Jan Dąb-Kocioł

Jan Dąb-Kocioł (ur. 30 marca 1898 w Biskupicach Radłowskich, zm. 17 stycznia 1976 w Warszawie) – działacz państwowy w okresie PRL, ekonomista.

Ukończył studia w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie. Awansował na porucznika ze starszeństwem z 1 maja 1922 w korpusie oficerów rezerwy piechoty. W 1934 pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Sarny i posiadał przydział mobilizacyjny do 44 Pułku Piechoty w Równem.

Był członkiem partii ludowych od okresu międzywojennego, należał do SL, potem do ZSL; wieloletni działacz spółdzielczy. We wrześniu 1939 dowodził Kompanią Przeciwlotniczą Karabinów Maszynowych typu B nr 15 (mobilizowaną przez 15 pp w Dęblinie) w obronie przeciwlotniczej Dęblina, później uczestnik ruchu oporu w kraju (Bataliony Chłopskie).

W latach 1944–1945 był przewodniczącym konspiracyjnej Wojewódzkiej Rady Narodowej w Łodzi, nadal pełnił tę funkcję po wyzwoleniu miasta. W latach 1945–1947 wojewoda łódzki. Następnie pełnił przez kilkanaście lat różne funkcje ministerialne: 1947–1951 minister rolnictwa i reform rolnych; 1951–1954 minister rolnictwa; 1954–1956 minister leśnictwa; 1956–1961 minister leśnictwa i przemysłu drzewnego.

W latach 1961–1965 był członkiem Rady Państwa. Zasiadał w sejmie – w latach 1944–1947 jako poseł do KRN, następnie Sejmu Ustawodawczego oraz Sejmu PRL I, II, III i IV kadencji. Był także przewodniczącym Komisji Organizacyjno-Samorządowej w KRN w latach 1945–1947);

Był członkiem władz partyjnych: członek Zarządu Głównego SL "Wola Ludu" w latach 1944–1945, członek Rady Naczelnej SL w latach 1945–1949, członek Naczelnego Komitetu Wykonawczego SL w latach 1945–1949, członek NKW ZSL w latach 1949–1964, członek Prezydium NKW ZSL w latach 1950–1962).

Uchwałą Prezydium KRN z 19 lipca 1946 "w wyróżnieniu zasług na polu dwuletniej pracy nad odrodzeniem państwowości polskiej, nad utrwaleniem jej podstaw demokratycznych i w odbudowie kraju" został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. W 1974 uhonorowany Orderem Budowniczych Polski Ludowej. Otrzymał również dwa Złote Krzyże Zasługi (drugi nadano mu 31 października 1946).