Wiktor Pyć
- Дата народження:
- 10.04.1916
- Дата смерті:
- 19.07.2016
- Категорії:
- , Довгожитель, Жертва репресій (геноцид) радянського режиму, Офіцер, Учасник Другої світової війни
- Громадянство:
- поляк
- Кладовище:
- Встановіть кладовищі
Wiktor Stanisław Pyć (ur. 10 kwietnia 1916 w Janowie Lubelskim, zm. 19 lipca 2016 w Lublinie) – polski stulatek, żołnierz, więzień łagrów i uczestnik II wojny światowej. Major Wojska Polskiego.
Urodził się 10 kwietnia 1916 w Janowie Lubelskim.
II wojna światowa (1939-1945)W październiku 1939 na Wołyniu został aresztowany przez NKWD (za rzekome szpiegostwo) i skazany na 5 lat łagrów. Wywieziono go do Kraju Ałtajskiego na Syberii. Na mocy układu Sikorski-Majski został objęty amnestią i wyszedł na wolność. W sierpniu 1942 wstąpił do Armii Andersa i służył w 5. Lwowskim Dywizjonie Artylerii Przeciwlotniczej. Od lutego 1944 w składzie 5. Kresowej Dywizji Piechoty 2. Korpusu Polskiego Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie uczestniczył w kampanii włoskiej. Przeszedł cały szlak bojowy 2. Korpusu. Walczył pod Monte Cassino, Ankoną, Rimini oraz Bolonią.
Po wojnie (1945-2016)Do 1965 mieszkał w Wielkiej Brytanii. Następnie wrócił do Polski i zamieszkał w Lublinie. Pracował jako monter w PKS.
W 2009 za zasługi dla niepodległości Polski prezydent Lech Kaczyński odznaczył go Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
17 kwietnia 2016 w Lublinie uroczyście świętował swoje setne urodziny. Na obchodach obecny był m.in. p.o. szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych Jan Józef Kasprzyk, który wręczył jubilatowi pamiątkową szablę i odznaczył go medalem „Pro Patria”.
Odznaczenia
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2009)
- Brązowy Krzyż Zasługi z Mieczami
- Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino
- Medal „Pro Patria” (2016)
- inne odznaczenia polskie i brytyjskie
Джерело: wikipedia.org
немає місць
| Iм'я зв'язок | Тип відносин | Опис | ||
|---|---|---|---|---|
| 1 |  | Владисла́в А́ндерс | Командир |
15.03.1944 | Kampania włoska: rozpoczęła się trzecia bitwa o Monte Cassino.
15 marca (operacja „Dickens”) rozpoczęło się trzecie, najbardziej krwawe z dotychczasowych, natarcie tymi samymi siłami, poprzedzone bombardowaniem: w ciągu trzech i pół godziny 575 ciężkich i średnich bombowców oraz 200 myśliwców bombardujących zrzuciło na miasto i okolice blisko 1100 ton bomb, a artyleria wystrzeliła ponad 10 000 pocisków. Po tym przygotowaniu ogniowym, w trakcie którego Cassino zostało zrównane z ziemią, na pozycje niemieckie uderzyły ponownie trzy dywizje: 4. hinduska (trzy brygady piechoty), 2. nowozelandzka (również trzy brygady) i 78. brytyjska (dwie brygady piechoty i brygada pancerna).
18.05.1944 | Kampania włoska: 2. Korpus Polski zdobył Monte Cassino
Bitwa o Monte Cassino (zwana także bitwą o Rzym) – w rzeczywistości cztery bitwy stoczone przez wojska alianckie z Niemcami, które miały miejsce w 1944 roku w rejonie klasztoru na Monte Cassino. Bitwa ta uznawana jest za jedną z najbardziej zaciętych (obok walk pod Stalingradem, na Łuku Kurskim, lądowania w Normandii i powstania warszawskiego) w czasie II wojny światowej. Brytyjski historyk Matthew Parker napisał: Bitwa o Cassino – największa lądowa bitwa w Europie – była najcięższą i najkrwawszą z walk zachodnich aliantów z niemieckim Wehrmachtem na wszystkich frontach drugiej wojny światowej. Po stronie niemieckiej wielu porównywało ją niepochlebnie ze Stalingradem.