Leokadia Pancewiczowa

Leokadia Pancewiczowa z domu Rzecznik, po pierwszym mężu Pancewicz po drugim mężu Leszczyńska, również znana jako Leokadia Pancewicz-Leszczyńska (ur. 8 listopada 1888 w Warszawie, zm. 26 grudnia 1974 tamże) − polska aktorka teatralna i gwiazda kina międzywojennego.

Urodziła się 8 listopada 1888 w Warszawie. Jej siostrą była aktorka Janina Szreniawa.

Na deskach teatru debiutowała 14 listopada 1906 jako Kowalka w przedstawieniu W noc lipcową w zespole Wandy Jarszewskiej podczas występów w Kijowie (wystąpiła pod prawdziwym nazwiskiem pierwszego męża Stanisława Pancewicza − mianowicie Leokadia Klan). W następnych latach związana była z grupą Bolesława Bolesławskiego z którym grała na scenach Lubina i Radomia. Następnie występowała w Warszawie, Łodzi, Kijowie i w prowincjonalnych teatrach. Była znana i rozpoznawalna, lecz dopiero po 10 latach pracy w krakowskim Teatrze im. Juliusza Słowackiego (1913−1923) zdobyła uznanie artystyczne.

Była znakomitą recytatorką, ponadto miała posągową postawę, urodę i piękny mocny głos. Po ponad 50 sztukach przeniosła się z Krakowa do Warszawy, gdzie poślubiła swojego drugiego męża Jerzego Leszczyńskiego, z którym tworzyła duet na scenach wielu warszawskich teatrów. Po wybuchu wojny zaprzestała aktywność zawodową. Po upadku powstania warszawskiego zamieszkała ponownie w Krakowie, gdzie wystąpiła po raz pierwszy po wojnie w Teatrze Kameralnym TUR. Jednak już w 1946 powróciła do Warszawy i do końca kariery grała w Teatrze Polskim.

W 1965 obchodziła jubileusz 59-lecia pracy artystycznej, w tym samym roku przeszła na emeryturę. Od 1937 była członkiem ZASP-u.

Została pochowana na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera A-VI/3).

Filmografia

Aktorka

• Mogiła nieznanego żołnierza (1927) − Ksenia
• Barbara Radziwiłłówna (1936) − królowa Bona
• Halka (1937) − Matka Janusza
• Geniusz sceny (1939) − gospodyni z "Wesela"
• Trzy serca (1939) − hrabina Tyniecka

Teatr Telewizji

• Anna Karenina (1961)

Polski dubbing

• Królewna Śnieżka i siedmiu krasnoludków (1937) − królowa

Odznaczenia i nagrody

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1952)
• Nagroda Państwowa II stopnia za rolę Ogrodzkiej w spektaklu Grzech Stefana Żeromskiego w Teatrze Polskim w Warszawie (1951)