Michał Sumiński

Michał Jan Sumiński (ur. 13 grudnia 1915 w Warszawie, zm. 24 grudnia 2011 tamże) – polski podróżnik, zoolog, jachtowy kapitan żeglugi wielkiej i dziennikarz, autor książek o tematyce żeglarskiej i popularnego programu telewizyjnego „Zwierzyniec”

Był synem Stanisława i Janiny Sumińskich. Jego ojciec był doktorem zoologii, światowej sławy specjalistą od ważek. Prowadził zajęcia w gimnazjum i na uniwersytecie, gdzie miał służbowe mieszkanie w którym na trzecim piętrze, po lewej stronie za bramą przyszedł na świat Michał Sumiński. W czasie I wojny światowej, gdy miał 1,5 roku zmarła jego matka i wychowywały go dalej babcia Helena Sumińska i ciotka Janiszewska w 300-hektarowym majątku Leśniewo koło Ciechanowa. W wieku lat 10 dostał od ojca pierwszą strzelbę, a w wieku lat 13 przeniósł się na stałe do ojca do Warszawy na dalszą naukę.

W czasie II wojny światowej działał w ruchu oporu. W 1943 był uwięziony na Pawiaku. Od kwietnia 1943 do stycznia 1945 przebywał w obozie w Oświęcimiu (więzień nr 119464), następnie (do maja 1945) był więźniem obozu w Mauthausen-Gusen (więzień nr 117307), skąd 5 maja 1945 wyzwoliła go armia amerykańska. Przebywał potem krótko w Ebensee, gdzie pracował jako buchalter.

Od lipca 1945 do sierpnia 1946 pracował w Pomorskiej Spółce Rybackiej w Bydgoszczy, gdzie zajmował się sprawami mieszkalno-socjalnymi rybaków przybywających na Ziemie Zachodnie. Od sierpnia 1946 do 1949 pracował w Zarządzie Głównym Ligi Morskiej w Warszawie, gdzie pełnił funkcję Głównego Inspektora Wychowania Morskiego. Od 1947 roku przez kilka lat był też kapitanem jachtu Ligi Morskiej „Generał Zaruski”. Od 1949 do 1950 był głównym inspektorem wyszkolenia morskiego w Komendzie Głównej POSP. Od 1950 do 1955 zajmował się pracą literacką. Od 1955 do 1958 był kierownikiem działu i zastępcą redaktora naczelnego Rozgłośni „Kraj”. Od 1958 pracował w Polskim Radio (za kierowanie Redakcją programu zagranicznego "Dla tych, co na morzu" został laureatem Złotego Mikrofonu), a następnie w Telewizji Polskiej, gdzie był m.in. kierownikiem redakcji reportaży Redakcji Naczelnej Audycji dla Polaków za Granicą.

Od dziesiątego roku życia był zapalonym myśliwym. Był autorem popularnego w latach 70. i 80. programu telewizyjnego dla młodzieży „Zwierzyniec”. Jako gospodarz, w stroju leśniczego, w barwnych gawędach opowiadał o życiu i tajemnicach leśnych, popularyzując zagadnienia przyrodnicze (nie poruszając jednak w żaden sposób tego, że do opisywanych spotkań ze zwierzętami dochodziło podczas polowań na nie). Do języka codziennego przeszły jego niecodziennie barwne zwroty, jak choćby „podchodzę bliżej w zarośla, a tu wyskakuje zając”. Prowadził także spotkania w szkołach o tej tematyce.

Był członkiem ZBoWiD (od 1969) i PZPR.

Był uhonorowany takimi odznaczeniami jak: Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej (1964), Zasłużony Pracownik Morza (1965), Order Uśmiechu, był także Honorowym Obywatelem Warszawy (2009).

Pochowany został w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.

Twórczość

• Rejsy bałtyckie (Prasa Wojskowa 1950)
• Wiedza żeglarska (Czytelnik 1951)
• Żeglarskie zwycięstwo (wespół z Grażyną Wojsznis; ilustr. Jerzy Ostrowski; Nasza Księgarnia 1951; seria wydawnicza „Biblioteka Harcerza”)
• Znad jezior (ilustr. Halina Chrostowska-Piotrowicz; Czytelnik 1954)
• Przez siedem jezior (współautor S. Wysocki; ilustr. Stefan Styczyński; Nasza Księgarnia 1954)
• Gawędy o zwierzętach (ilustr. Wiesław Dojlidko; Egmont Polska 2001, ISBN 83-237-9899-0)

Filmografia

• W filmie fabularnym i serialu telewizyjnym pt. Dziewczyna i chłopak w reż. Stanisława Lotha (1977, ekranizacja powieści Hanny Ożogowskiej) wcielił się w postać wuja tytułowych bohaterów – Tomka i Tosi.
• W 1985 zagrał rolę dziennikarza telewizyjnego w filmie Piotra Szulkina pt. Ga, ga. Chwała bohaterom.