Wojna polsko-krzyżacka: porażka wojsk polskich w bitwie pod Pyzdrami.

22 lipca 1331 roku siły krzyżackie przekroczyły Wisłę pod Wyszogrodem i krwawym szlakiem przez Bydgoszcz, Inowrocław, Słupcę dotarły 27 lipca pod Pyzdry. Miasto zostało podstępem zdobyte jednakże królewicza Kazimierza w Pyzdrach już nie było. Zdążył wcześniej gród opuścić i udać się do zgromadzonego nieopodal miasta rycerstwa wielkopolskiego i pospolitego ruszenia. Uratowanie życia poprzez pomoc w ucieczce przyszłego króla spowodowało srogie potraktowanie miasta i jego mieszkańców przez Krzyżaków. Pyzdry zostały splądrowane i spalone. Na czele wojsk zgromadzonych pod Pyzdrami stał wojewoda poznański Wincenty z Szamotuł.

Po połączeniu się wojsk Wincentego z Szamotuł z oddziałami wspierającymi udaną obronę Inowrocławia nastąpiło uderzenie na rycerzy zakonu krzyżackiego. Siły polskie były jednak zbyt słabe na rozbicie oddziałów krzyżackich i po poniesieniu dotkliwych strat wycofały się unikając bezpośrednich starć z podążającymi na zachód w kierunku Poznania siłami Krzyżackimi.