Stanisław Jerzy Kędzierski

Stanisław Jerzy Kędzierski, urodził się 22 października 1919 roku w Urszulinie, rok po odzyskaniu przez Polskę niepodległości. Rodzice - Piotr i Bronisława z domu Dębicka, z Urszulina, trudnili się rolnictwem. Wychowywał się w Urszulinie koło Łęcznej. Brak informacji o tym jak żył w okresie międzywojennym. We wrześniu 1939 został żołnierzem-ochotnikiem w szeregach 7 Pułku Ułanów, następnie w latach 1940 do 1944 roku jako żołnierz Armii Krajowej w konspiracji. Okres konspiracji w Armii Krajowe nie znajduje potwierdzenia w pozostawionych dokumentach, być może wynika to z istoty służby konspiracyjnej. Na przełomie lat 1944/45 roku był uczestnikiem walk 2 Warszawskiej Brygady Saperów o wyzwolenie Warszawy i ziem na zachód od Wisły. Po wojnie służbę wojskową pełnił w 2 Warszawskim Pułku Saperów w Kazuniu k/Modlina. W tym czasie zapoznał swoją przyszłą żonę Helenę Skrzypczak, którą poślubił w czerwcu 1946 roku. Miał pięcioro dzieci: Bogdan, Grażyna, Marek, Waldemar i Hanna. Zmarł po długiej i ciężkiej chorobie w Domu Emeryta Wojskowego w Warszawie w dniu 27 lutego 2007 r.
Decyzja emerytalna - z 1973 r.; Służbę wojskową w Ludowym Wojsku Polskim pełnił w okresie od 16.09.1944 do 8.08.1973 r. Zajmował różne stanowiska służbowe, od 1958 roku samodzielne stanowiska w administracji wojskowej. Był oficerem sumiennym i obowiązkowym.
Odznaczenia: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski; Srebrny Krzyż Zasługi; Medal Zwycięstwa i Wolności 1946 r.; Medal Brązowy Zasłużonym na Polu Chwały; Krzyż Armii Krajowej 1995 r.; Medal za Warszawę 1939-1945; Medal Zwycięstwa i Wolności; Medal za Udział w Walkach o Berlin; Medal 10-lecia PRL; Medal Srebrny za Zasługi dla Obronności Kraju; Medal Złoty za Zasługi dla Obronności Kraju; Medal Brązowy Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny; Medal Srebrny Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny; Patent Nr 65832 RP: Weteran Walk o Wolność i Nniepodległość Ojczyzny 2003. 
W 1946 r. mianowany na stopień chorążego w korpusie oficerów służby technicznej; w 1948 r. mianowany na stopień porucznika w korpusie oficerów broni w grupie oficerów Inż-Sap.; w 1956 r. mianowany na stopień majora w korpusie osobowym oficerów dowódców; w 1970 r. mianowany na stopień podpułkownika w korpusie osobowym oficerów administracji; w 1981 r. mianowany na stopień pułkownika.
W 1958 r. otrzymał świadectwo dojrzałości Liceum Ogólnokształcącego w Zegrzu.
Mieszkał w Kraków, 1946-54; Warszawa 1955 - do śmierci.
PAMIĄTKI: 1. Liga Obrony Kraju - Legitymacja członkowska 2. Polski Związek Emerytów, Rencistów i Inwalidów Zarząd Dzielnicowy Warszawa-Żoliborz - Legitymacja 3. Związek Byłych Żołnierzy Zawodowych - Legitymacja. 4. Związek Byłych Żołnierzy Zawodowych i Oficerów Rezerwy Wojska Polskiego - Legitymacja; 5. Związek Bojowników o Wolność i Demokrację - Legitymacja, na podstawie zaświadczenia kombatanckiego Nr 393365 wystawionego przez ZW ZBOWiD w Warszawie. 6. Legitymacja Rencisty Wojskowego. 7. Związek Kombatantów Rzeczypospolitej Polskiej i Byłych Więźniów Politycznych - Legitymacja. 8. Wkładka paszportowa uprawniająca do jednorazowego przekroczenia granicy polskiej oraz powrotu do Socjalistycznej Federacyjnej Republiki Jugosławii 9. Prawo Jazdy kat. A, B.; 10. Liga Przyjaciół Żołnierza - Legitymacja 11. Modlitewnik Żołnierski, wydany przez Ordynariat Polowy Wojska Polskiego - Warszawa 1991. 

Z Historii Urszulina:
" 1. Ok 1938 – Stanisław Kędzierski organizował Związek Strzelecki Strzelec w Woli Wereszczyńskiej
2. Listopad 1939 – aresztowano Stanisława Kędzierskiego i jakiś czas przetrzymywano go na posterunku w Cycowie.
3. Jak nasz Stasiek wrócił, to był cały zakrwawiony i obolały. Przewiązywali mu do pleców deskę i walili w nią drugą. Jak tylko wrócił, to z obawy o kolejne aresztowania wyjechał do ciotki – wspomina siostra Urszula Wiczuk.

Adres grobu: Warszawa, Cmentarz Powązkowski Wojskowy - B12/9/23