Piotr Jaroszewicz
Piotr Jaroszewicz
- Date de naissance:
- 08.10.1909
- Date de décès:
- 01.09.1992
- Noms supplémentaires:
- Piotr Jaroszewicz, Piotr Jaroszewicz, Пётр Ярошевич, Piotras Jaroševičius
- Catégories:
- Communiste, Général, Organisateur de la répression, Ouvrier du Parti communiste, Politicien, Premier ministre, Victime
- Nationalité:
- pôle
- Cimetière:
- Warszawa, Powązki Military Cemetery
Piotr Jaroszewicz (né le 8 octobre 1909 à Niasvij mort le 1er septembre 1992 à Varsovie) est un militaire et un homme politique polonais. De 1952 à 1956, puis, de 1961 à 1985, il est élu à la diète de la République de Pologne. Il est premier ministre de décembre 1970 à février 1980.
Il est instituteur. En 1940 il est déporté en Sibérie. Il est libéré après les Accords Sikorski-Maïski en août 1941 et en 1943 il rejoint la première armée polonaise du général Zygmunt Berling. En 1944 il entre au parti ouvrier polonais. Il est nommé vice-ministre de la défense de 1945 à 1950 puis occupe le poste de ministre de l'industrie minière en 1954. De 1952 à 1970 il représente la Pologne au CAEM. Il est nommé par Edward Gierek mi-décembre 1970 membre titulaire du bureau politique du POUP. Il est nommé premier ministre par le conseil d'état le 23 décembre 1970. En janvier 1971 il résout pacifiquement la crise dans les chantiers navals de Gdansk et Szczecin mais sa politique économique à long terme mène la Pologne vers la pénurie et l'inflation. En 1981 il est exclu du Parti ouvrier unifié polonais. Il est assassiné lui et sa femme dans leur maison de Varsovie le 1er septembre 1992. Ce meurtre reste à ce jour irrésolu.
Sources: wikipedia.org
Pas de lieux
| Nom | Lien | Description | ||
|---|---|---|---|---|
| 1 |  | Władysław Kruczek | Collègue | |
| 2 |  | Kazimierz Kąkol | Employé | |
| 3 | Adam Kowalik | Employé | ||
| 4 |  | Aleksander Kopeć | Employé | |
| 5 | Jan Kamiński | Employé | ||
| 6 |  | Zdzisław Drozd | Employé | |
| 7 |  | Jerzy Olszewski | Employé | |
| 8 |  | Alojzy Karkoszka | Employé, De même opinion | |
| 9 |  | Florian Siwicki | Maté parti | |
| 10 |  | Eligiusz Lasota | Maté parti | |
| 11 |  | Stanisław Dygat | Maté parti | |
| 12 |  | Alfred Fiderkiewicz | Maté parti | |
| 13 |  | Henryk Jabłoński | Maté parti | |
| 14 |  | Zbigniew Messner | Maté parti | |
| 15 |  | Michał Rola-Żymierski | Maté parti | |
| 16 |  | Tadeusz Lewandowski | Maté parti | |
| 17 | Jan Bijak | Maté parti | ||
| 18 |  | Edward Gierek | Maté parti | |
| 19 | Walenty Titkow | Maté parti | ||
| 20 |  | Ryszard Kapuściński | Maté parti | |
| 21 |  | Władysław Gomułka | Maté parti |
10.02.1976 | Sejm przyjął, przy jednym głosie wstrzymującym się Stanisława Stommy, poprawki do konstytucji PRL. Wprowadzono zapis o przewodniej roli w państwie PZPR i jego sojuszu z ZSRR
25.06.1976 | Dzień po uchwaleniu przez Sejm podwyżek cen, m.in. mięsa o 69% i cukru o 100%, w Radomiu, Ursusie i Płocku rozpoczęły się strajki robotnicze. Strajki na mniejszą skalę miały miejsce w Łodzi, Starachowicach, Grudziądzu i Nowym Targu
25 czerwca treść przemówienia Piotra Jaroszewicza pojawia się w prasie. Strajkuje 97 zakładów, m.in. w Radomiu, Ursusie i Płocku. Rząd PRL ukrył przed opinią publiczną fakt wybuchu zamieszek, nazywając je „drobnymi, chuligańskimi wybrykami”. Mimo to, szybko wycofał się z zapowiadanych podwyżek, w lęku przed rozszerzeniem się protestów na cały kraj i zaproponował rozpoczęcie „szerokich konsultacji społecznych na temat podwyżek cen i trudnościach w zaopatrzeniu”. Równolegle przeprowadzono szybką, brutalną pacyfikację strajków, nadal utrzymując że były to tylko chuligańskie wybryki. W Radomiu okradziono i zdemolowano ponad 100 sklepów. W Ursusie rozkręcono szyny na międzynarodowej linii kolejowej. Oddziały Milicji były celowo nie wyposażone w broń palną. Edward Gierek wydał zalecenia traktujące użycie milicji przeciwko robotnikom jako ostateczność. Tak też się stało, zwlekano z użyciem ZOMO do chwili, aż podpalono KW i grabież sklepów stała się faktem.