Krystyna Vetulani-Belfoure
- Дата рождения:
- 01.10.1924
- Дата смерти:
- 25.03.2004
- Имя при рождении:
- Vetulani
- Категории:
- Педагог, учитель, Переводчик, Писарь
- Национальность:
- поляк
- Кладбище:
- Указать кладбище
Ewa Krystyna Vetulani-Belfoure (ur. 1 października 1924 w Krakowie, zm. 25 marca 2004 w Baltimore) – polska tłumaczka, nauczycielka i pisarka.
Była nieślubną córką Adama Vetulaniego i Anny Szewczyk, przyrodnią siostrą Jerzego oraz Jana. Do piątego roku życia wychowywała się na wsi, później przeniosła się do miasta, aby po pewnym czasie rozpocząć naukę szkolną. Mieszkała na Podgórzu, a następnie z matką i ojczymem w Dębnikach. Intensywnie studiowała języki obce w XI Gimnazjum im. Józefy Joteyko, jej edukację przerwał w 1939 wybuch II wojny światowej. W 1942 została wysłana na przymusowe prace na terenie Niemiec. Początkowo przebywała w Hamewacker Chewing Tobacco w Nordhausen na terenie gór Harz, następnie wysłano ją do fabryki amunicji Schmidt, Kranz & Co. Dzięki biegłej znajomości wielu języków pracowała dla nazistów jako tłumaczka.
Po wyzwoleniu w 1945 roku rozpoczęła studia filologii romańskiej na Uniwersytecie we Frankfurcie nad Menem, nie ukończyła ich jednak; z obawy przed możliwą wojną niemiecko-sowiecką w 1951 roku wyemigrowała do Stanów Zjednoczonych. W 1970 wyszła za mąż za Charlesa W. Belfoure’a (zm. 1997). Ich syn, Charlesa A. Belfoure, jest architektem.
Przebywając w USA utrzymywała regularną korespondencję ze swoim ojcem, aż do jego śmierci w 1976. Ukończyła Kolegium Nauczycielskie w Forstburgu, tytuł magistra uzyskała we French School w Kolegium Uniwersytetu w Middlebury. Podjęła pracę w gimnazjum w Woodlown, gdzie przez 25 lat nauczała języka niemieckiego i francuskiego.
Po przejściu na emeryturę zajęła się charytatywną działalnością w Biurze Informacji i Poszukiwań Ofiar Holocaustu oraz przy Amerykańskim Czerwonym Krzyżu. W Archiwum Ofiar Holocaustu w Waszyngtonie tłumaczyła dokumenty, uczestnicząc w poszukiwaniach osób cywilnych i żołnierzy zaginionych podczas II wojny światowej.
Opublikowała trzy książki zawierające wspomnienia z różnych etapów swojego życia: W małym niemieckim miasteczku (wyd. Tasso, Kraków 1993), Z Ziemi Egipskiej, z domu niewoli… (Czuwajmy, Kraków 1997) oraz Ameryka. Marzenie a rzeczywistość (Czuwajmy, Kraków 2000). Ukazał się również niemiecki przekład pierwszej z tych prac zatytułowany In einem deutschen Städtchen (Donat, Brema 2000).
Zmarła 25 marca 2004 w Northwest Hospital Center w Randallstown na niewydolność serca.
Источник: wikipedia.org
Нет привязок к месту
Имя | Родство | Описание | ||
---|---|---|---|---|
1 | ![]() | Adam Vetulani | отец | |
2 | ![]() | Irena Latinik-Vetulani | мать | |
3 | ![]() | Jerzy Vetulani | брат | |
4 | ![]() | Kazimierz Vetulani | дядя | |
5 | ![]() | Zygmunt Vetulani | дядя | |
6 | ![]() | Tadeusz Vetulani | дядя | |
7 | ![]() | Францишек Латиник | дед | |
8 | ![]() | Roman Vetulani | дед |
Не указано событие