Ludmiła Gurczenko

Ludmiła Markowna Gurczenko (ros. Людмила Марковна Гурченко; ur. 12 listopada 1935 w Charkowie, zm. 30 marca 2011 w Moskwie) – radziecka i rosyjska aktorka filmowa i teatralna oraz piosenkarka estradowa. Najpopularniejsza radziecka gwiazda ekranu lat osiemdziesiątych.

Życiorys

Córka Marka Gawriłowicza Gurczenki i Jeleny Aleksandrowny Simonowej-Gurczenki. W 1953 roku wyjechała z rodzinnego Charkowa i rozpoczęła studia w moskiewskiej WGIK, które zakończyła dyplomem aktorskim w 1958 roku. W filmie zadebiutowała w okresie studiów, grając w filmie Jana Frida Droga prawdy. W tym samym roku wystąpiła w filmie początkującego wówczas reżysera Eldara Riazanowa – Noc sylwestrowa. U boku znanego aktora Igora Ilińskiego jedną z głównych ról zagrała Gurczenko. Film odniósł ogromny sukces i przyniósł sławę tak reżyserowi, jak i aktorce. W kolejnych filmach – Dziewczyna z gitarą i Roman i Francesca ujawniła także swój talent wokalny. Talent Gurczenko potwierdziła w filmach Syberiada Andrieja Michałkowa-Konczałowskiego i Dworzec dla dwojga Eldara Riazanowa. W swojej karierze zagrała ponad 70 ról filmowych.

Ma w swoim dorobku kilka albumów z ludowymi pieśniami rosyjskimi. W 2003 wydała wspomnienia Lusia, stop! (Люся, стоп!). W 1983 otrzymała tytuł Ludowy Artysta ZSRR.

Życie prywatne

Pierwszym mężem L. Gurczenko był scenarzysta Borys Andronikaszwili, z którym miała córkę Maszę. Drugim mężem aktorki był aktor Aleksander Fadiejew, trzecim – piosenkarz Iosif Kobzon, czwartym – muzyk Konstantin Kuperweis, a od 1992 producent Siergiej Senin.

Zmarła na atak serca. Pochowana na Cmentarzu Nowodziewiczym w Moskwie.

Wybrana filmografia

• 1956 – Droga prawdy jako Lusia
• 1956 – Noc sylwestrowa jako Lena Kryłowa
• 1958 – Dziewczyna z gitarą jako Tania
• 1960 – Roman i Francesca jako Francesca Caroldini
• 1961 – Bałtyckie niebo jako Sonia Bystrowa
• 1964 – Wesele Balzaminowa jako Ustenka
• 1966 – Nie i tak jako Lusia Korabliewa
• 1970 – Jeden z nas jako Kława Czarowa
• 1970 – Mój dobry papa jako Walentina Nikołajewna
• 1971 – Korona carów rosyjskich jako Agrafiena Zawołżska
• 1972 – Letnie sny jako Galina Sachno
• 1973 – Dzieci Waniuszyna jako Kławdia Szczotkina
• 1975 – Dziennik dyrektora szkoły jako Ina Siergiejewna
• 1976 – Dwadzieścia dni bez wojny jako Nika
• 1976 – Romans sentymentalny jako Maria Pietriczenko
• 1977 – Rodzinny melodramat jako Walentina Barabanowa
• 1977 – Sprzężenie zwrotne jako Wiaznikowa
• 1978 – Syberiada jako Taja Sołomina
• 1978 – Pięć wieczorów jako Tamara Wasiliewna
• 1982 – Dworzec dla dwojga jako Wiera Niefiedowa
• 1983 – Magistrala jako Kapitolina Gwozdiewa
• 1990 – Imitator jako piosenkarka
• 1993 – Kocham
• 2000 – Stare klacze jako Elizawieta
• 2001 – Kobiece szczęście jako Margarita
• 2004 – Dwanaście krzeseł jako Elena Bour

Książki

Ludmiła Gurczenko była autorką powieści opartej na motywach biograficznych pt. Moje wzrosłoje dietstwo (Moje dorosłe dzieciństwo).