Jerzy Tadeusz Błeszyński

Jerzy Tadeusz Błeszyński (ur. 2 września 1906 roku w Warszawie – zm. 9 września 1939 w Gdyni) kapitan marynarki, uczestnik II wojny światowej, obrońca Gdyni we wrześniu 1939 roku, dowódca pociągu pancernego "Smok Kaszubski"; kawaler Orderu Wojennego Virtuti Militari.

Początki kariery

Po maturze zdanej w pińczowskim gimnazjum (matura 1925/26) wstąpił do Szkoły Podchorążych Marynarki Wojennej, po ukończeniu której uzyskał w roku 1929 stopień podporucznika. Służył w Dywizjonie Minowców, jednocześnie uczęszczając na Kurs Oficerów Sygnałowych, a następnie był oficerem ordynansowym w Kierownictwie Marynarki Wojennej.

W roku 1935 uczestniczył w pierwszym rejsie harcerskiego jachtu SY Zawisza Czarny do Londynu, Antwerpii i Amsterdamu. W latach 1937-1938 był dowódcą trałowca ORP "Mewa", a następnie, w randze kapitana, oficerem flagowym w Kierownictwie Marynarki Wojennej w Warszawie. Na kilka dni przed wybuchem wojny przyjechał do Gdyni jako kurier i już nie zdążył wrócić.

W obronie Wybrzeża

W dniu 2 września objął dowodzenie ORP Mewa zastępując rannego kpt. Lipkowskiego. Gdy 3 września, podczas nalotu na port helski, uszkodzona "Mewa" została zatopiona bombami (razem z niszczycielem ORP Wicher i stawiaczem min ORP Gryf), kpt. Błeszyński wrócił do Gdyni. Następnego dnia wziął ślub z Haliną Marczewską, córką kierownika Warsztatów Portowych Marynarki Wojennej i tego samego dnia zainicjował budowę pociągu pancernego.

Pociąg Smok Kaszubski został zbudowany w ciągu 4 dni z 10-13 mm blach przeznaczonych na budowę niszczycieli. Dnia 8 września opuścił halę montażową na Oksywiu i podjął patrole bojowe na linii Gdynia – Wejherowo. 9 września pociąg wjechał do centrum opuszczonego już przez wojska polskie i zajętego przez Niemców Wejherowa. W zaciętej walce, jaka się wówczas wywiązała, kpt. Błeszyński został ciężko ranny. Przewieziono go natychmiast do szpitala w budynkach Szkoły Morskiej, gdzie zmarł tego samego dnia.

Został pochowany na Cmentarzu Witomińskim w Gdyni.