Danuta Kwapiszewska

Danuta Kwapiszewska (ur. 6 czerwca 1922, zm. 3 kwietnia 1999 w Warszawie) – polska tancerka i rzeźbiarka, krewna malarki Juli Kwapiszewskiej.

W czasie okupacji niemieckiej mieszkała z rodzicami na Mokotowie w kamienicy Concordia. Występowała też w małych warszawskich teatrzykach w tym między innymi na Nowym Świecie w „Walcu Chopina”.

Po wojnie była jedną z bardziej uznanych tancerek baletowych w Polsce. Odznaczona złotym medalem w Budapeszcie i Brukseli. Po ciężkim wypadku została sparaliżowana od pasa w dół. Zajęła się wtedy rzeźbiarstwem i nauczaniem tańca.

Uczestniczka Międzynarodowego Pleneru Malarsko-Rzeźbiarskiego „Garbno ‘77” odbywającego się w ramach czwartej edycji projektu artystycznego pn. Plener Malarsko-Rzeźbiarski „Garbno”, zorganizowanego w okresie od 18 maja do 8 czerwca 1977.

Powstał o niej krótki film dokumentalny „Moje rzeźby tańczą za mnie” z 1983 w reż. Tadeusza Kijańskiego.

Jej poetycką biografię planowała choreografka Lidia Bień.