ua

Szymon Kobyliński

Добавить новую картинку!
Дата народження:
22.05.1927
Дата смерті:
15.04.2002
Категорії:
Історик, Карикатурист, Сатирик, гуморист, фелетоніст, графік, сценограф
Громадянство:
 поляк
Кладовище:
Встановіть кладовищі

Szymon Tadeusz Kobyliński (ur. 22 maja 1927 w Warszawie, zm. 15 kwietnia 2002 w Warszawie) – polski grafik, rysownik, karykaturzysta, satyryk, historyk, scenograf (głównie teatralny, ale także i filmowy), a także jeden z prekursorów polskiego komiksu.

Urodził się w rodzinie malarskiej (syn Wiktora i Wandy Jasińskiej) i po części kontynuował te tradycje. Swój pierwszy rysunek prasowy opublikował już w 1936. Absolwent XIX LO im. Powstańców Warszawy w Warszawie. Studiował grafikę na warszawskiej ASP oraz historię sztuki na Uniwersytecie Warszawskim.

Był także eseistą i pisarzem oraz autorem programów telewizyjnych i radiowych. Popularyzował polską kulturę oraz historię. Był znawcą broni i barwy Wojska Polskiego, broni białej oraz zbroi, głównie z okresu I Rzeczypospolitej.

Działalność pisarską zintensyfikował zwłaszcza w latach 80., kiedy to przestał występować w telewizji, po tym, jak w stanie wojennym wyemitowano, wcześniej nagrany, materiał z udziałem jego i oficerów Wojska Polskiego, sugerujący popieranie działań WRON.

Zajmował się także heraldyką, zaprojektował m.in. herb Jastrzębia-Zdroju, Studzianek Pancernych i Świętochłowic.

Przewodniczył jury, które wybrało ostateczną wersję Orderu Uśmiechu, autorstwa 9-letniej Ewy Chrobak. 21 marca 1969 roku przyznano mu Order Uśmiechu, a odznaczenie i legitymację z numerem 16 odebrał 18 czerwca 1970 roku w Opolu z rąk Wandy Chotomskiej. Był następnie członkiem Międzynarodowej Kapituły Orderu Uśmiechu.

Jako pierwszemu w PRL-u udało się Kobylińskiemu opublikować (w Panoramie w latach 1971-1973) cykl artykułów pt. "Gawędy herbowe", poświęconych heraldyce i polskim herbom szlacheckim. Wcześniej temat ten był dopuszczany przez cenzurę tylko w pracach ściśle naukowych, a "Gawędy herbowe" stanowiły przełom, po którym zapanowała wręcz moda na szlacheckie tradycje.

Był żonaty z Danutą Will, z którą miał syna Macieja. Palił fajkę. W 1992 r. otrzymał tytuł "Fajczarza Roku" od Rady Polskich Klubów Fajki. Był autorem znaku graficznego Pipe Club Warszawa.

W 2003 roku ukazała się korespondencja między Szymonem Kobylińskim a Aleksandrą Ziółkowską-Boehm pt. Nie minęło nic, prócz lat.

Ilustracja książkowa

Zilustrował ok. 300 książek oraz wydał 20 własnych. Ilustrował najważniejsze dzieła literatury polskiej m.in. Pana Tadeusza czy Trylogię. Jest m.in. autorem portretów uzupełniających Poczet królów i książąt polskich Jana Matejki. Nie ograniczał się tylko do pozycji historycznych czy literackich, jego rysunki znalazły się w takich książkach jak: poradnik seksuologiczny, Słownik idiomów angielskich, antologia humoru półsłówek, popularnonaukowa książka o genetyce, podręczniki: dla informatyków – Konwersacyjne otoczenie programowe języka Pascal, dla fizyków Od liczb zespolonych do tensorów, spinorów, algebr Liego i kwadryk, czy wreszcie Stanisława Waltosia Proces karny. Szymon Kobyliński zilustrował:

  • Walery Przyborowski, Chrobry : opowiadanie historyczne z XI wieku, Warszawa, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1959.
  • Janusz Osęka, Moje bardzo dziwne przygody, ISKRY 1960,
  • Aleksander Drożdżyński, Mądrości żydowskie, Warszawa, Wiedza Powszechna, 1963.
  • Stanisław Lem, Bajki robotów, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1964
  • Mateusz Siuchniński, Szymon Kobyliński Ilustrowana kronika Polaków, De Facto 2005, ISBN 8389667363
  • Dzieje Polski : podręcznik dla kl. czwartej szkoły podstawowej (Warszawa, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1992)
  • Krótka o hymnie orłach i barwach gawęda (Warszawa, Krajowa Agencja Wydawnicza, 1978)
  • Zbigniew Nienacki, seria Pan Samochodzik i ..., Wyd. Pojezierze 1982-1987.
  • Bolesław Orłowski, Gdzie wzrok nie sięga Nasza Księgarnia, Warszawa 1982, ISBN 83-10-08101-4
  • Janusz Tazbir, Kultura polskiego baroku, Warszawa, Agencja Omnipress 1986
  • Marek Sart, Śpiewnik 1914 - 1939. O mój rozmarynie. 72 Piosenki żołnierskie, ludowe i turystyczne z okresu 1914 - 1939 z nutami, Wydawnictwo Muzyczne, Warszawa, 1989
  • Jan Andrzej Morsztyn, Erotyki, Warszawa : "Wema", 1990
  • 750 razy gra półsłówek (Warszawa, Wydawnictwo "Do", 1992)
  • Jerzy Urbankiewicz, Legenda jazdy polskiej tomy I i II (Łódź 1996, Wydawnictwo Wojciech Grochowalski)
  • Andrzej Hamerliński-Dzierożyński, Farfałki sarmackie i romantyczne, Iskry, Warszawa 1982.
  • Michalina Wisłocka, Jak kochać, jak być kochanym, Rytm 1993
  • Lew Kaltenbergh, Żołnierz taty Bema czyli opowieść siedmiogrodzka, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza.

