Michał Jakubik

Michał Jakubik (ur. 31 marca 1914 w Czuczewiczach, w pow. łuninieckim, zm. 28 października 1966 w Łodzi) – generał brygady Wojska Polskiego.

W latach 1925-1931 był uczniem Prywatnego Koedukacyjne-go Gimnazjum w Łunińcu, w 1935–1938 odbył zasadniczą służbę wojskową w 4 Pułku Lotniczym w Toruniu, w trakcie której (1937) ukończył kurs pilotażu na samolocie RWD-8. W 1938 w stopniu kaprala przeniesiony do rezerwy, został frezerem w fabryce amunicji w Kraśniku. We wrześniu 1939 ewakuowany na wschód, internowany k. Brześcia nad Bugiem, po zwolnieniu wrócił do Łunińca, gdzie pracował w upaństwowionych przez Sowietów fabrykach. 21 VI 1941 aresztowany przez NKWD i uwięziony w Jelcu, potem w Kirowie, 9 IX 1941 zwolniony na mocy amnestii. Pracował w zakładach metalowych w obwodzie kirowskim.

W 1943 ukończył Szkołę Wojsk Pancernych im. Puszkina w Rybińsku. Od maja do lipca 1943 był podoficerem-instruktorem w 1 Warszawskim Pułku Czołgów. Od grudnia 1943 pełnił służbę w 1 Pułku Lotnictwa Myśliwskiego "Warszawa" zajmując kolejno stanowiska: pilota, starszego pilota, dowódcy klucza, zastępcy dowódcy 3 eskadry ds. polityczno-wychowawczych (od 29 października 1944), zastępcy dowódcy pułku ds. politycznych (od 1 stycznia 1945 do czerwca 1946). Brał udział w lotach bojowych na szlaku 1 Armii Wojska Polskiego od Warszawy do Berlina.

• Zastępca dowódcy 2 Samodzielnego Pułku Lotniczego ds. politycznych w Warszawie – 20.07.1946
• Dowódca 2 Samodzielnego Pułku Lotniczego w Warszawie – Babicach – 18.02.1947
• Zastępca szefa Wydziału Wyszkolenia Bojowego w Dowództwie Wojsk Lotniczych w Warszawie – 01.03.1947 – 18.11.1947
• Dowódca Specjalnego Pułku Lotniczego (rządowego) w Warszawie-Okęciu –11.1947 – 12.1948
• Komendant Technicznej Szkoły Lotniczej w Boernerowie (Bemowie) w Warszawie – 07.12.1948
• Komendant Technicznej Szkoły Wojsk Lotniczych w Zamościu – 01.1951
• Wiceprezes Ligi Lotniczej w Warszawie – 22.01.1951
• Sekretarz Prezydium SG Ligi Przyjaciół Żołnierza – 07.1953
• Pomocnik dowódcy Wojsk Lotniczych ds. LM w Warszawie – 23.07.1953 i 11.1954
• Zastępca dowódcy Wojsk Lotniczych i OPL OK ds. szkolenia w Warszawie – 29.11.1954 – 10.1955
• Słuchacz Wyższej Akademii Wojskowej im. Klimenta Woroszyłowa SZ ZSRR w Moskwie (późniejsza ASG SZ ZSRR)
• Dowódca 2 Korpusu OPL OK w Bydgoszczy – 27.10.1957 – 07.1961
• Zastępca dowódcy Wojsk Lotniczych i OPL OK ds. Szkolenia w Warszawie – 02.08.1961 – 03.07.1962
• Zastępca Generalnego Inspektora Lotnictwa ds. szkolenia w Warszawie – 04.07.1962 – 12.07.1963
• Cz. po. Głównego Inspektora Lotnictwa w Warszawie – 13.07.1963 – 07.11.1963

29 IV 1966 w związku z pogarszającym się stanem zdrowia przeszedł do dyspozycji MON. Zmarł 28 października 1966 w Łodzi. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie. W imieniu Wojska Polskiego przemówienie pożegnalne wygłosił Główny Inspektor Lotnictwa gen. Jan Raczkowski.

Był zasłużonym wychowawcą kadr lotnictwa i jednym z pionierów PRL-owskiego lotnictwa wojskowego, a także pierwszym w PRL pilotem z polskim obywatelstwem awansowanym na stopień generalski. Jego imieniem nazwano Zespół Szkół Zawodowych nr 1 w Łasku (1980).

Awanse

• chorąży - listopad 1943
• porucznik - 1944
• kapitan - 1945
• major - 17 grudnia 1946
• podpułkownik - 1 lipca 1948
• pułkownik - 12 listopada 1952
• generał brygady – 8 października 1953

Odznaczenia

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1958)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1945)
• Order Sztandaru Pracy II klasy (1964)
• Krzyż Walecznych (1946)
• Złoty Krzyż Zasługi
• Srebrny Medal Zasłużonym na Polu Chwały (1944)
• Medal za Warszawę 1939-1945
• Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk
• Medal 10-lecia Polski Ludowej
• Order Wojny Ojczyźnianej I klasy (1945, ZSRR)
• Medal za Zdobycie Berlina (ZSRR)
• Medal za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945 (ZSRR)