Władysław Polański

Władysław Polański (ur. 12 marca 1924 w Przemyślu, zm. 31 marca 2012 w Warszawie) – generał dywizji Wojska Polskiego, zastępca szefa Głównego Zarządu Politycznego Wojska Polskiego (1960-1969), komendant Wojskowej Akademii Politycznej im. Feliksa Dzierżyńskiego (1972–1989)

Życiorys

Służbę wojskową rozpoczął w lipcu 1943, wstępując ochotniczo wraz z ojcem i dwojgiem rodzeństwa do tworzonej wówczas 2 Dywizji Piechoty im. Jana Henryka Dąbrowskiego w obozie w Sielcach n. Oką. Wcielony do 2 Pułku Artylerii Lekkiej, dostał przydział do baterii sztabowej. Następnie skierowany do 1 Samodzielnej Polskiej Baterii Szkolnej w 3 Leningradzkiej Oficerskiej Szkole Artylerii, która stacjonowała w Kostromie. 24 lutego 1944 ukończył szkołę, promowany na stopień chorążego w korpusie oficerów artylerii. Brał udział w walkach na szlaku Lublin – Warszawa – Wał Pomorski. 11 lutego 1945 ciężko ranny w walkach pod Mirosławcem.

W 1950 r. ukończył studia I stopnia na Wydziale Społecznym Akademii Nauk Politycznych w Warszawie, a w 1957 studia magisterskie na Wydziale Ekonomii Uniwersytetu Warszawskiego.

Po wojnie zajmował wiele wysokich stanowisk w instytucjach centralnych Ministerstwa Obrony Narodowej oraz w aparacie politycznym wojska. W latach 1954-1960 dyrektor Wydawnictwa MON. W 1959 r. awansował na stopień pułkownika. W latach 1960-1969 szef Zarządu Propagandy i Agitacji Głównego Zarządu Politycznego Wojska Polskiego – zastępca szefa GZP WP. Podlegała mu działalność prasy wojskowej i periodyków wojskowych, a także Czołówki Filmowej WP. Jego zastępcą był wówczas płk Józef Baryła - późniejszy generał broni i jako szef Głównego Zarządu Politycznego przełożony Polańskiego w latach 80-tych.

W październiku 1963 awansowany do stopnia generała brygady. Awans otrzymał w Belwederze z rąk przewodniczącego Rady Państwa Aleksandra Zawadzkiego. Jeden z animatorów komunistycznej propagandy w trakcie wydarzeń marca 1968. W latach 1969–1972 sekretarz Rady Wyższego Szkolnictwa Wojskowego. Rada ta była organem doradczym ministra obrony narodowej w dziedzinie doskonalenia programów nauczania i wytyczania kierunków prac naukowo-badawczych prowadzonych przez uczelnie i instytuty naukowe WP.

Następnie przez 17 lat sprawował funkcję komendanta Wojskowej Akademii Politycznej im. Feliksa Dzierżyńskiego (1972–1989). Uczelnia o trzywydziałowej strukturze nadawała dyplomy magisterskie w dziedzinie nauk pedagogicznych, historycznych i ekonomicznych. W październiku 1973 awansowany do stopnia generała dywizji. Akt nominacyjny otrzymał w Belwederze z rąk I sekretarza Komitetu Centralnego PZPR Edwarda Gierka. 18 listopada 1989 pożegnany przez Ministra Obrony Narodowej gen. armii Floriana Siwickiego w związku z zakończeniem zawodowej służby wojskowej. 28 grudnia 1989 roku przekazał obowiązki komendanta WAP gen. bryg. prof. Mieczysławowi Michalikowi.

Członek PPR, a od 1948 – PZPR. Wielokrotnie był członkiem instancji partyjnych na różnych szczeblach w wojsku. Delegat na VII i VIII Zjazd PZPR. W latach 1975–1981 członek Centralnej Komisji Rewizyjnej PZPR, a w latach 1979–1990 członek Rady Naczelnej ZBoWiD. Wieloletni członek Komitetu Redakcyjnego kwartalnika historii wojskowości Wojskowy Przegląd Historyczny. Współautor "Małej Encyklopedii Wojskowej" (1967-1971). Interesował się historią, literaturą piękną i malarstwem.

