Artur Starewicz

Artur Starewicz (ur. 20 marca 1917 w Warszawie, zm. 12 lipca 2014 tamże) – polityk PPR i PZPR, propagandysta partyjny, poseł na Sejm PRL II, III, IV i V kadencji, ambasador Polski w Wielkiej Brytanii.

Studiował chemię na Politechnikach w Warszawie i we Lwowie, edukację dokończył w Uzbekistanie, gdzie pracował w latach 1943-1944.

Pochodził z rodziny o silnych tradycjach inteligenckich, już w II RP działał w lewicowym ruchu młodzieżowym (od 1934 był członkiem komunistycznego OMS „Życie", a od 1935 KZMP). Od jesieni 1939 roku członek WKP(b), później działał w PPR, a od 1948 roku aż do jej rozwiązania w PZPR.

W latach 1954-1959 pełnił funkcję zastępcy członka KC PZPR.

We wrześniu 1944 roku powrócił do Polski, kierował partyjną propagandą w Rzeszowie, a od stycznia 1945 roku sekretarzował Komitetowi Wojewódzkiemu PPR w Krakowie.

W latach 1946-1947 znów zajmował się propagandą, tym razem jako kierownik jej wydziału w Komitecie Warszawskim PPR. Uchwałą Prezydium KRN z 11 maja 1946 odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi. Później otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski i dwukrotnie Order Sztandaru Pracy I klasy.

Od 1948 do 1954 roku kierownik Wydziału Propagandy i Agitacji Masowej KC PZPR.

Związany z ruchem zawodowym, w latach 1954-1956 był sekretarzem CRZZ.

W 1956 roku przez krótki czas pełnił funkcję zastępcy redaktora naczelnego "Trybuny Ludu". Zaliczany do "puławian" podczas walki o władzę w kierownictwie PZPR w latach pięćdziesiątych.

Od grudnia 1956 do lipca 1963 roku kierownik Biura Prasy KC PZPR, później do 1971 roku sekretarz KC PZPR.

Posłował na Sejm II, III, IV i V kadencji (1957-1972).

W czasie rządów Władysława Gomułki jeden z jego najbliższych współpracowników. Zwolennik liberalizacji systemu PRL i przeciwnik "frakcji moczarowskiej".

Po odsunięciu od władzy ekipy Władysława Gomułki został skierowany do służby dyplomatycznej, w latach 1971-1978 był ambasadorem PRL w Wielkiej Brytanii.

Ciekawostki

Artur Starewicz jest pierwowzorem postaci Borowicza, głównego bohatera powieści Stefana Kisielewskiego Widziane z góry opublikowanej w 1967 pod pseudonimem Tomasz Staliński przez Instytut Literacki w Paryżu.