Wacław Szokalski

Wacław Walerian Szokalski (ur. 23 sierpnia 1874, zm. 18 lipca 1956) – generał brygady Wojska Polskiego.

W 1897 roku ukończył Oficerską Szkołę Piechoty w Wilnie, a w 1907 roku Wyższe Kursy Strzeleckie. W 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego. 11 czerwca 1920 roku został zatwierdzony w stopniu w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z 1 kwietnia 1920 roku. W tym czasie pełnił służbę w Departamencie Technicznym Ministerstwa Spraw Wojskowych. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 11. lokatą w korpisie oficerów piechoty. W lipcu 1922 roku został przeniesiony z Rezerwy oficerów sztabowych 2 Armii do 11 Pułku Piechoty w Tarnowskich Górach na stanowisko zastępcy dowódcy pułku. W lutym 1924 roku został przeniesiony z 2 Pułku Strzelców Podhalańskich w Sanoku do 31 Pułku Strzelców Kaniowskich w Łodzi na stanowisko dowódcy. 31 marca 1924 roku został awansowany na pułkownika ze starszeństwem z 1 lipca 1923 roku i 2. lokatą w korpisie oficerów piechoty. 15 października 1924 roku został zwolniony ze stanowiska dowódcy 31 Pułku Strzelców Kaniowskich z równoczesnym odkomenderowaniem do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IV w Łodzi, do czasu zakończenia postępowania superrewizyjnego. W 1926 roku został przeniesiony w stan spoczynku. W 1934 roku pozostawał na ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Łódź Miasto II. Posiadał przydział mobilizacyjny do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr IV i był przewidziany do użycia w czasie wojny.

12 maja 1944 roku został ponownie przyjęty do Wojska Polskiego i wyznaczony na stanowisko komendanta Centralnej Szkoły Oficerów Polityczno-Wychowawczych, a później Szkoły Oficerów Polityczno-Wychowawczych w Łodzi. W okresie od 19 kwietnia do 24 września 1945 roku dowodził Okręgiem Wojskowym Nr II, a następnie sprawował funkcję pełnomocnika Ministra Obrony Narodowej do Spraw Osadników Wojskowych. 25 maja 1945 roku Krajowa Rada Narodowa mianowała go generałem brygady. 31 marca 1949 roku został przeniesiony w stan spoczynku. Zmarł w 1956 roku. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.

Odznaczenia

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1945)
• Krzyż Walecznych – trzykrotnie (po raz 1 i 2 w 1921)
• Medal za Warszawę 1939-1945 (1946)
• Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk (1946)
• Order Świętego Stanisława II klasy (Imperium Rosyjskie)
• Order Świętego Stanisława III klasy
• Order Świętej Anny II klasy
• Order Świętej Anny III klasy
• Medal międzysojuszniczy „Médaille Interalliée”
• Czechosłowacki Krzyż Walecznych 1939