Mieszkał w Domu Emeryta Wojskowego w Warszawie. Pochowany 11 kwietnia 2012 r. na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie. W pogrzebie wziął udział m.in. były szef Głównego Zarządu Politycznego WP gen. broni w st. spocz. dr Józef Baryła oraz ostatni komendant Wojskowej Akademii Politycznej gen. bryg. w st. spocz. prof. Mieczysław Michalik, który wygłosił przemówienie w imieniu dawnych współtowarzyszy służby i pracy.

Odznaczenia i wyróżnienia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Order Sztandaru Pracy I klasy
• Order Sztandaru Pracy II klasy
• Krzyż Walecznych – dwukrotnie
• Medal 10-lecia Polski Ludowej
• Medal 30-lecia Polski Ludowej
• Medal 40-lecia Polski Ludowej
• Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk
• Medal Zwycięstwa i Wolności 1945
• Złoty Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny"
• Srebrny Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny"
• Brązowy Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny"
• Medal Za udział w walkach o Berlin
• Złoty Medal "Za Zasługi dla Obronności Kraju"
• Srebrny Medal "Za Zasługi dla Obronności Kraju"
• Brązowy Medal "Za Zasługi dla Obronności Kraju"
• Złoty medal "Za zasługi w umacnianiu przyjaźni Polska - ZSRR"
• Order Czerwonego Sztandaru (ZSRR) (dwukrotnie)
• Order Wojny Narodowej I stopnia (ZSRR)
• Medal 20-lecia Zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945 (ZSRR)
• Medal 30-lecia Zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945 (ZSRR)
• Medal 40-lecia Zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945 (ZSRR)
• Medal 60-lecia Sił Zbrojnych ZSRR (ZSRR)
• Medal 70-lecia Sił Zbrojnych ZSRR (ZSRR)
• Medal "Za umacnianie Przyjaźni Sił Zbrojnych" III stopnia (Czechosłowacja)
• Komandoria Orderu Legii Honorowej
• Wpis do "Honorowej Księgi Czynów Żołnierskich" (1987)
• I inne

Publikacje

• Wł. Polański (red.), W. Bańka, I. Wichrowska, Efektywność procesu kształcenia w wyższej uczelni wojskowej, Wojskowa Akademia Polityczna im. F. Dzierżyńskiego, Warszawa 1978
• Wł. Polanski, Jubileusz 35-lecia Wojskowej Akademii Politycznej /w/ Wojsko Ludowe, 1986, nr 12
• Wł. Polański, słowo wstępne /w/ M. Jurek, E. Skrzypkowski, Konfrontacje: tradycjonalizm a współczesność w wychowaniu wojskowym, Wydawnictwo MON, Warszawa 1965
• Wł. Polański, O partyjności nauki /w/ Zeszyty naukowe WAP, Warszawa 1979
• Wł. Polański, Polsko-radzieckie braterstwo broni /w/ ZSRR-Polska: przyjaźń, współpraca, pomoc wzajemna: materiały konferencji naukowej poświęconej 30-leciu układu o przyjaźni, pomocy wzajemnej i współpracy powojennej pomiędzy ZSRR i PRL, Książka i Wiedza, Warszawa 1976
• Wł. Polański, Przyczyny i konsekwencje klęski wrześniowej /w/ Ideologia i polityka, 1979, nr 7/8, ss. 46–55
• Wł. Polański, Układ Warszawski w obronie pokoju i socjalizmu /w/ Nowe drogi, Warszawa 1982
• Wł. Polański, Wielka Socjalistyczna Rewolucja Październikowa – początek ery socjalizmu i komunizmu, Wojskowa Akademia Polityczna im. F. Dzierżyńskiego, Warszawa 1977
• Wł. Polański, Wojskowa Akademia Polityczna – głównym ośrodkiem kształcenia i wychowania aparatu partyjno-politycznego sił zbrojnych /w/ Wojskowy Przegląd Historyczny, 1974, nr 2, s. 243
• Wł. Polański, Wojskowa Akademia Polityczna w 35-lecie Ludowego Wojska Polskiego i Roku Nauki Polskiej /w/ Badania społeczne w wojsku, 1973, nr 5, ss. 22–38