Zofia Kozłowska-Budkowa

Zofia Kozłowska-Budkowa (ur. 1 grudnia 1893 w Lipnicy, zm. 29 sierpnia 1986 w Krakowie) – polska historyk, mediewistka.

Jej dziadek Leon Strasburger był uczestnikiem powstania styczniowego. W trakcie studiów historycznych na Uniwersytecie Jagiellońskim zaangażowała się w niepodległościową działalność polityczną w stowarzyszeniu młodzieży socjalistycznej „Promień” i w Związku Strzeleckim. W 1918 roku przystąpiła do młodzieżowego koła Polskiej Partii Socjalistycznej.

W 1921 roku podjęła pracę w Komisji Atlasu Historii Polski PAU, zaś trzy lata później została zatrudniona na Uniwersytecie Jagiellońskim, z którym związana była do momentu przejścia na emeryturę. Habilitację uzyskała w 1937 roku. W trakcie II wojny światowej prowadziła tajne seminaria, zajęła się również zabezpieczeniem zbiorów uczelni. W 1945 objęła stanowisko adiunkta, a w 1954 roku – profesora nadzwyczajnego.

Specjalizowała się w naukach pomocniczych historii i źródłoznawstwie. Przygotowała m.in. krytyczne wydanie Rocznika kapituły krakowskiej. Współzałożycielka „Małopolskich Studiów Historycznych”, których była pierwszym redaktorem naczelnym.

Wybrane publikacje

• Repertorjum polskich dokumentów doby piastowskiej. Do końca wieku XII, z. 1, Kraków 1937