Franciszek Dindorf-Ankowicz

Franciszek Józef Dindorf-Ankowicz (ur. 3 grudnia 1888 we Lwowie, zm. 29 kwietnia 1963 w Londynie) – generał brygady Wojska Polskiego

Ukończył gimnazjum realne w 1907 we Lwowie i studiował na Politechnice Lwowskiej, gdzie ukończył Wydział Budowy Maszyn w 1914 roku. Od sierpnia 1910 do sierpnia 1911 odbył roczną służbę wojskową w armii austriackiej, gdzie w 5. i 3. Pułku Obrony Krajowej ukończył szkołę oficerską. Czynnie działał od 1910 roku w organizacji Armia Polska i Drużynach Strzeleckich od 1911 do 1 sierpnia 1914, gdzie dowodził m.in. szkołą podchorążych.

Po wybuchu wojny zmobilizowany do armii austriackiej walczył od 1 sierpnia 1914 do 23 marca 1915 na froncie jako dowódca plutonu w 19. Pułku Obrony Krajowej. Od 23 marca 1915 do 6 czerwca 1918 w niewoli rosyjskiej i internowany na Syberii. Na Syberii uczestniczył w formowaniu 5 Dywizji Strzelców Polskich, w której dowodził kompanią i batalionem w 1. Pułku Strzelców od czerwca 1918 do stycznia 1920. Ranny w walkach. Po kapitulacji dywizji uciekł do Harbinu, gdzie od 2 lutego 1920 był dowódcą Legii Oficerskiej.

W lipcu 1920 powrócił do kraju. W wojnie polsko-bolszewickiej i po jej zakończeniu dowodził 1 Syberyjskim Pułkiem Piechoty w okresie od lipca 1920 do 1 kwietnia 1927. Ukończył kurs dowódców pułków w Rembertowie (listopad 1921 – luty 1922) oraz kurs w Centralnej Szkole Strzelania w Toruniu (maj 1925). Zweryfikowany po wojnie w stopniu ppłk., a od 1924 płk. Od 1927 do 1933 dowódca piechoty dywizyjnej w 30 Dywizji Piechoty w Kobryniu. Od 10 listopada 1932 do 10 sierpnia 1933 był słuchaczem VII kursu w Centrum Wyższych Studiów Wojskowych. Od listopada 1935 dowódca 10 Dywizji Piechoty w Łodzi.

Na jej czele walczył we wrześniu 1939, obejmując wkrótce dowództwo Grupy Operacyjnej noszącej jego imię. Skapitulował 27 września na Lubelszczyźnie.

W okresie okupacji od 27 września 1939 w Oflagu Murnau VIIA w którym przebywał do końca wojny. Po wyzwoleniu służył przejściowo w II Korpusie. Po zakończeniu wojny osiedlił się w Londynie. Pochowany w Warszawie na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.

Awanse

• porucznik – 1918
• kapitan – 1918
• major – 1919
• podpułkownik – 1922
• pułkownik – 1924
• generał brygady – 19 marca 1938

Odznaczenia i ordery

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Nr 3747 (1921)
• Krzyż Niepodległości
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Walecznych – czterokrotnie
• Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami
• Złoty Krzyż Zasługi (1930)
• Medal międzysojuszniczy „Médaille Interalliée”