Urszula Janicka-Krzywda

Urszula Janicka-Krzywda (ur. 1946 w Zawoi, zm. 25 stycznia 2015) – polska etnografka, folklorystka i dziennikarka.

W 1972 ukończyła studia etnograficzne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Wkrótce zatrudniła się w Muzeum Żup Krakowskich Wieliczka w Wieliczce. Od 1982 kierownik archiwum naukowego w Muzeum Etnograficznym im. Seweryna Udzieli w Krakowie. W latach 1989–1992 pracowała jako etnograf w Spółdzielni Rękodzieła Ludowego i Artystycznego Makowianka w Makowie Podhalańskim oraz sprawowała kierownictwo artystyczne Zespołu Regionalnego Juzyna w Zawoi.

W 1997 uzyskała stopień doktora nauk humanistycznych na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego.

W 2001 otrzymała tytuł kustosza dyplomowanego. W latach 1994-2005 redaktor naczelny Rocznika Muzeum Etnograficznego w Krakowie. W 2005 przeszła na emeryturę.

Była członkiem Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego oraz Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego.

Organizatorka Międzynarodowych Festiwali Folkloru Ziem Górskich w Zakopanem. Wielokrotna przewodnicząca jury. W latach 1994-2005 współpracowała z Gościem Niedzielnym.

Opublikowała około 1000 artykułów i kilkadziesiąt książek. Podejmowała tematy kultury ludowej, obrzędów, magii, wierzeń, folkloru słownego, zbójnictwa karpackiego, tradycji pasterskich oraz przejawów religijności ludowej w tradycyjnej kulturze ludowej Górali Babiogórskich.

Nagrody i wyróżnienia

• Zasłużony Działacz Kultury (1995)
• Złoty Krzyż Zasługi (2001)
• Laur Babiogórski (2002)
• Nagroda im. Oskara Kolberga (2013)

Publikacje (wybrane)

• Atrybut–patron-symbol - Kraków 1982
• Madonny z Podkarpacia - Kraków 1983
• Niespokojne Karpaty czyli rzecz o zbójnictwie - Warszawa 1986
• Kapliczki i krzyże przydrożne Polskiego Podkarpacia - Warszawa 1991
• Patron–atrybut-symbol - Poznań 1993
• Chrześcijańskie tradycje Podkarpacia - Pruszków 1993
• Szlakami św. Jana z Dukli - Kraków 1997
• Opowieści halnego wiatru, Legendy spod Tatr i Beskidów - Kraków 2005