Stanisław Węgrzecki

Stanisław Węgrzecki (ur. 10 listopada 1765 w Warszawie, zm. 12 lutego 1845 w Warszawie) – prawnik, b. prezydent Warszawy, senator-kasztelan Królestwa Polskiego od 8 sierpnia 1831 roku, jakobin polski, członek loży wolnomularskiej Świątynia Mądrości.

Ukończył prawo. Studiował w Krakowie i za granicą.

Był bliskim współpracownikiem Hugona Kołłątaja. Był członkiem sprzysiężenia przygotowującego wybuch powstania kościuszkowskiego. Brał udział w insurekcji warszawskiej.

W marcu 1807 został wiceprezydentem Warszawy, a od 4 lipca 1807 do grudnia 1815 był prezydentem miasta. Ustąpił wskutek zatargu z wielkim księciem Konstantym. W latach 1812 - 1815 był też komendantem Gwardii Narodowej.

Od 1816 był sędzią apelacyjnym. Od 1817 był prezesem Trybunału Handlowego. W 1829 Stanisław Węgrzecki przeszedł na emeryturę i został wybrany prezesem Komitetu Właścicieli Listów Zastawnych.

30 listopada 1830 ponownie został prezydentem miasta, ale 26 czerwca 1831 został usunięty z urzędu.

W 1815 roku był wielkim pieczętarzem Wielkiego Wschodu Narodowego Polski. Stanisław Węgrzecki należał do Wolnomularstwa Narodowego. Był też członkiem Towarzystwa Warszawskiego Przyjaciół Nauk.

Stanisław Węgrzecki zmarł 12 lutego 1845 w Warszawie i został pochowany na warszawskich Powązkach. Na jego grobie został wystawiony pomnik dłuta Jakuba Tatarkiewicza. Nagrobek został odnowiony staraniem Społecznego Komitetu Powązek na początku lat 80. XX wieku.