Wanda Łuczycka

Wanda Łuczycka, właśc. Wanda Łuczycka-Meller (ur. 2 lipca 1907 w Józefowie Lubelskim, zm. 3 lipca 1996 w Skolimowie) – polska aktorka teatralna i filmowa.

Ukończyła Państwową Szkołę Dramatyczną Wilama Horzycy przy Konserwatorium Warszawskim. Debiutowała w 1932 r. na deskach Teatru Miejskiego w Toruniu, z którym związana była do 1933 r. Ponadto występowała w Teatrze Ziemi Wołyńskiej w Łucku (1933-1936), Reducie Osterwy (1936-1937), Teatrze Miejskim w Łodzi (1937-1938) i Teatrze Narodowym (1938-1939). Po wojnie występowała w Teatrze Wojska Polskiego w Lublinie, z którym przeniosła się do Łodzi. Od 1947 r. związana z teatrami warszawskimi: Nowym (1947-1948), Rozmaitości (1948-1949), Narodowym (1949-1955 i 1965-1968) i Dramatycznym (1955-1964 i 1968-1985). Występowała także w radio m.in. w popularnej powieści radiowej Matysiakowie jako Stefania Frączakowa.

Z kamerą zetknęła się jeszcze przed wojną, statystując w filmach. Po wojnie zagrała w ponad pięćdziesięciu filmach. Najczęściej były to role epizodyczne, często jednak, jak chociażby rola masażystki Kowalskiej w Mężu swojej żony w reżyserii Stanisława Barei czy babcia Pawła w Wojnie domowej w reżyserii Jerzego Gruzy, pozostające w pamięci widzów na dłużej.

Była żoną aktora i dyrektora teatrów warszawskich: Nowego, Dramatycznego i Narodowego – Mariana Mellera. Ich syn, Wiktor jest reżyserem telewizyjnym.

Pochowana na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach, kwatera: K-5-88/89.

Wybrana filmografia

• 1953: Celuloza – jako Rozalia Stelmachowa
• 1954: Trudna miłość - Biedronkowa
• 1958: Dezerter - jako Karolkowa, matka Elżbiety
• 1960: Mąż swojej żony – jako Kowalska, gosposia Karczów
• 1965: Wojna domowa – jako babcia Pawła
• 1966: Piekło i niebo – jako Wiktoria, gosposia scenarzysty Leona
• 1969: Do przerwy 0:1 – jako woźna Matulakowa
• 1970: Wakacje z duchami – jako Lichoniowa
• 1972: Kaprysy Łazarza – jako żona Jacentego
• 1973: Chłopi – jako Kłębowa
• 1973: Nagrody i odznaczenia – jako salowa Ciepluchowa
• 1974: Awans – jako Horpyna
• 1975: Dyrektorzy – jako żona Ignacego Gajdy
• 1977: Noce i dnie – jako Arkuszowa
• 1977: Żołnierze wolności – jako rozstrzelana komunistka
• 1979: W słońcu i w deszczu – jako Małolepsza, matka Bolka
• 1985: Diabeł – jako Rapetowa
• 1986: Zmiennicy – jako Maria Oborniakowa, gospodyni w Skórcu
• 1988: Warszawskie gołębie – jako matka Kaczmarskiego

Nagrody i odznaczenia

• 1973 – Nagroda Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji I stopnia za twórczość radiową i telewizyjną
• 1977 – Nagroda Złoty Ekran za kreacje aktorskie w spektaklach Mieszczanie i Decyzje'
• 1977 – Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
• 1980 – Nagroda Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji I stopnia za wybitne kreacje aktorskie w PR i TV
• 1983 – Nagroda Ministra Kultury i Sztuki I stopnia za całokształt dokonań aktorskich w zakresie teatru