Едвард Ґерек
- Дата народження:
- 06.01.1913
- Дата смерті:
- 29.07.2001
- Поховання дата:
- 02.08.2001
- Додаткові імена:
- Edward Gierek, Эдвард Герек
- Категорії:
- Державний та компартійний діяч, Заступник, Учасник Другої світової війни
- Громадянство:
- поляк
- Кладовище:
- Sosnowiec, Środula - Zagórze Parish Cemetery (pl)
Е́двард Ґе́рек (пол. Edward Gierek, 6 січня 1913, Сосновець — 29 липня 2001, Цєшин) — польський політичний діяч, перший секретар ЦК Польської об'єднаної робітничої партії з грудня 1970 р. до вересня 1980 р.
Після закінчення Другої світової війни брав участь у створенні (1945) в Бельгії організації Польської робітничої партії (ППР) і Союзу польських патріотів, входив до складу керівництва Національної ради поляків у Бельгії і більше двох років був його головою. Після робітничих виступів в 1970 р. змінив Владислава Гомулку на посту лідера Польської об'єднаної робочої партії. За допомогою іноземних кредитів намагався реорганізувати економіку, але зазнав невдачі. Спроби придушити протести силою тільки приводили до об'єднання опозиційних сил, тож Герек був змушений визнати рух «Солідарність» і дозволити страйки. Внаслідок цього був зміщений, виключений із партії, а після введення в Польщі військового стану — навіть заарештований і у 1981 на рік інтернований.
Джерело: wikipedia.org
немає місць
| Iм'я зв'язок | Тип відносин | Опис | ||
|---|---|---|---|---|
| 1 |  | Stanisława Gierek | Дружина | |
| 2 | Tatiana Gierek | невестка | ||
| 3 |  | Władysław Kruczek | Коллега | |
| 4 |  | Ришард Капусцінський | Члены одной партии | |
| 5 |  | Stanisław Dygat | Члены одной партии | |
| 6 |  | Florian Siwicki | Члены одной партии | |
| 7 |  | Henryk Jabłoński | Члены одной партии | |
| 8 | Władysław Serczyk | Члены одной партии | ||
| 9 |  | Збігнєв Месснер | Члены одной партии | |
| 10 |  | Michał Rola-Żymierski | Члены одной партии | |
| 11 |  | Tadeusz Lewandowski | Члены одной партии | |
| 12 | Jan Bijak | Члены одной партии | ||
| 13 |  | Piotr Jaroszewicz | Члены одной партии | |
| 14 | Wojciech Kubiak | Члены одной партии | ||
| 15 | Józef Bańkowski | Единомышленник | ||
| 16 |  | Stanisław Jaros | Противник |
28.06.1956 | Poznań 1956 protests
The Poznań 1956 protests, also known as the Poznań 1956 uprising or Poznań June (Polish: Poznański Czerwiec), were the first of several massive protests against the government of the People's Republic of Poland. Demonstrations by workers demanding better conditions began on June 28, 1956 at Poznań's Cegielski Factories and were met with violent repression. A crowd of approximately 100,000 gathered in the city center near the local Ministry of Public Security building. About 400 tanks and 10,000 soldiers of the People's Army of Poland and the Internal Security Corps under Polish-Soviet general Stanislav Poplavsky were ordered to suppress the demonstration and during the pacification fired at the protesting civilians.
11.12.1970 | Aufstand vom Dezember 1970 in Polen
Der Aufstand vom Dezember 1970 in Polen war ein Arbeiteraufstand vom 14. bis 22. Dezember 1970 in der Volksrepublik Polen; es kam zu Streiks, Massenkundgebungen, Demonstrationen in Gdingen, Danzig und Stettin. Ausgelöst wurden die Unruhen durch plötzliche drastische Preiserhöhungen für Lebensmittel und Gegenstände des täglichen Bedarfs.
14.12.1970 | Grudzień 1970: robotnicy Stoczni Gdańskiej odmówili podjęcia pracy i wielotysięczny tłum przed południem udał się pod siedzibę Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Gdańsku
Grudzień 1970, wydarzenia grudniowe, rewolta grudniowa, wypadki grudniowe, masakra na Wybrzeżu – protesty robotników w Polsce w dniach 14-22 grudnia 1970 roku (demonstracje, protesty, strajki, wiece, zamieszki) głównie w Gdyni, Gdańsku, Szczecinie i Elblągu, stłumione przez milicję i wojsko.
20.12.1970 | Władysław Gomułka został odsunięty od władzy. Nowym pierwszym sekretarzem KC PZPR wybrano Edwarda Gierka
31.05.1972 | Ričards Niksons apmeklē Poliju. Viņš bija 1. ASV prezidents, kurš apmeklēja Poliju
10.02.1976 | Sejm przyjął, przy jednym głosie wstrzymującym się Stanisława Stommy, poprawki do konstytucji PRL. Wprowadzono zapis o przewodniej roli w państwie PZPR i jego sojuszu z ZSRR
25.06.1976 | Dzień po uchwaleniu przez Sejm podwyżek cen, m.in. mięsa o 69% i cukru o 100%, w Radomiu, Ursusie i Płocku rozpoczęły się strajki robotnicze. Strajki na mniejszą skalę miały miejsce w Łodzi, Starachowicach, Grudziądzu i Nowym Targu
25 czerwca treść przemówienia Piotra Jaroszewicza pojawia się w prasie. Strajkuje 97 zakładów, m.in. w Radomiu, Ursusie i Płocku. Rząd PRL ukrył przed opinią publiczną fakt wybuchu zamieszek, nazywając je „drobnymi, chuligańskimi wybrykami”. Mimo to, szybko wycofał się z zapowiadanych podwyżek, w lęku przed rozszerzeniem się protestów na cały kraj i zaproponował rozpoczęcie „szerokich konsultacji społecznych na temat podwyżek cen i trudnościach w zaopatrzeniu”. Równolegle przeprowadzono szybką, brutalną pacyfikację strajków, nadal utrzymując że były to tylko chuligańskie wybryki. W Radomiu okradziono i zdemolowano ponad 100 sklepów. W Ursusie rozkręcono szyny na międzynarodowej linii kolejowej. Oddziały Milicji były celowo nie wyposażone w broń palną. Edward Gierek wydał zalecenia traktujące użycie milicji przeciwko robotnikom jako ostateczność. Tak też się stało, zwlekano z użyciem ZOMO do chwili, aż podpalono KW i grabież sklepów stała się faktem.