Helena Dąbrowska

Helena Dąbrowska (ur. 26 czerwca 1923 w Białobrzegach, zm. 31 maja 2003) – polska aktorka teatralna i filmowa.

Absolwentka PWST w Łodzi, którą ukończyła w 1949 roku. 21 grudnia tego samego roku miał miejsce jej debiut teatralny. Występowała w następujących teatrach:

• Teatr Dramatyczny we Wrocławiu (1949-51)
• Teatr Dramatyczny w Warszawie (1951-82)

Spoczywa na Cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie (kwatera W-XIX-4-1-6).

Filmografia (wybór)

• 1953: Trudna miłość − żona sekretarza
• 1956: Trzy kobiety
• 1957: Prawdziwy koniec wielkiej wojny − kwiaciarka
• 1959: Pociąg − konduktorka
• 1960: Mąż swojej żony − sąsiadka oglądająca telewizję w mieszkaniu Karczów
• 1960: Zezowate szczęście − biuralistka Wychówna
• 1962: Czarne skrzydła − Knote
• 1962: Głos z tamtego świata − kwiaciarka w barze
• 1963: Rozwodów nie będzie − kwiaciarka (cz. 1)
• 1963: Ubranie prawie nowe − wójtowa
• 1964: Pięciu − Helga, matka Ryśka
• 1964: Przerwany lot − matka
• 1964: Spotkanie ze szpiegiem − wywiadowca
• 1965: Trzy kroki po ziemi − dzika lokatorka (odc. 1)
• 1968: Dancing w kwaterze Hitlera − recepcjonistka w hotelu
• 1970: Kolumbowie − matka Basi (odc. 1)
• 1970: Mały − Grocholska
• 1971: Gonitwa
• 1971: Jagoda w mieście − gość u Sobociaków (odc. 3)
• 1972: Szklana kula − matka Agi
• 1977: Niedziela pewnego małżeństwa w mieście przemysłowym średniej wielkości − Gorczakowa
• 1978: Koty to dranie − pani Karolina, babcia klozetowa w "Victorii"
• 1978: Zielona miłość − żona Zaborka (odc. 2)
• 1979: W słońcu i w deszczu (odc. 7)
• 1979: Wiśnie − Barbara Wachowiak
• 1980: Urodziny młodego warszawiaka − kobieta prowadząca budkę z bimbrem
• 1981: Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy − pacjentka Marcinkowskiego (odc. 2)

Nagrody i odznaczenia

• Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)
• Odznaka Zasłużony Działacz Kultury (1977)