Książki z rysunkami satyrycznymi

  • Sto km humoru, Wyd. Artystyczno-Graficzne Warszawa 1958
  • Śmiechu warci. Zbiór karykatur ze wstępem Stanisława Lema, Wydawnictwo Horyzonty, Warszawa 1974
  • Mówiąc między nami, Iskry 1982, ISBN 83-207-0407-3
  • Ostre lata (Warszawa, Sztuka Polska, 1986)
  • Kawały czyli anegdoty polityczne z PRL i nie tylko, Nowy Świat 2005, ISBN:83-7386-159-9
  • Szymon Kobyliński, Seria "Uśmiechnij się :-)" BOSZ, ISBN: 978-83-7576-013-2
  • Rysunki niecenzuralne 1954-1990, Wydawnictwo: Dembiński 1990

Książki jego autorstwa

  • Za dużo tematów (Olszanica, Bosz, 2009)
  • Korespondencję z ostatnich lat życia zawiera publikacja Nie minęło nic prócz lat... , wraz z Aleksandrą Ziółkowską-Boehm (Warszawa, Nowy Świat, 2003) ISBN 83-7386-045-2
  • Krakowski rosolis: gawęda warszawisty (Kraków, Wydawnictwo Literackie, 2002)
  • Bajki serio z menażerią (Warszawa, Orenda, 1995)
  • Szymon Kobyliński uczy rysować, Iuventa, Warszawa 1992 ISBN 8390053500
  • Odpukajmy! Rzecz o ostrzegawczych przesądach polskich, wyd. Krajowa Agencja Wydawnicza, Katowice 1990
  • Przez pustynię i puszczę: O ilustrowaniu klasyka (Warszawa, PIW, 1990)
  • Tajemnice "Pocztu" Matejki (Warszawa, Nasza Księgarnia, 1989)
  • Podszepnik rysownika czyli Garść porad dla plastyków nastolatków (Warszawa, Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, 1989)
  • Sztacheta śledcza: galeryjka dawnych typów (Warszawa, KAW, (1989)
  • Noniusz: wspominki z życia zewnętrznego (Warszawa, Iskry, 1986)
  • Pasjans erotyczny (Szczecin, Glob, 1986)
  • Moje małe życie (Warszawa, WAiF, 1985)
  • Po imieniu, Wyd. Iskry, Warszawa 1985
  • Jej Królewska Mość Wisła (Warszawa, InterPress Warszawa 1984, ISBN 8322319916 , 1986)
  • Gawędy o broni i mundurze (Warszawa, Wydawnictwo MON, 1984)
  • Zbrojny pies czyli zestaw plotek (Kraków, Wydawnictwo Literackie 1982)
  • Kompas cywilizacji obrazkowej, Warszawa : "Nasza Księgarnia", 1982 ISBN 8310081677
  • Zdaniem optymisty/Zdaniem pesymisty, wspólnie z Erykiem Lipińskim Wydawnictwo Literackie
  • Jak dobrze mieć sąsiada! (Warszawa, Watra, 1974)
  • Proch o ścianę (Warszawa, Iskry, 1967)

Telewizja i film

Był jedną z najbardziej rozpoznawalnych postaci telewizyjnych. Od początku istnienia Telewizji Polskiej prowadził tam swoje ilustrowane gawędy. Występował zwłaszcza w programach dla młodych widzów, np. w Teleranku. Był także uczestnikiem teleturnieju Pojedynek, w którym potykał się z Bernardem Ładyszem.

Wystąpił w filmie i serialu Ogniem i mieczem, gdzie zagrał senatora Ostroroga.

Rysunki w prasie

Swoje rysunki publikował w Polsce i poza granicami. Drukowały je następujące periodyki:

  • "Szpilki"
  • "Przekrój"
  • "Polityka (tygodnik)"
  • "Kulisy"
  • "Kultura"
  • "Tygodnik Solidarność"
  • "Punch"
  • "Graphis"
  • "Nebelspalter"
  • "pardon"
  • "Panorama"

Felietony rysunkowe Kobylińskiego w "Polityce", dzięki którym stał się znany, ukazywały się w latach 1957-1990.

Komiksy

Był autorem niemal legendarnego komiksu Stary zegar z 1957 roku oraz trzech zeszytów z serii Przygody pancernych i psa Szarika (1970-1971). Publikował również w czasopiśmie poswięconym komiksowi Relax. Był autorem następujących komiksów:

  • "Stary zegar" Biuro Wydawniczo-Propagandowe "RUCH", Warszawa 1957,
  • "Przygody pancernych i psa Szarika" (1970-1971) 3 części
  • "Początki państwa Polskiego" dwa epizody z cyklu umieszczonym w czasopiśmie komiksowym "Relax"
    • "Poselstwo do Gniezna", Relax nr 1
    • "Do grodu Kraka", Relax nr 2
  • "Historia z uśmiechem" cykl w "Relaxie" ukazała się w numerach: 1,3,4,7,8

 

Джерело: wikipedia.org

немає місць

    loading...

        Не вказано події

        Ключові слова