Jan Hajko
Jan Hajko, znany jako Hajka, Hayka herbu Ogończyk (ur. ok. 1510, zm. ok. 1580) − dworzanin królewski (1546), pisarz wielkoksiążęcy (1554), marszałek hospodarski, koniuszy grodzieński, dzierżawca oszmiański (1555, 1563) i uciański (1558), wilkiejski (1563), krasnosielski (1563), trąbski (1568-1575), kasztelan brzeski (1566-po 1577).
Był synem ziemianina brzeskiego Mikołaja Fedorowicza Hajki, który w 1527 r. otrzymał od króla Zygmunta Starego pięć niezasiedlonych wsi w powiecie wasiliskim.
Za panowanie Zygmunta Augusta wielokrotnie posłował do Moskwy (1552, 1556, 1558 i 1559) w sprawie tytułu Iwana Groźnego i ułożenia pokojowych relacji z Rosją. Za pierwszym razem, wobec oporu przed uznaniem tytulatury carskiej, został nawet uwięziony, ale powrócił w 1553 roku.
Był zwolennikiem zacieśnienia związku Polski i Litwy i w 1569 r. podpisał akt unii lubelskiej jako koniuszy grodzieński, dzierżawca trąbski i kasztelan brzeski.
W czasie pierwszego bezkrólewia poparł kandydaturę Henryka Walezego, a podczas drugiego interregnum, jak wielu innych Litwinów, głosował za Ernestem Habsburgiem.
Prawdopodobnie przeszedł z prawosławia na kalwinizm, a następnie na katolicyzm. W 1575 roku w czasie wolnej elekcji głosował na cesarza Maksymiliana II Habsburga.
Джерело: wikipedia.org
немає місць
01.07.1569 | Zawarcie Unii lubelskiej
Unia lubelska – umowa międzynarodowa między Koroną Królestwa Polskiego a Wielkim Księstwem Litewskim zawarta 1 lipca 1569 na sejmie walnym w Lublinie. Określana jako unia realna, w odróżnieniu od poprzednich, wiążących oba państwa tylko osobą władcy (unia personalna). Została przyjęta 28 czerwca, a podpisana 1 lipca 1569, ostatecznie ratyfikowana przez króla 4 lipca 1569. W jej wyniku powstało państwo znane w historiografii jako Rzeczpospolita Obojga Narodów – ze wspólnym monarchą, herbem, sejmem, walutą, polityką zagraniczną i obronną – zachowano odrębny skarb, urzędy, wojsko i sądownictwo. Akt unii lubelskiej przechowywany jest w Archiwum Głównym Akt Dawnych.