Rozpoczął się festiwal w Woodstock

Ten zaplanowany na trzy dni festiwal okazał się jednym z największych zlotów młodzieżowych końca lat 60. Jak wspominał Michael Lang, jeden z twórców Woodstocku, „w czasach wojny w Wietnamie, niepokojów społecznych i całkowitej obojętności rządu na nastroje Amerykanów, nagle pojawił się wielki pokojowy ruch, który nie pozwolił wyrwać sobie nadziei”. Magazyn „Rolling Stone” uznało go za jedno z 50 wydarzeń które zmieniły historię rock and rolla.

Organizacja festiwalu

Pomysłodawcami festiwalu Woodstock byli: Michael Lang, John Roberts, Joel Rosenman i Artie Kornfeld. Roberts oraz Rosenman finansowali projekt oraz umieścili reklamę w The New York Times i The Wall Street Journal jako „Challenge International, Ltd” w której pisali, że: „Młodzi mężczyźni z nieograniczonym kapitałem poszukują interesujących, legalnych możliwości inwestycyjnych i propozycji biznesowych”.

Osobami które się zgłosili byli Artie Kornfeld oraz Micheal Lang który miał doświadczenie jako promotor i zorganizował już ówcześnie największy festiwal na wschodnim wybrzeżu, Miami Pop Festival gdzie szacunkowo wzięło udział 100 tysięcy osób. Początkowo planowali stworzyć studio nagrań w Woodstock jednak w toku dyskusji postanowiono zorganizować festiwal na którym wystąpiłoby kilku znanych artystów. Jedyną osobą która zastanawiała się nad rezygnacją z projektu był John Roberts, ostatecznie postanowił dalej wspierać finansowo. Pierwszym zespołem, który podpisał kontrakt był Creedence Clearwater Revival. Uczynił to w kwietniu 1969 roku, zgadzając się zagrać za 10 tysięcy dolarów.

Bilety kosztowały 18 USD w przedsprzedaży i 24 USD w dniu koncertu (równowartość 114,60 USD i 152,80 USD z 2014 roku). Można było je kupić tylko w sklepach muzycznych w Nowym Jorku lub przez skrzynkę pocztową w Radio City Station Post Office znajdującą się w centrum Manhattanu. Około 186 tysięcy biletów zostało sprzedanych jako zaliczki, a organizatorzy spodziewali się, że na koncercie zjawi się około 200 tys. osób. Jednak w dniu koncertu zaskakująco duża liczba chętnych uczestników spowodowała, że organizatorzy ogłosili festiwal darmowym.

Na Woodstocku dochodziło do przestępstw oraz pobić, jedna osoba zmarła po przedawkowaniu narkotyków, jedna została przejechana przez traktor, a trzecia osoba zginęła spadając ze sceny. Odnotowano też trzy poronienia. Festiwal trwał jednak w równowadze pomimo logistycznego chaosu, braku regulaminu, służb porządkowych oraz tego, że odpowiedzialność za większość kwestii organizacyjnych powierzono wspólnotowemu samorządowi.

Wybór miejsca

Woodstock pierwotnie miał odbyć się na 120 ha, Mills Industrial Park w mieście Wallkill, Nowy Jork którą organizatorzy wynajęli za 10 tysięcy dolarów wiosną 1969 roku. Urzędnicy Wallkill myśleli, że w imprezie weźmie udział mniej niż 50 tys. osób. W wyniku protestów mieszkańców Rada Miasta na początku lipca uchwaliła ustawę wymagającą pozwolenia na każde zbiorowisko powyżej 5000 osób. 15 lipca 1969 r. (w dniu rozpoczęcia się festiwalu) urzędnicy zakazali przeprowadzenia koncertu, ponieważ przenośne toalety nie spełniały odpowiednich przepisów. Spowodowało to duży rozgłos dla festiwalu.

W swojej książce z 2007 r. pt. Taking Woodstock Elliot Tiber, który oferował organizację festiwalu na swoich 6,1 ha, na których znajdował się motel i odpowiednie zezwolenia na przeprowadzenie takiej imprezy twierdzi, że zaprowadził promotorów do hodowcy bydła mlecznego Maxa Yasgura. Promotor Micheal Lang zaprzecza wypowiedzi Tibera mówiąc, że Tiber jedynie zawiózł go do farmera, który następnie już bez Tibera przedstawił Yasgura. Sam Yasgur, syn Maxa, potwierdza wersje wydarzeń Langa.

Ziemia należąca do Maxa Yasgura, którą ostatecznie wybrano na organizację festiwalu, miała kształt miski pochylonej w stronę stawu Filippini, który stanowił charakterystyczne tło dla sceny, którą umieszczono na dole wzniesienia.

Organizatorzy po raz kolejny powiedzieli władzom Bethel, że nie spodziewają się więcej niż 50 tys. osób.

Bezpłatny koncert

Późna zmiana miejsca nie dała organizatorom wystarczająco dużo czasu na przygotowanie odpowiednich warunków. Na spotkaniu trzy dni przed imprezą organizatorzy uważali, że mają do wyboru dwie możliwości: pierwszą aby poprawić bezpieczeństwo i drugą, aby wszystkie fundusze przeznaczyć na dokończenie sceny, co przyniosłoby dla nich duże straty finansowe. Wielkość tłumu, jaki przybył na koncert spowodowała, że noc przed koncertem wycięto wszystkie barierki.

Artyści

W festiwalu wzięło udział 33 artystów w tym m.in. Jimi Hendrix oraz Janis Joplin.

Artyści, którzy odrzucili zaproszenia lub nie mogli wziąć udziału: Bob Dylan, The Beatles, The Jeff Beck Group, The Doors, Led Zeppelin, The Byrds, Chicago, Tommy James i the Shondells, The Moody Blues, Frank Zappa and the Mothers of Invention, Love, Free, Mind Garage, Spirit, Joni Mitchell, Lighthouse, Roy Rogers, Procol Harum, Jethro Tull, Iron Butterfly oraz It’s a Beautiful Day.