ua

Emil Kołodziej

Дата народження:
02.01.1917
Дата смерті:
23.06.2014
Категорії:
Заступник, Міністр, Учасник Другої світової війни, Юрист
Громадянство:
 поляк
Кладовище:
Встановіть кладовищі

Emil Kołodziej (ur. 2 stycznia 1917 we wsi Futoma w pow. rzeszowskim, zm. 23 czerwca 2014) – działacz państwowy w okresie PRL, poseł V, VI, VII, VIII i IX kadencji, prawnik.

Studiował na Uniwersytecie Lwowskim i UW. Od 1936 członek SL, następnie ZSL, członek władz ZSL – w latach 1959-1984 członek Naczelnego Komitetu, w latach 1969-1981 członek Prezydium NK, w latach 1969-1971 sekretarz NK, w 1980 członek Sekretariatu NK.

Przed 1939 działacz młodzieżowych organizacji wiejskich, podczas II wojny światowej uczestnik ruchu oporu (Bataliony Chłopskie). W latach 1945-1957 pracował w spółdzielczości wiejskiej, był m.in. dyrektorem handlowym zarządu głównego Centrali Rolniczych Spółdzielni "Samopomoc Chłopska". Od 1950 adwokat.

W latach 1957-1969 podsekretarz stanu (wiceminister) w Ministerstwie Handlu Wewnętrznego, w latach 1971-1980 minister przemysłu spożywczego i skupu. W latach 1980-1985 członek Rady Państwa.

Był posłem na Sejm w latach 1969-1989 (V, VI, VII, VIII i IX kadencji), wielokrotnie przewodniczył komisjom sejmowym – Komisji Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego (1980-1984), Komisji Rolnictwa, Gospodarki Żywnościowej i Leśnictwa (1984-1985), Komisji Skarg i Wniosków (1985-1987) oraz Komisji Prac Ustawodawczych (1987-1989).

Zasłużony działacz środowiska łowieckiego, był m.in. członkiem Prezydium Naczelnej Rady Łowieckiej, członkiem i wiceprezesem zarządu głównego Polskiego Związku Łowieckiego. Był również wieloletnim członkiem Rady Naczelnej ZBoWiD.

W roku 2004 wydał dwie książki. Pierwszą z nich zatytułował "Spod niskich pował do szczytów władz" i poświęcił ją swojemu życiu zawodowemu. W drugiej – "Historia rodu Kołodziejów od połowy XIX w." – pokrótce przedstawił wszystkich członków swojej licznej rodziny.

Dnia 12 października 2011 Sąd Okręgowy w Warszawie uznał Emila Kołodzieja za winnego przestępstwa. Były członek Rady Państwa PRL przekroczył uprawnienia głosując w 1981 r. za uchwaleniem dekretów o stanie wojennym.

Odznaczenia

  • Order Sztandaru Pracy I klasy
  • Order Sztandaru Pracy II klasy
  • Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
  • Złoty Krzyż Zasługi

 

Джерело: wikipedia.org

немає місць

    loading...

        Не вказано події

        Ключові слова