Roman Zimand

Roman Zimand ps. Leopolita (ur. 16 listopada 1926 we Lwowie, zm. 8 kwietnia 1992 w Warszawie) – polski krytyk literacki, historyk literatury i publicysta żydowskiego pochodzenia.

W latach 1940-1945 przebywał na zesłaniu w Kazachstanie. W 1945 był publicystą "Trybuny Dolnośląskiej". Od 1945 do 1948 należał do Polskiej Partii Robotniczej, a od 1948 do 1957 do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Od 1948 do 1949 był sekretarzem redakcji "Po prostu". Od 1949 do 1950 pracował jako redaktor w Wydziale Wydawniczym Centralnej Szkoły PZPR. Od 1951 do 1954 wykładał materializm historyczny i estetykę marksistowską na Uniwersytecie Warszawskim, w Akademii Sztuk Pięknych oraz w Instytucie Kształcenia Kadr Naukowych przy KC PZPR. Od 1954 do 1958 był redaktorem "Trybuny Ludu".

W latach 1956-1957 ponownie był redaktorem tygodnika "Po Prostu". Następnie w latach 1958-1992 pracował w Instytucie Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk. W 1972 otrzymał tytuł profesora. Współpracownik paryskiej Kultury, gdzie publikował pod pseudonimem Leopolita. Współpracownik Polskiego Porozumienia Niepodległościowego. W 1980 był jednym z założycieli Towarzystwa Popierania i Krzewienia Nauki. Sprowadzał z zagranicy zakazany sprzęt poligraficzny, organizował pomoc finansową dla rodzin represjonowanych.

Po wprowadzeniu stanu wojennego w 1981 internowany, od tegoż roku objęty zakazem publikacji. Pochowany jest na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej w Warszawie (kwatera 2, rząd 9).

Odznaczony pośmiertnie Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski przez Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego postanowieniem z dnia 18 lutego 2009.

Twórczość

• 1961: Trzy studia o Boyu
• 1964: Dekadentyzm warszawski
• 1979: W nocy od 12 do 5 rano nie spałem
• 1981: Trzy szkice z lat 1978-79
• 1982: Miłosz, Tyrmand, Zinowiew
• 1983: Teksty cywilne przez Leopolitę
• 1984: Wojna i spokój
• 1985: Orwell i o nim
• 1987: Moim zdaniem; Las rzeczy politycznych
• 1989: Czas normalizacji
• 1990: Diarysta Stefan Ż
• 1992: Materiał dowodowy - szkice drugie