Ludwik Puget

Ludwik du Puszet Puget (ur. 21 czerwca 1877 w Krakowie, zm. rozstrzelany 27 maja 1942 w Auschwitz) – rzeźbiarz, malarz i historyk sztuki, baron herbu własnego.

Wywodził się z rodziny pochodzenia francuskiego (Puget de la Marche et de Saint-Alban), osiadłej w Polsce od połowy XVII wieku, obdarzonej indygenatem w 1726 r. i potwierdzeniem tytułu baronowskiego w Polsce (1824–1829) i w Imperium Rosyjskim w 1861 r.

Był synem Jana Antoniego (1851-1913) i Marii de Mylo herbu Czochron (1853-1899). Studiował rzeźbę w Szkole Sztuk Pięknych w pracowni Alfreda Dauna w latach 1895-1897. Równocześnie uzupełniał wiedzę studiując historię sztuki na UJ. Dalsze studia odbył w Paryżu. Uzyskał tytuł naukowy doktora. Po powrocie szlifował umiejętności w pracowni Konstantego Laszczki. Został członkiem Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka".

Od 1907 r. współpracował z artystami tworzącymi kabaret "Zielony Balonik", zajmując się modelowaniem i animacją lalek. Dla kabaretu pisał także fraszki. Był członkiem Ligi Narodowej przed 1914 rokiem.W latach 1915-1918 wykładał na kursach dla kobiet im. A. Baranieckiego, pod koniec I wojny światowej (w 1918) wyjechał do Francji. W 1925 na Wystawie Sztuki Zdobniczej w Paryżu organizował dział polski.

Po powrocie do Polski objął stanowisko kustosza muzeum miejskiego w Poznaniu. Dla Poznania stworzył Pomnik Wolności w 1927 r., a dwa lata później kierował pracami konserwatorskimi na zamku poznańskim. Jego pracownia artystyczna znajdowała się przy ul. Berwińskiego 1. W 1930 r. założył w Poznaniu kabaret "Różowa Kukułka", którego występy po powrocie do Krakowa przeniosły się do mieszkania państwa Pugetów na ulicę Piłsudskiego 18. Teksty kabaretowe Ludwik Puget pisał wraz z synem Jackiem (ur. 1904), również rzeźbiarzem. Równocześnie działał w amatorskim teatrze plastyków "Cricot", istniejącym do 1939 r.

Publikował w krakowskim "Czasie" i "Ilustrowanym Kurierze Codziennym" ("IKC"). Jako rzeźbiarz wykonywał niemal wyłącznie portrety m.in. Olgi Boznańskiej, Zofii Jachimeckiej i Karola Huberta Rostworowskiego. Pozostawił także studia zwierząt, np. "Lwy" z 1913 r.

Do niemieckiego obozu koncentracyjnego KL Auschwitz trafił po aresztowaniu w Domu Plastyków przy ulicy Łobzowskiej, gdzie w czasie wojny pracował jako kelner. Jego ostatnią pracą jest portret psa, wykonany już w obozie.

Odznaczenia

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)
• Legia Honorowa – III Republika Francuska