Piotr Jaroszewicz
- Birth Date:
- 08.10.1909
- Death date:
- 01.09.1992
- Extra names:
- Piotr Jaroszewicz
- Categories:
- Communist, Communist Party worker, General, Politician, Prime minister, Repression organizer, supporter, Victim of crime
- Nationality:
- pole
- Cemetery:
- Warszawa, Powązki Military Cemetery
Gen. Piotr Jaroszewicz (8 October 1909 – 1 September 1992) was a post World War II Polish political figure. He served as the Prime Minister of Poland between 1970 and 1980.
Jaroszewicz was born on 8 October 1909 in Nieśwież. After finishing the secondary school in Jasło he started working as a teacher and headmaster in Garwolin. After the outbreak of World War II and the Nazi-Soviet alliance he moved to Soviet-occupied zone of Poland. It has been claimed that he was a headmaster in Pinsk gymnasia. However, on 10 July 1940 he was deported to Slobodka, Krasnoborski raion, Arkhangelsk, from Stolin together with his first wife Oksana Gregorevna (born in Salov/Calow 1914) and daughter Olila (born 1940). In 1943 he joined the 1st Polish Army of Gen. Zygmunt Berling. The following year he joined the Polish Workers Party and was promoted to deputy political commander of the 1st Army.
After the war he became the deputy minister of defense (1945–1950). Since 1956 he was the Polish ambassador to COMECON. At the same time between 1952 and 1970 he served as a deputy Prime Minister of Poland and briefly (1954–1956) as the minister of mining industry. Jaroszewicz was a member of the Central Committee of the Polish United Workers' Party since its creation in 1948 and since 1964 he was also a member of the Political Bureau. From December 1970 until February 1980 he was the Prime Minister of Poland. The economical policies of Jaroszewicz and Edward Gierek led to a wave of protests in 1976 and 1980. In 1980 he gave up all his party posts and was expelled from the party the following year.
Piotr Jaroszewicz and his wife Alicja Solska were murdered on 1 September 1992 in mysterious circumstances in their house in Anin near Warsaw. The fate of the first wife and daughter is not known.
Source: wikipedia.org
No places
| Relation name | Relation type | Description | ||
|---|---|---|---|---|
| 1 |  | Władysław Kruczek | Coworker | |
| 2 |  | Kazimierz Kąkol | Employee | |
| 3 | Adam Kowalik | Employee | ||
| 4 |  | Aleksander Kopeć | Employee | |
| 5 | Jan Kamiński | Employee | ||
| 6 |  | Zdzisław Drozd | Employee | |
| 7 |  | Jerzy Olszewski | Employee | |
| 8 |  | Alojzy Karkoszka | Employee, Idea mate | |
| 9 |  | Florian Siwicki | Partymate | |
| 10 |  | Eligiusz Lasota | Partymate | |
| 11 |  | Stanisław Dygat | Partymate | |
| 12 |  | Alfred Fiderkiewicz | Partymate | |
| 13 |  | Henryk Jabłoński | Partymate | |
| 14 |  | Zbigniew Messner | Partymate | |
| 15 |  | Michał Rola-Żymierski | Partymate | |
| 16 |  | Tadeusz Lewandowski | Partymate | |
| 17 | Jan Bijak | Partymate | ||
| 18 |  | Edward Gierek | Partymate | |
| 19 | Walenty Titkow | Partymate | ||
| 20 |  | Ryszard Kapuściński | Partymate | |
| 21 |  | Władysław Gomułka | Partymate |
10.02.1976 | Sejm przyjął, przy jednym głosie wstrzymującym się Stanisława Stommy, poprawki do konstytucji PRL. Wprowadzono zapis o przewodniej roli w państwie PZPR i jego sojuszu z ZSRR
25.06.1976 | Dzień po uchwaleniu przez Sejm podwyżek cen, m.in. mięsa o 69% i cukru o 100%, w Radomiu, Ursusie i Płocku rozpoczęły się strajki robotnicze. Strajki na mniejszą skalę miały miejsce w Łodzi, Starachowicach, Grudziądzu i Nowym Targu
25 czerwca treść przemówienia Piotra Jaroszewicza pojawia się w prasie. Strajkuje 97 zakładów, m.in. w Radomiu, Ursusie i Płocku. Rząd PRL ukrył przed opinią publiczną fakt wybuchu zamieszek, nazywając je „drobnymi, chuligańskimi wybrykami”. Mimo to, szybko wycofał się z zapowiadanych podwyżek, w lęku przed rozszerzeniem się protestów na cały kraj i zaproponował rozpoczęcie „szerokich konsultacji społecznych na temat podwyżek cen i trudnościach w zaopatrzeniu”. Równolegle przeprowadzono szybką, brutalną pacyfikację strajków, nadal utrzymując że były to tylko chuligańskie wybryki. W Radomiu okradziono i zdemolowano ponad 100 sklepów. W Ursusie rozkręcono szyny na międzynarodowej linii kolejowej. Oddziały Milicji były celowo nie wyposażone w broń palną. Edward Gierek wydał zalecenia traktujące użycie milicji przeciwko robotnikom jako ostateczność. Tak też się stało, zwlekano z użyciem ZOMO do chwili, aż podpalono KW i grabież sklepów stała się faktem.