Józef Wiatr

Józef Albin Wiatr (ur. 25 lipca 1889 w Sidzinie, zm. 22 maja 1977 w Farnborough) – generał brygady Wojska Polskiego.

Działalność niepodległościowa

W okresie od sierpnia 1914 do lipca 1917 służył w 1 Pułku Piechoty Legionów. Po kryzysie przysięgowym wcielony został do cesarskiej i królewskiej Armii. W listopadzie 1918 pełnił funkcję komendanta Obwodu Krakowskiego Polskiej Organizacji Wojskowej.

Służba w Wojsku Polskim

Listopad 1918 - marzec 1919 adiutant batalionu Odsieczy Lwowa, a potem 5 Pułku Piechoty Legionów. Marzec - lipiec 1919 adiutant I Brygady Piechoty Legionów. Lipiec 1919 - styczeń 1920 szef gabinetu I wiceministra Spraw Wojskowych. W latach 1919 - 1921 słuchacz II Kursu Wojennego Wojennej Szkoły Sztabu Generalnego. Kwiecień 1920 - styczeń 1921 szef Oddziału IV Sztabu 3 Armii na froncie bolszewickim. Od stycznia 1921 był oficerem Oddziału IV Sztabu Generalnego WP.

W październiku 1927 mianowany został dowódcą II batalionu 4 Pułku Strzelców Podhalańskich w Cieszynie[1]. 26 kwietnia 1928 roku wyznaczony został na stanowisko zastępcy dowódcy 75 Pułku Piechoty w Chorzowie. 5 listopada 1928 roku otrzymał przeniesienie do składu osobowego II zastępcy szefa Sztabu Generalnego. Lipiec 1929 - październik 1934 dowódca Pułku KOP "Wilejka". Październik 1934 - styczeń 1936 dowódca 86 Pułku Piechoty w Mołodecznie. Styczeń 1936 - wrzesień 1939 szef Oddziału I Sztabu Głównego WP. Pod jego kierownictwem został opracowany plan mobilizacyjny „W”. W kampanii wrześniowej 1939 pełnił służvbę na stanowisku generalnego kwatermistrza - III zastępcy szefa Sztabu Naczelnego Wodza.

Po kampanii wrześniowej internowany w Rumunii, uciekł i przedostał się na Bliski Wschód. Początkowo w Ośrodku Zapasowym Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich w Palestynie. Wrzesień 1942 - sierpień 1943 dowódca Etapów Armii Polskiej na Wschodzie. Sierpień 1943 - luty 1944 dowódca Bazy i Etapów Armii Polskiej na Wschodzie. Luty 1944 - marzec 1945 Generalny Kwatermistrz Armii Polskiej na Wschodzie. Marzec 1945 - 1947 dowódca Jednostek Wojskowych na Środkowym Wschodzie. Po przybyciu do Wielkiej Brytanii i demobilizacji osiadł w Londynie. Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

Awanse

• chorąży - 1 stycznia 1917
• podporucznik
• porucznik
• kapitan
• major - zweryfikowany ze starszeństwem z 1 czerwca 1919
• podpułkownik - 12 kwietnia 1927 ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 i 43. lokatą w korpusie oficerów piechoty
• pułkownik - 1 stycznia 1934
• generał brygady - 1 stycznia 1943

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
• Krzyż Niepodległości
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1937)
• Krzyż Walecznych – czterokrotnie
• Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami