ua

Józef Wiatr

Józef Albin Wiatr (ur. 25 lipca 1889 w Sidzinie, zm. 22 maja 1977 w Farnborough) – generał brygady Wojska Polskiego.

Działalność niepodległościowa

W okresie od sierpnia 1914 do lipca 1917 służył w 1 Pułku Piechoty Legionów. Po kryzysie przysięgowym wcielony został do cesarskiej i królewskiej Armii. W listopadzie 1918 pełnił funkcję komendanta Obwodu Krakowskiego Polskiej Organizacji Wojskowej.

Służba w Wojsku Polskim

Listopad 1918 - marzec 1919 adiutant batalionu Odsieczy Lwowa, a potem 5 Pułku Piechoty Legionów. Marzec - lipiec 1919 adiutant I Brygady Piechoty Legionów. Lipiec 1919 - styczeń 1920 szef gabinetu I wiceministra Spraw Wojskowych. W latach 1919 - 1921 słuchacz II Kursu Wojennego Wojennej Szkoły Sztabu Generalnego. Kwiecień 1920 - styczeń 1921 szef Oddziału IV Sztabu 3 Armii na froncie bolszewickim. Od stycznia 1921 był oficerem Oddziału IV Sztabu Generalnego WP.

W październiku 1927 mianowany został dowódcą II batalionu 4 Pułku Strzelców Podhalańskich w Cieszynie[1]. 26 kwietnia 1928 roku wyznaczony został na stanowisko zastępcy dowódcy 75 Pułku Piechoty w Chorzowie. 5 listopada 1928 roku otrzymał przeniesienie do składu osobowego II zastępcy szefa Sztabu Generalnego. Lipiec 1929 - październik 1934 dowódca Pułku KOP "Wilejka". Październik 1934 - styczeń 1936 dowódca 86 Pułku Piechoty w Mołodecznie. Styczeń 1936 - wrzesień 1939 szef Oddziału I Sztabu Głównego WP. Pod jego kierownictwem został opracowany plan mobilizacyjny „W”. W kampanii wrześniowej 1939 pełnił służvbę na stanowisku generalnego kwatermistrza - III zastępcy szefa Sztabu Naczelnego Wodza.

Po kampanii wrześniowej internowany w Rumunii, uciekł i przedostał się na Bliski Wschód. Początkowo w Ośrodku Zapasowym Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich w Palestynie. Wrzesień 1942 - sierpień 1943 dowódca Etapów Armii Polskiej na Wschodzie. Sierpień 1943 - luty 1944 dowódca Bazy i Etapów Armii Polskiej na Wschodzie. Luty 1944 - marzec 1945 Generalny Kwatermistrz Armii Polskiej na Wschodzie. Marzec 1945 - 1947 dowódca Jednostek Wojskowych na Środkowym Wschodzie. Po przybyciu do Wielkiej Brytanii i demobilizacji osiadł w Londynie. Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

Awanse

  • chorąży - 1 stycznia 1917
  • podporucznik
  • porucznik
  • kapitan
  • major - zweryfikowany ze starszeństwem z 1 czerwca 1919
  • podpułkownik - 12 kwietnia 1927 ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 i 43. lokatą w korpusie oficerów piechoty
  • pułkownik - 1 stycznia 1934
  • generał brygady - 1 stycznia 1943

Ordery i odznaczenia

  • Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
  • Krzyż Niepodległości
  • Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1937)
  • Krzyż Walecznych – czterokrotnie
  • Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami

 

Джерело: wikipedia.org

немає місць

    loading...

        01.09.1939 | Wojska niemieckie napadły o świcie bez wypowiedzenia wojny na Polskę, rozpoczynając kampanię wrześniową a tym samym II wojnę światową

        Kampania wrześniowa (inne stosowane nazwy: kampania polska 1939, wojna polska 1939, wojna obronna Polski 1939) – obrona terytorium Polski przed agresją militarną (bez określonego w prawie międzynarodowym wypowiedzenia wojny) wojsk III Rzeszy (Wehrmacht) i ZSRR (Armia Czerwona); pierwszy etap II wojny światowej. Była to pierwsza kampania II wojny światowej, trwająca od 1 września (zbrojna agresja Niemiec) do 6 października 1939, kiedy z chwilą kapitulacji SGO Polesie pod Kockiem zakończyły się walki regularnych oddziałów Wojska Polskiego z agresorami. Naczelnym Wodzem Wojska Polskiego w kampanii był marszałek Edward Rydz-Śmigły, a szefem sztabu gen. bryg. Wacław Stachiewicz. Od 3 września 1939 wojna koalicyjna Polski, Francji i Wielkiej Brytanii przeciw III Rzeszy.

        Розмістити спогади

        Ключові слова