Emil Kołodziej
- Дата народження:
- 02.01.1917
- Дата смерті:
- 23.06.2014
- Категорії:
- Заступник, Міністр, Учасник Другої світової війни, Юрист
- Громадянство:
- поляк
- Кладовище:
- Встановіть кладовищі
Emil Kołodziej (ur. 2 stycznia 1917 we wsi Futoma w pow. rzeszowskim, zm. 23 czerwca 2014) – działacz państwowy w okresie PRL, poseł V, VI, VII, VIII i IX kadencji, prawnik.
Studiował na Uniwersytecie Lwowskim i UW. Od 1936 członek SL, następnie ZSL, członek władz ZSL – w latach 1959-1984 członek Naczelnego Komitetu, w latach 1969-1981 członek Prezydium NK, w latach 1969-1971 sekretarz NK, w 1980 członek Sekretariatu NK.
Przed 1939 działacz młodzieżowych organizacji wiejskich, podczas II wojny światowej uczestnik ruchu oporu (Bataliony Chłopskie). W latach 1945-1957 pracował w spółdzielczości wiejskiej, był m.in. dyrektorem handlowym zarządu głównego Centrali Rolniczych Spółdzielni "Samopomoc Chłopska". Od 1950 adwokat.
W latach 1957-1969 podsekretarz stanu (wiceminister) w Ministerstwie Handlu Wewnętrznego, w latach 1971-1980 minister przemysłu spożywczego i skupu. W latach 1980-1985 członek Rady Państwa.
Był posłem na Sejm w latach 1969-1989 (V, VI, VII, VIII i IX kadencji), wielokrotnie przewodniczył komisjom sejmowym – Komisji Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego (1980-1984), Komisji Rolnictwa, Gospodarki Żywnościowej i Leśnictwa (1984-1985), Komisji Skarg i Wniosków (1985-1987) oraz Komisji Prac Ustawodawczych (1987-1989).
Zasłużony działacz środowiska łowieckiego, był m.in. członkiem Prezydium Naczelnej Rady Łowieckiej, członkiem i wiceprezesem zarządu głównego Polskiego Związku Łowieckiego. Był również wieloletnim członkiem Rady Naczelnej ZBoWiD.
W roku 2004 wydał dwie książki. Pierwszą z nich zatytułował "Spod niskich pował do szczytów władz" i poświęcił ją swojemu życiu zawodowemu. W drugiej – "Historia rodu Kołodziejów od połowy XIX w." – pokrótce przedstawił wszystkich członków swojej licznej rodziny.
Dnia 12 października 2011 Sąd Okręgowy w Warszawie uznał Emila Kołodzieja za winnego przestępstwa. Były członek Rady Państwa PRL przekroczył uprawnienia głosując w 1981 r. za uchwaleniem dekretów o stanie wojennym.
Odznaczenia
- Order Sztandaru Pracy I klasy
- Order Sztandaru Pracy II klasy
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Złoty Krzyż Zasługi
Джерело: wikipedia.org
немає місць
Не вказано події