de

Tadeusz Skałkowski

Persan haben keine Bilder. Fügen Sie neue Bilder.

Tadeusz Antoni Skałkowski (ur. 2 września 1845 w Tarnowie, zm. 26 kwietnia 1909 w Beaulieu we Francji) – polski prawnik, publicysta, powstaniec styczniowy, poseł na Sejm Krajowy Galicji.

Syn poety Marcelego Skałkowskiego. Ojciec historyka Adama Skałkowskiego, pradziadek profesora Jana Marka Matuszkiewicza.

W 1862 w pracy konspiracyjnej w gimnazjum w Tarnowie. W 1863 w kompanii strzelców "Dzieci tarnowskie". Brał udział w ataku na Miechów (17 II 1863) i został ciężko ranny. Potajemnie leczony został przez chłopów wydany Rosjanom. Zwolniony jako obywatel Austrii wrócił do Galicji. Tam w 1864 został aresztowany i skazany na 3 miesiące więzienia.

Od 1865 studiował prawo na Uniwersytecie Lwowskim. Był inicjatorem założenia "Koła Oświaty Ludowej".

W 1871 na Uniwersytecie Jagiellońskim został doktorem prawa.

W 1876 został posłem na Sejm Krajowy Galicji. W 1891 został prezesem rady nadzorczej Banku Zaliczkowego we Lwowie. Był członkiem Lwowskiego Towarzystwa Prawniczego.

Właściciel majątku Szeptyce.

Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie, na jego pogrzebie przemawiał Wojciech Biechoński.

Jego publikacje to m.in.:

  • "Warsztaty i fabryki a postęp przemysłowy" - zbiór jego artykułów z pisma "Rękodizelnik", Lwów 1869.
  • "Obowiązki i odpowiedzial­ność notariuszów" - Lwów 1874.
  • "Walka z lichwą".
  • "O Kasach Oszczędności w Galicji w r. 1876" - Lwów 1877.
  • "Towarzystwa Kredytowe Ziemskie w ziemiach polskich" - Lwów 1892.
  • "Reforma ustawy o stowarzyszeniach zarobkowych i gospodarczych z r. 1873" - Lwów 1896.

 

Ursache: wikipedia.org

Keine Orte

    loading...

        NameBeziehungGeburtTotBeschreibung
        1Marceli SkałkowskiMarceli SkałkowskiVater02.02.181819.02.1846
        2Adam SkałkowskiAdam SkałkowskiSohn30.09.187717.04.1951

        22.01.1863 | Wybuch Powstania styczniowego w Królestwie Polskim

        Powstanie styczniowe – polskie powstanie narodowe przeciwko Imperium Rosyjskiemu, ogłoszone manifestem 22 stycznia 1863 wydanym w Warszawie przez Tymczasowy Rząd Narodowy, spowodowane narastającym rosyjskim terrorem wobec polskiego biernego oporu. Wybuchło 22 stycznia 1863 w Królestwie Polskim i 1 lutego 1863 na Litwie, trwało do jesieni 1864. Zasięgiem objęło tylko ziemie zaboru rosyjskiego: Królestwo Polskie oraz ziemie zabrane.

        Hinzufügen Speicher

        Schlagwörter