ZSRR, Kapica kontynuował swoje badania w dziedzinie fizyki niskich temperatur, które doprowadziły w roku 1937 do jego najsłynniejszego odkrycia naukowego – zaobserwowania nadciekłości helu i opisania jego własności w tym stanie. W roku 1939 wynalazł niskociśnieniową skraplarkę powietrza.

Podczas wojny zaangażował się w badania stosowane, związane z wysiłkiem wojennym. Był członkiem komitetu naukowego do spraw obronności, a jego niskociśnieniowe skraplarki używane były, pod jego nadzorem, do produkcji tlenu na potrzeby przemysłu wojennego. Stał się jednym z doradców naukowych Stalina. Krótkotrwale zaangażował się w program budowy radzieckiej bomby atomowej, złożył jednak rezygnację po konflikcie z Kurczatowem na temat strategii prowadzenia projektu[4].

Po wojnie zainteresował się innymi dziedzinami badań: zajmował się m.in. fizyką plazmy i kontrolowaną fuzją jądrową. Skonstruował nowego typu generatory mikrofal. W roku 1957 został członkiem prezydium Akademii Nauk ZSRR.

Wielokrotnie nagradzany międzynarodowymi nagrodami i odznaczeniami. Otrzymał honorowe doktoraty kilkunastu uczelni, m.in. Uniwersytetu Jagiellońskiego (1964) i Uniwersytetu Wrocławskiego (1972). Honorowy członek kilkudziesięciu towarzystw naukowych, od 1962 honorowy członek PAN. Sześciokrotnie odznaczony Orderem Lenina, a dwukrotnie tytułem Bohatera Pracy Socjalistycznej. Dwukrotny laureat Nagrody Stalinowskiej (1941 i 1943). Odznaczony złotym medalem Łomonosowa.

Rodzina

W roku 1927 poślubił Annę Aleksejewnę Kryłową, córkę matematyka Aleksieja Kryłowa. Mieli dwóch synów: Siergieja (ur. 1928) i Andrieja (ur. 1931).

 

Źródło informacji: wikipedia.org

Brak miejsc

    loading...

        ImięRodzaj relacjiData urodzeniaData śmierciOpis
        1Леонид КапицаЛеонид Капицаojciec00.00.186400.00.1919
        2Ольга КапицаОльга Капицаmatka00.00.186600.00.1937
        3Andrei KapizaAndrei Kapizasyn09.07.193102.08.2011
        4Siergiej  KapicaSiergiej Kapicasyn14.02.192814.08.2012
        5Hieronim StebnickiHieronim Stebnickidziadek12.12.183210.02.1897
        6Žores  MedvedevsŽores Medvedevsprzyjaciel14.11.192515.11.2018
        7Lew LandauLew Landauprzyjaciel, kolega/koleżanka, podwładny22.01.190801.04.1968
        8Salomon MichoelsSalomon Michoelsprzyjaciel16.03.189013.01.1948
        9Anatolijs AleksandrovsAnatolijs Aleksandrovskolega/koleżanka31.01.190303.02.1994
        10Игорь КурчатовИгорь Курчатовkolega/koleżanka12.01.190307.02.1960
        11Rudolf AbelRudolf Abelznajomy11.07.190315.11.1971
        12Józef StalinJózef Stalinznajomy18.12.187805.03.1953
        13Ławrientij BeriaŁawrientij Beriaznajomy29.03.189923.12.1953
        14Igors LandauIgors Landaupodwładny00.00.194614.05.2011

        29.08.1949 | ZSRR przeprowadził na poligonie w Semipałatyńsku pierwszą udaną próbę bomby atomowej (RDS-1).

        RDS-1 - pierwszy radziecki ładunek jądrowy. Próbna eksplozja tego ładunku miała miejsce 29 sierpnia 1949 roku, co było pierwszą radziecką eksplozją jądrową. Konstrukcja RDS-1 była wierną kopią amerykańskiej konstrukcji ładunku o kryptonimie Gadget, który eksplodował 16 lipca 1945 roku, użytego następnie w bombie Fat Man, zrzuconej na Nagasaki.

        Prześlij wspomnienia

        29.09.1954 | Izveidots CERN

        Eiropas kodolpētījumu organizācija (franču: Organisation Européenne pour la Recherche Nucléaire, angļu: European Organization for Nuclear Research), plašāk pazīstama kā CERN, ir starptautiska organizācija, kas nodarbojas galvenokārt ar daļiņu fizikas pētījumiem. Atrodas uz Francijas un Šveices robežas, galvenais birojs atrodas Ženēvā. 1954. gadā to dibināja 11 Eiropas valstis. CERN galvenais uzdevums ir nodrošināt daļiņu paātrinātājus un citu infrastruktūru augsto enerģiju fizikas pētījumiem. CERN atrodas liels datoru centrs, kas veic eksperimentos iegūto datu apstrādi. Šeit ir radīts vispasaules tīmeklis.

        Prześlij wspomnienia

        29.09.1957 | Kyshtym (Mayak) disaster

        Prześlij wspomnienia

        16.01.1963 | PSRS vadītājs Ņ. Hruščovs publiski paziņo, ka PSRS ir radījusi ūdeņraža bumbu

        Prześlij wspomnienia

        10.09.2008 | Lielais hadronu pretkūļu paātrinātājs tiek palaists testa režīmā

        Prześlij wspomnienia

        Dodaj słowa kluczowe