LOGIN
lt

Wacław Mężyński

Pridėti į asmens nuotrauką!
Gimęs:
31.08.1874
Mires:
10.05.1934
Be žodžių:
Menżyński
Kategorijas:
, Dvarininkas, KGB, Rašytojas, Revoliucinis, Valstybės ir komunistų partijos lyderis
Pilietybė:
 lenkas
Kapinės:
Kremlin Wall Necropolis

Wiaczesław (Wiesław) Rudolfowicz Mienżynski (Menżyński, ros. Вячеслав Рудольфович Менжинский, ur. 31 sierpnia 1874 w Petersburgu, zm. 10 maja1934 w Gorkach pod Moskwą) – wysoki funkcjonariusz sowieckiej policji politycznej i bezpieczeństwa, zastępca szefa CzeKa Feliksa Dzierżyńskiego, szef Zjednoczonego Państwowego Zarządu Politycznego OGPU w latach 1926–1934. Z pochodzenia Polak.

Urodzony 19 sierpnia 1874 roku w Petersburgu, ze strony ojca w rodzinie szlacheckiej polskiego pochodzenia, wyznania katolickiego[2][3][4][5], a ze strony matki (Maria Szakiejewa, córka inspektora Szkoły Kawaleryjskich Junkrów) – pochodzenia rosyjskiego. Jego ojciec Rudolf Menżyński (ur. 1838, zm. po 1914) był wykładowcą historii m.in. w elitarnym petersburskim Korpusie Paziów, miał, prócz Wiesława, jeszcze czwórkę dzieci: Aleksandra, Annę, Ludmiłę i Wierę (dwie ostatnie były również związane z ruchem rewolucyjnym.

Według historyka Pawła Wieczorkiewicza był Żydem, chociaż przez samych Rosjan traktowany był jako Polak, gdyż posługiwał się na co dzień językiem polskim, podobnie jak inni Żydzi z Kongresówki.

Wiaczesław ukończył prawo na Uniwersytecie Petersburskim. W ruchu rewolucyjnym od 1895 roku, Od 1902 członek SDPRR, po rewolucji 1905 roku udał się na emigrację (1907-1917). Znany był ze swych zdolności lingwistycznych (władał 12 językami, w tym chińskim i japońskim). Brał udział w rewolucji październikowej w Piotrogrodzie.

Po zwycięstwie bolszewików był najpierw zastępcą, a następnie krótko ludowym komisarzem finansów w 1918 roku (nie potrafił uporać się z zadaniami, a jego jedyną kwalifikacją była krótkotrwała praca w banku Crédit Lyonnais w czasie pobytu we Francji). Został konsulem w Berlinie, przeniesiony do WCzeKa (Czeka) w 1919 roku. Od 1923 był pierwszym zastępcą szefa OGPU Feliksa Dzierżyńskiego, a po jego śmierci w 1926 roku objął kierownictwo. Jego kandydaturę na to stanowisko wysunął, jeszcze za życia, sam Dzierżyński.

Potrafił czasem sprzeciwić się Stalinowi, m.in. w sprawie szachtyńskiej (18 maja – 15 sierpnia 1928).

Mienżyński często chorował (na zwyrodnienie kręgosłupa) i większość czasu spędzał w odosobnieniu, jednak kierownictwo tajnej policji sprawował aż do swej śmierci. Zmarł prawdopodobnie na atak serca, niemniej jego śmierć została przypisana oskarżonym w procesie 21.

Na późniejszych procesach twierdzono jednak, i wersję tę po latach podtrzymywał wieloletni funkcjonariusz policji politycznej i wywiadu zagranicznego Paweł Sudopłatow, że Mienżyńskiego otruł Gienrich Jagoda, jego ówczesny pierwszy zastępca w OGPU i następca.

Šaltiniai: wikipedia.org

Nėra vietos

    loading...

        Santykių vardasSantykių tipasGimęsMiresAprašymas
        1Нина ДидрикильНина ДидрикильBendradarbis13.02.188207.11.1953
        2Adolf JoffeAdolf JoffeBendradarbis22.10.188317.11.1927
        3Feliksas DzeržinskisFeliksas DzeržinskisBendradarbis, Grupės, pirmtakas11.09.187720.07.1926
        4Исаак  ШтейнИсаак Штейнsusipažinęs00.00.190428.10.1936
        5Mihail KedrovMihail KedrovDarbuotojas12.02.187828.10.1941
        6Генрих ЯгодаГенрих Ягодаįpėdinis07.11.189115.03.1938

        Nėra įvykių nustatyti

        Žymos