Jan Welka

St. post. PP Jan WELKA s. Teodora i Katarzyny Spychalskiej, ur. 31.08.1899 we Wrzeszczynie, pow. czarnkowski. Żona Weronika Góźdź, miał jednego syna, Henryka. Posiadał ukończone jeszcze przed I wojną światową 4 klasy niemieckiej szkoły ludowej. Brał czynny udział w Powstaniu Wlkp. 1918 - 1919, jako ochotnik z bronią w ręku. Uczestniczył w bitwach pod Roskiem i Wrzeszczyną oraz brał udział w oswobodzeniu Czarnkowa. Służbę w wojsku zakończył w stopniu starszego szeregowego. Do Policji Państwowej przyjmowany był kilkukrotnie: 16.10.1923 i 28.02.1926 przez Komendę Wojewódzką PP w Wilnie oraz ostatecznie 1.11.1926 r. przez Komendę Wojewódzką PP w Łodzi. Skierowany do służby na terenie powiatu brzezińskiego, od 1931 roku aż do wybuchu wojny służył na Posterunku PP w Jeżowie. Awansowany na stopień starszego posterunkowego z dniem 1.1.1938. Był odznaczony Krzyżem Zasługi za Dzielność oraz Medalem Dziesięciolecia Odzyskania Niepodległości. W roku 1932 zdobył prawo do noszenia Odznaki Strzeleckiej III klasy. W pierwszych dniach września 1939 roku z rozkazu władz przełożonych został ewakuowany na wschód. Ujawnione na początku lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku dokumenty NKWD ujawniły, że był wśród więźniów obozu w Ostaszkowie, których stracono wiosną 1940 r. w Kalininie. Lista NKWD 033/1 poz.44 z 16.04.1940. Pośmiertnie awansowany na aspiranta PP, przez Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego