André Gide

André Gide (ur. 22 listopada 1869 w Paryżu, zm. 19 lutego 1951 tamże) – prozaik francuski. André Gide został laureatem Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za rok 1947. Był biseksualistą i prekursorem ruchu homoseksualnego we Francji. Urodził się w rodzinie protestanckiej. W pewnym okresie swego życia skłaniał się ku katolicyzmowi, który wkrótce odrzucił. Napisał nawet uznaną za bluźnierczą powieść Lochy Watykanu. W pierwszej połowie XX wieku był pisarzem światowej sławy. Najważniejszymi dziełami w jego twórczości są Fałszerze, Lochy Watykanu, Immoralista oraz Dziennik.

W swojej twórczości wyrażał skrajny indywidualizm i odrzucenie tradycyjnych norm moralnych. Głosił immoralizm. Przez pewien okres swego życia zafascynowany był komunizmem. Jednak po podróży do ZSRR, którą opisał, zmienił poglądy. Jego krytyka ZSRR wywołała falę odpowiedzi, np. Romain Rollanda czy Stanislava Kostki Neumanna.

Gide tworzył narrację w oparciu o wiele wspóistniejących wątków. Postacie kreowane przez Gide'a dążyły do wyzwolenia się z niewidzialnych ograniczeń determinującego je świata.

Silny wpływ na jego osobowość wywarły dzieła Fiodora Dostojewskiego i Fryderyka Nietzschego. Wywarł on bardzo silny wpływ na twórczość Jeana Paula Sartre'a.

Jego dzieła zostały umieszczone już po jego śmierci w Indeksie Ksiąg Zakazanych. Był członkiem ruchu antyimperialistycznego we Francji w okresie międzywojennym.