Wacław Aleksander Maciejowski

Wacław Aleksander Maciejowski (ur. 10 września 1792 w Cierlicku, Śląsk Cieszyński, zm. 9/10 lutego 1883 w Warszawie), historyk prawa, słowianoznawca, historyk kultury.

Był synem Józefa Maciejowskiego, kucharza, i jego żony Katarzyny z Wojnarów. Na chrzcie otrzymał imiona Wacław Michał, a jego rodzicami chrzestnymi byli ksiądz Jan Sklenowski i Janina Pawlikowa, żona gospodzkiego Franciszka. Przypuszcza się, że imię Aleksander, którego używał jako drugiego, przyjął przy bierzmowaniu.

Literatura podaje, że Maciejowski urodził się 10 września 1792 roku w Cierlicku. Odosobniony pozostaje Andrzej Wierzbicki, który w artykule: "Wacław Aleksander Maciejowski" drukowanym w Mówią Wieki nr 11/1986 pisze, że Maciejowski urodził się przed 10 września 1792 w Kalwarii Zebrzydowskiej lub pobliskiej Bukówce.

Po ukończeniu szkoły pijarów w Piotrkowie w 1812 rozpoczął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1815 pogłębiał studia na uniwersytetach we Wrocławiu, Berlinie i Getyndze. Po uzyskaniu doktoratu w 1818 rozpoczął pracę w liceum w Warszawie. W latach 1819-1831 był profesorem na Uniwersytecie Warszawskim, prowadził wykłady z historii prawa rzymskiego. W czasie powstania listopadowego był członkiem komitetu gwardii narodowej. Po zamknięciu Uniwersytetu Warszawskiego został sędzią apelacyjnym trybunału województwa mazowieckiego. Od 1837 wykładał literaturę starożytną w Akademii Duchowej w Warszawie. W latach 1840-1846 wykładał historię prawa polskiego na Kursach Prawniczych. Od 1860 członek honorowy Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Zaliczany jest do najwybitniejszych historyków polskich I połowy XIX wieku.

Dzieła

• Historia prawodawstwa słowiańskiego, t. 1-4, 1832-1835.
• Pamiętnik o dziejach piśmiennictwa i prawa Słowian, t. 1-2, 1839;
• Polska aż do pierwszej połowy XVII w. pod względem obyczajów i zwyczajów, t. 1-4, 1842;
• Pierwotne dzieje Polski i Litwy, 1846;
• Roczniki i kroniki polskie i litewskie najdawniejsze, 1850;
• Piśmiennictwo polskie od czasów najdawniejszych aż do roku 1830, t. 1-3 (доведен до 1650), 1851-1852 (том 1, том 3);
• ŻYDZI W POLSCE, NA RUSI I LITWIE czyli Opowieść historyczna o przybyciu do pomienionych krajów dziatwy Izraela — i o powodzeniu jej tamże w przestworze VIII — XVIII wieku, którą jako czwarty dodatek do historyi prawodawstw słowiańskich drukiem 1878
• [KSIĄDZ PIOTR SKARGA. Szkic historyczno-literacki]