Jerzy Woźniak

Jerzy Stanisław Woźniak pseud. Nowak, Makara, Jacek, Żmija (ur. 8 listopada 1923 w Krakowie, zm. 12 kwietnia 2012 we Wrocławiu) – polski żołnierz i lekarz, więzień polityczny PRL, zastępca kierownika, a w latach 2001–2002 kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych.

Życiorys

Urodził się 8 listopada 1923 w Krakowie. Mieszkał w Błażowej niedaleko Rzeszowa gdzie chodził do szkoły powszechnej, następnie uczęszczał do rzeszowskiego Gimnazjum im. Stanisława Konarskiego, w którym ukończył 4 klasy. Małą maturę zdał na tajnych kompletach w czasie II wojny światowej w 1943, a w rok później został absolwentem konspiracyjnej szkoły podchorążych. Do Armii Krajowej wstąpił już jako oficer i został żołnierzem placówki ZWZ AK "Buk" w Błażowej), był kolporterem prasy podziemnej. Był uczestnikiem akcji "Burza" (w miejscowościach Hyżne i Błażowa). Obsługiwał radiostację i był odpowiedzialny za kontakt z polskim dowództwem na terenie Włoch. Po wejściu oddziałów sowieckich na teren Podkarpacia ukrywał się, walczył w oddziale samoobrony Armii Krajowej, następnie zaś w organizacji NIE i Delegaturze Sił Zbrojnych Rzeszów-Południe. Był poszukiwany imiennie przez NKWD i UB.

W 1945 znalazł się w Europie Zachodniej, gdzie walczył w 2. Korpusie Polskim we Włoszech w stopniu podporucznika, był także członkiem Delegatury Zagranicznej Zrzeszenia "Wolność i Niezawisłość" pod kierownictwem płk. Józefa Maciołka (1946–1947) oraz emisariuszem delegatury WiN w Londynie na teren RP. W latach 1945–1946 kształcił się w dziedzinie medycyny na Uniwersytecie w Innsbrucku, następnie w Edynburgu. W 1947 został przerzucony do kraju, a następnie aresztowany przez Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego, skazany na karę śmierci, którą zamieniono na dożywotnie więzienie. W 1956 wyszedł na wolność, podejmując przerwane studia medyczne. Pracował we Wrocławiu jako pulmonolog.

W 1989 był członkiem założycielem Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego, twórcą jego struktur na terenie Wrocławia; w 1991 kandydował w wyborach parlamentarnych do Senatu, ale nie uzyskał wystarczającej ilości głosów. Potem był wiceprzewodniczącym regionu dolnośląskiego AWS. Od 1997 do 2001 sprawował funkcję zastępcy kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w rządzie Jerzego Buzka, zaś od 12 października 2001 do 21 listopada 2001 był jego kierownikiem (w randze wiceministra). Zasiadał w Radzie do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, wcześniej był jej przewodniczącym.

Był członkiem Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej, a także Stowarzyszenia Społeczno-Kombatanckiego Zrzeszenia "Wolność i Niezawisłość" we Wrocławiu. Przewodniczył Dolnośląskiemu Związkowi Żołnierzy Armii Krajowej i był członkiem Kapituły Nagrody Kustosza Pamięci Narodowej.

Pułkownik Jerzy Woźniak zmarł 12 kwietnia 2012 roku we Wrocławiu, pochowany na Cmentarzu Osobowickim.

Odznaczony Krzyżem Walecznych (dwukrotnie), Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami (na emigracji w 1948), Krzyżem Armii Krajowej, Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2003) i Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2006). 27 września 2012 Sejmik Województwa Dolnośląskiego pośmiertnie nadał tytuł Honorowego Obywatela Dolnego Śląska Civi Honorario.