Elżbieta Wojciechowska

Elżbieta Wojciechowska (ur. 22 czerwca 1933 w Gdyni, zm. 7 lutego 2017 tamże) – polska aktorka teatralna, w latach 1959–1967 członek zespołu Teatru Rapsodycznego.

W latach 1959–1967 Elżbieta Wojciechowska była członkiem zespołu Teatru Rapsodycznego. Opracowała także ostatnie przedstawienie zlikwidowanego przez ówczesne władze teatru. 1 czerwca 1967, a więc blisko w miesiąc po odwołaniu, przez Ministra Kultury i Sztuki, Mieczysława Kotlarczyka ze stanowiska dyrektora teatru, odbyła się premiera przedstawienia „O krasnoludkach i sierotce Marysi”, podczas którego nastąpiło swoiste, symboliczne pożegnanie zespołu z publicznością. Aktor grający króla Błystka przemawiał do poddanych: „Drużyno moja wierna! [...] Kończy się dzień nam i robota nasza. Byliśmy pomocnikami światła. [...] A teraz musimy, pod ziemię...”. W latach 1972–1981 była twórcą i reżyserką „Teatru Lektora”, a później długoletnim kierownikiem Działu Naukowo-Oświatowego Muzeum Historycznego Miasta Krakowa.

Role teatralne

W Teatrze Rapsodycznym:

• Witeź w tygrysiej skórze (epopeja gruzińska) reż. M. Kotlarczyk – Żona (chór)
• Przygody Dyla Sowizdrzała (epopeja flamadzka) reż. M. Kotlarczyk – Hafciareczka
• Dialogi miłości (Pierścień wielkiej damy, Kleopatra, Za kulisami – Tyrtej) oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – Panienka z pensji oraz Eginea,
• Szopka krakowska [1960] (cz. III Wesołych Świąt) reż. M. Kotlarczyk – chórzystka, Wagant, Poczta oraz kolędnik,
• Legenda o Kraku i Wandzie (S. Wyspiański) oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – Rusałka
• DZIADY. Poemat dramatyczny. Scen dwanaście (A. Mickiewicz) oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – Dziecko, Chór aniołów,
• Orland szalony (włoska epopeja renesansowa) (L. Ariosto) reż. M. Kotlarczyk – Giermek
• Prawdziwa historia zdobycia Meksyku (Aztek Anonim) oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – Chór dziewcząt azteckich,
• Rusłan i Ludmiła (Aleksander Puszkin) oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – Niewolnica Czarnomora
• Kwiaty Polskie (Julian Tuwim) oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – recytacje
• Kopernik (Sceny z czasów Renesansu) oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – Cecylia Gallerani
• Sól attycka (Arystofanes: Osy, Acharniacy, Bojomira, Pokój) oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – Koryntka, Urodzajka,
• Kalewala (epopeja fińska wg. E. Lönnorota) oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – Annikki, Służka
• Szopka krakowska [1964] reż. M. Kotlarczyk – Aniołek, Niewiastka, członek Cyganerii Krakowskiej, Poczta, kolędnik
• Boska komedia (Dante) oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – Franczeska
• Pan Tadeusz (A. Mickiewicz) oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – Narrator
• Lis sowizdrzał (J. W. Goethe) oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – Świerszcz
• Królowa Marysieńka oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – Anusia, Narratorka,
• Fortepian i pióro (Opowieść muzyczna o Chopinie) oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – Ludwika
• Pinokio (Collodi) adaptacja E. Wojciechowska, oprac. sceniczne D. Jodłowska, Ł. Karelus-Malska – Pinokio lub Pulcinella (zamiennie z E. Barską)
• Faust (Goethe) oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – Archanioł, Koczkodan
• Polonez Bogusławskiego oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – chór I
• Eugeniusz Oniegin (Puszkin) oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – Tatiana
• Ballada o Janosiku oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – Góralka
• Kopciuszek adaptacja E. Wojciechowska, oprac. sceniczne D. Jodłowska, Ł. Karelus-Malska – Kopciuszek
• Akropolis (S. Wyspiański) oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – Anioł, Chorus, Anioł snu Jakubowego, Chorus aniołów-muzykantów
• O pijanicy co królem był oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – Chorus panien
• Odyseja (Homer) oprac. sceniczne M. Kotlarczyk – Kalipso
• "O krasnoludkach i sierotce Marysi (M. Konopnicka) oprac. E. Wojciechowska – Poetka

Odznaczenia

W 2007 została odznaczona Srebrnym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis.