Bohdan Korewicki

Bohdan Korewicki (ur. 3 stycznia 1902 w Nasiekówce na Podolu, zm. 8 stycznia 1975 w Warszawie) – polski pisarz, autor cieszącej się dużym powodzeniem dwutomowej powieści Przez ocean czasu wydanej w 1957 oraz książki Jej perypetie. Powieść trochę niesamowita (1958). Był członkiem Związku Literatów Polskich.

Bohdan Nagody–Korewicki urodził się 3 stycznia 1902 w Nasiekówce na Podolu. Pochodził z rodziny ziemiańskiej, jego rodzicami byli Witold Korewicki i Wanda z Jordan–Walawskich. Uczył się w polskim gimnazjum w Winnicy, potem w Warszawie, gdzie osiadł na stałe; naukę ukończył w 1921. Następnie uczęszczał do Szkoły Rysunkowej im. Gersona w Warszawie (1921–1924); dyplom uzyskał w 1926. W tym samym czasie kształcił głos u Tadeusza Leliwy (1923–1929) i u U. Macnera (do 1931); harmonię i instrumentację studiował u Ludomira Różyckiego. W sezonie kulturalnym 1925/1926 należał do zespołu solistów opery Zjednoczonych Teatrów Pomorskich pod kierownictwem Jerzego Bojanowskiego, gdzie śpiewał m. in. w Strasznym dworze. Potem zajął się malarstwem, wystawiał w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych (1933–1937) i w Klubie Artystów Plastyków Warszawskiej Spółdzielni Mieszkaniowej „Szklane Domy" (1938). Ożenił się z Janiną z Jastrzębskich. Podczas okupacji ukrywał się, m.in. u Janusza Lecha Jakubowskiego – profesora Politechniki Warszawskiej. Po powstaniu warszawskim został wywieziony do Niemiec, do obozu pracy w Brunszwiku. Tam dla współtowarzyszy organizował wystawy obrazów i prowadził teatr amatorski, w którym wystawił własną humoreskę kryminalną Inspektor Morrison. Do kraju powrócił w 1946. W latach 1947–1948 pracował w Ludowym Instytucie Oświaty i Kultury w Warszawie, w 1948 w Wydziale Propagandy Polskiego Czerwonego Krzyża. Następnie pracował jako śpiewak chóru w Polskim Radiu (1949–1955) i Filharmonii Narodowej (1956–1970). 1 lipca 1970 przeszedł na emeryturę. Zajmował się fotografiką, był członkiem Warszawskiego Towarzystwa Fotograficznego (wystawy w 1971 i 1975). Zmarł 8 stycznia 1975 w Warszawie

Przez ocean czasu

To jedna z nielicznych książek fantastyczno–naukowych okresu lat 50. W opinii krytyków, książka była wtórna, dialogi zbyt sztuczne, a temat nadmiernie wówczas eksploatowany. Samo wykorzystanie postaci niedojrzałego bohatera w celu ułatwienia podawania treści informacyjnej również uznano za zabieg zbyt pospolity. Autor wyraźnie nawiązał treściowo do książek Jules Verne'a. Mimo tych zastrzeżeń formalnych i warsztatowych odbiorcy czyli młodzież, przyjęli książkę z dużym zainteresowaniem. Intryga okazała się ciekawa, a mnóstwo informacji paleogeologicznych i paleozoologicznych sprawiło, że wzbudziła duże zainteresowanie.

Maturzysta, Dominik Konarski w czasie spaceru pod Warszawą, spotyka dziwnie ubranych ludzi pytających go o datę. Zapraszają go do obejrzenia niezwykłego pojazdu, a następnie do wyruszenia z nimi ku odległym epokom geologicznym, ich pojazd bowiem porusza się w czasie. Kolejne przystanki pojazdu to glacjał, interglacjał, trzeciorzęd aż wreszcie ekspedycja dociera do dolnej kredy. Po wielu dramatycznych spotkaniach z prehistorycznymi mieszkańcami Ziemi rozpoczynają powrót. Uszkodzenia wehikułu powodują jednak, że poruszają się w czasie na oślep, nie mogąc określić dokładnie przebywanego czasu. W wyniku tego zatrzymują się na nieplanowany postój w Rzymie za czasów Trajana. Po kolejnej serii przygód powracają do współczesności.

Jej perypetie. Powieść trochę niesamowita

Rok po pierwszej powieść Korewicki wydał kolejną. Tym razem jest ona kierowana do dorosłych czytelników. Dokonał w niej modnej obecnie, a rzadkiej podówczas parodii rozmaitych stylów i gatunków parodiując romans z czasów hiszpańskich, powieść podróżniczą i przygodową, kryminalną a nawet, może i przede wszystkim fantastykę naukową. Książka pełna jest zabawnych sytuacji i opowiadanych żartów.

Bohaterką jest piękna Isia, dziewczyna otwarta i skłonna do obnażania się, która spotyka naukowca szarlatana, wynalazcę aparatu do "ekstyrpacji" czyli bezbolesnego i całkowitego wydrążenia człowieka.

Dzieła

• Przez ocean czasu, Nasza Księgarnia, Warszawa 1957, tom I s.424, tom II s.369, ilustracje M. Gawrysz, cena wydania 46,70 złotych
• Jej perypetie. Powieść trochę niesamowita, Iskry, 1958, s.271, cena wydania 13 złotych