Powiedz o tym miejscu
pl

William McCool

Dodaj nowe zdjęcie!
Data urodzenia:
23.09.1961
Data śmierci:
01.02.2003
Kategorie:
astronauta, ofiara wypadku/katastrofy, oficer, pilot
Narodowość:
 amerykańska
Cmentarz:
Określ cmentarz

William Cameron McCool (ur. 23 września 1961 w San Diego, zginął 1 lutego 2003 podczas powrotu na Ziemię wahadłowca Columbia) – amerykański astronauta, pilot wojskowy, komandor porucznik United States Navy.

Wykształcenie i służba wojskowa

  • 1979 – ukończył Coronado High School w Lubbock w Teksasie.
  • 1983 – uzyskał licencjat w dziedzinie nauk stosowanych w Akademii Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych.
  • 1985 – uzyskał tytuł magistra informatyki na University of Maryland, College Park.
  • 1986 – w sierpniu zakończył szkolenie lotnicze i został skierowany do 129. taktycznej eskadry walki elektronicznej (Tactical Electronic Warfare Squadron 129), stacjonującej w bazie lotniczej Marynarki Wojennej Whidbey Island w stanie Waszyngton, w której ćwiczył pilotaż samolotu ЕА-6В Prowler. Pierwsze loty bojowe wykonał po przeniesieniu do 133. eskadry walki elektronicznej (Electronic Attack Squadron 133), w składzie której odbył na lotniskowcu USS „Coral Sea” dwa rejsy patrolowe w akwenie Morza Śródziemnego.
  • 1992 – uzyskał magisterium w dziedzinie inżynierii lotniczej w US Naval Postgraduate School. Następnie został skierowany do wydziału awioniki w Dyrekcji ds. Testów Samolotów Szturmowych (Strike Aircraft Test Directorate) w bazie Patuxent River w stanie Maryland, gdzie jako pilot doświadczalny latał samolotami A-4 Skyhawk i ЕА-6В. Później powrócił do bazy Whidbey Island, otrzymując przydział do 132. eskadry walki elektronicznej (Electronic Attack Squadron VAQ-132). Służył w niej – m.in. na pokładzie lotniskowca USS „Enterprise” – do czasu przejścia do NASA.

Jako pilot wylatał ponad 2800 godzin za sterami 24. typów samolotów. Wykonał ponad 400 startów i lądowań na lotniskowcach.

Praca w NASA i kariera astronauty

  • 1 maja 1996 – został przyjęty do szesnastej grupy astronautów NASA jako kandydat na pilota promu kosmicznego.
  • 1997 – po zakończeniu rocznego przeszkolenia uzyskał kwalifikacje pilota wahadłowca. Następnie skierowany został do Computer Support Branch w Biurze Astronautów NASA. Uczestniczył w pracach nad unowocześnieniem kabiny załogowej promu.
  • 1 grudnia 2000 – NASA oficjalnie ogłosiła, że McCool będzie pełnił funkcję pilota w załodze STS-107[1].
  • 2003 – 16 stycznia na pokładzie wahadłowca Columbia wystartował do swojej pierwszej misji kosmicznej. Dowódcą wyprawy był Rick Husband. Ponadto w załodze promu znaleźli się specjaliści misji: Laurel Clark, David Brown, Michael Anderson, Kalpana Chawla i astronauta izraelski Ilan Ramon. W czasie prawie szesnastodniowego lotu załoga wykonała 82 eksperymenty biologiczne, geofizyczne, technologiczne i fizyczne. 1 lutego podczas powrotu Columbii na Ziemię wahadłowiec rozpadł się w powietrzu. Śmierć poniosła cała załoga. McCool został pochowany na cmentarzu Akademii Marynarki Wojennej w Annapolis.

Odznaczenia

  • Naval Aviator Wings
  • Defense Distinguished Service Medal – pośmiertnie
  • Navy Commendation Medal – dwukrotnie
  • Navy Achievement Medal – dwukrotnie
  • National Defense Service Medal
  • Congressional Space Medal of Honor – pośmiertnie
  • NASA Distinguished Service Medal – pośmiertnie
  • NASA Space Flight Medal – pośmiertnie

 

Źródło informacji: wikipedia.org

Brak miejsc

    loading...

        ImięRodzaj relacjiData urodzeniaData śmierciOpis
        1Aleksiej  LeonowAleksiej Leonowznajomy30.05.193411.10.2019

        01.02.2003 | Podczas powrotu z przestrzeni kosmicznej uległ awarii i zniszczeniu wahadłowiec Columbia; zginęło 7 astronautów

        1 lutego 2003, podczas powrotu z przestrzeni kosmicznej, prom Columbia uległ zniszczeniu w wyniku uszkodzenia osłony termicznej na krawędzi natarcia lewego skrzydła. Uszkodzenie osłony nastąpiło w czasie wznoszenia po starcie, za sprawą fragmentu pianki osłaniającej zbiornik zewnętrzny wahadłowca, który oderwał się od zbiornika i uderzył w skrzydło orbitera, wyrywając dziurę o średnicy ok. 25 cm w osłonie termicznej skrzydła promu. W efekcie podczas przelotu przez termosferę gorące gazy (a w zasadzie plazma) stopiły poszycie i mogły dostawać się do środka. Zdarzenie to zostało zaobserwowane już po dotarciu promu na orbitę, jednak w czasie trwającej kilkanaście dni misji, głównie z powodów organizacyjnych, nie udało się sprawdzić, czy uszkodzenie było wystarczająco poważne, by podejmować jakiekolwiek radykalne działania (np. wysłanie drugiego promu na orbitę).

        Prześlij wspomnienia

        Dodaj słowa kluczowe