Mieczysław Dzikowski

Mieczysław Dzikowski h. Doliwa (ur. 1837 w Płocku, zm. 1900 we Lwowie) – polski dramaturg, powieściopisarz, dziennikarz.

Urodził się w Płocku w Królestwie Polskim jako syn Antoniego, oficera, i Martyny z Chamskich (zm. młodo). Antoni Dzikowski, prawd. aptekarz, w 1851 r. otrzymał nominację na porucznika Wojska Polskiego w Królestwie Polskim.

Mieczysław Dzikowski brał udział w Powstaniu Styczniowym, po którym przez sześć lat przebywał na emigracji w Paryżu i Dreźnie. Po powrocie do ojczyzny poświęcił się pracy literackiej i dziennikarskiej.

Praca zawodowa

Jako literat używał pseudonimów „Chamski”, „Żegota—Krzywdzic”, „Bendlikon”. Jego dzieła literackie wymienia K. Estreicher w Bibliografii polskiej XIX wieku.

Założył popularne periodyki:

• „Dziennik dla wszystkich”
• „Kolce”, czasopismo satyryczno-humorystyczne wyd. w Warszawie
• „Goniec”
• „Iskra”
• „Tygodnik Narodowy”

Był też korespondentem „Wieku” i „Głosu Narodu”, gdzie dawał się poznać po ciętym piórze. Ostatnim redagowanym przez Mieczysława Dzikowskiego periodykiem był „Tygodnik Narodowy”.

Pracy dramaturgicznej poświęcił się w ostatnich latach życia. Dwie sztuki: Zdrowi i pokaleczeni oraz Odgrzewana miłość osnute na tle patriotycznym wystawiano na scenach polskich. Mniejszego powodzenia zaznała komedia Krew nie woda.

Działał też na polu krytyki teatralnej.

Twórczość

Jego sztuki wystawiane były w Warszawie, Krakowie i Lwowie. Twórczość Dzikowskiego wymienia Estreicher i prasowe notki pośmiertne. Są to powieści:

• Dziewczyna, 1887
• Z niedalekiej przeszłości, nowela, Chicago 1878
• Bez szczęścia, nowela 1878
• Nasze życie czyli Polki—bohaterki, powieść z okresu Powstania Styczniowego, 1877, wyd. III Lwów 1902

komedie:

• Kartka wycięta, 1892
• Zdrowi i pokaleczeni, 1895, wystawiona na scenie lwowskiej pod ps. Krzywdzica
• Odgrzewana miłość, 1896, j.w.
• Krew nie woda (prawd. nie ukazała się drukiem, ale była wystawiana w Krakowie)
• On, jednoaktówka

inne dzieła:

• Szymon Konarski, poemat dram., wyd. w Niemczech 1867
• List otwarty do redakcji Trybuny we Lwowie, 1891

Niektóre komedie Mieczysława Dzikowskiego uważane były przez krytyków za pikantne.

Życie rodzinne

Z małżeństwa z Emilią z Schoenów (zmarłą w Polance Karol pod Krosnem w 1934 roku) pozostawił syna Stanisława (ur. we Lwowie 1884, literata) i Zofię, zamężną z Edmundem Kolbuszowskim — dziennikarzem i literatem, urodzoną w Warszawie w 1878 roku, zmarłą we Lwowie w 1932 roku.

Zmarł przed południem, dnia 16 maja 1900 roku we Lwowie i pochowany został w grobowcu rodziny Korab Kolbuszowskich na Cmentarzu Łyczakowskim (grobowiec zachowany). Przytoczyć można notkę prasową z „Gazety Narodowej”:

"Pogrzeb odbył się w piątek przy bardzo licznym udziale wiernych. Kondukt żałobny prowadził ks. proboszcz Stopczyński w asyście dwóch księży, a za trumną, prócz rodziny zmarłego postępowało liczne grono dziennikarzy i literatów lwowskich oraz niemal wszyscy artyści teatru lwowskiego z dyrektorem p. Hellerem na czele."