Powiedz o tym miejscu
pl

Asłan Maschadow

Dodaj nowe zdjęcie!
Data urodzenia:
21.09.1951
Data śmierci:
08.03.2005
Inne nazwiska/pseudonimy:
Aslan Maschadow, Aslan Maskhadov, Аслан Масхадов, Аслан (Халид) Алиевич Масхадов, Масхадан Іаьлин кІант Аслан (Халид), Aslan (Khalid) Aliyevich Maskhadov, Aslan Alijewitsch Maschadow
Kategorie:
polityk, prezydent, przestępca, terrorysta, żołnierz
Narodowość:
 czeczeńska
Cmentarz:
Określ cmentarz

Asłan Maschadow (czecz. Масхадан Али кант Аслан / Masxadan Ali kant Aslan; ur. 21 września 1951 w osadzie Szakoj (Kazachstan, obwód karagandyjski) - zm. 8 marca 2005 w Tołstoj-jurt) – były prezydent Czeczenii, partyzant, polityk.

Aslan Maschadow

Młodość

Urodził się w Kazachstanie, gdzie w 1944 jego rodzice wraz z innymi Czeczenami zostali zesłani na rozkaz Stalina. W 1957 powrócił do rodzinnej Czeczenii i zamieszkał na prowincji (wieś Zebir-Jurt). W 1968 ukończył szkołę średnią w Nadterecznoje.

Kariera wojskowa

W 1972 ukończył Wyższą Szkołę Artylerii w Tbilisi i rozpoczął służbę w Dalekowschodnim OW. Do 1978 roku doszedł do stanowiska dowódcy dywizjonu artylerii. W tym samym roku rozpoczął studia w elitarnej Akademii Artylerii im. Kalinina w Leningradzie, którą ukończył w 1981 roku z wyróżnieniem. Po ukończeniu akademii został wysłany na Węgry, gdzie służył w Południowej Grupie Wojsk i doszedł do stanowiska d-cy pułku artylerii. W 1986 został przeniesiony na Litwę, gdzie w 1990, dowodzony przez niego 379. pułk artylerii otrzymał miano najlepszego w Nadbałtyckim OW. W styczniu 1991 podczas rozruchów niepodległościowych w Wilnie pułk Maschadowa osłaniał rosyjski garnizon na wypadek ataku buntowników. Później fałszywie przypisywano mu aktywny udział w zajściach, w tym rozkaz strzelania do zebranych pod wieżą telewizyjną.

W Czeczenii

Zwolniony z wojska w stopniu pułkownika na własną prośbę w 1992, został zastępcą, a od 1993 szefem sztabu czeczeńskich sił zbrojnych. Kierował obroną Groznego w czasie I wojny czeczeńskiej, a w 1996 dowodził operacją, w wyniku której odbito to miasto z rąk Rosjan. Po zakończeniu wojny został wybrany 27 stycznia 1997 prezydentem Czeczenii (w wyborach uzyskał 59,3 proc. głosów). Pomogło mu poparcie Kremla, dla którego nie do zaakceptowania był jego główny konkurent Szamil Basajew. Maschadow był zwolennikiem niepodległości Czeczenii, ale twierdził przy tym, że należy dążyć do pokojowego ułożenia stosunków z Rosją.

13 października 1998 Asłan Maschadow gościł w polskim parlamencie i wziął udział w III Międzynarodowej Konferencji Praw Człowieka. Udzielił również wywiadu TVP, który został wyemitowany wieczorem, w najlepszym czasie antenowym.

Przez pewien czas współpracował z Basajewem którego mianował wicepremierem. Nie udało mu się jednak powstrzymać rosnącej w siłę opozycji: wahhabitów i innych fundamentalistów islamskich oraz związanych z nimi lokalnych przywódców, którzy nie chcieli podporządkować się władzom w Groznym. Kilkakrotnie podejmowano zamachy na jego życie. Maschadow stopniowo tracił kontrolę nad państwem. Chcąc odzyskać popularność i umocnić władzę w 1999 ogłosił szariat w Czeczenii. Po rozpoczęciu II wojny czeczeńskiej i kilkumiesięcznych otwartych starciach zbrojnych przeszedł do walki partyzanckiej. Był oskarżany przez Rosję m.in. o organizację i udział w zbrojnym buncie, organizację nielegalnych formacji zbrojnych, zabójstwa urzędników państwowych i wspieranie terroryzmu oraz poszukiwany przez wojska rosyjskie i prokuraturę listami gończymi.

Zginął podczas operacji specjalnej wojsk rosyjskich 8 marca 2005. Jego ciało zostało bestialsko zmasakrowane (m.in. wyłupiono mu oczy). Rosjanie odmówili wydania ciała rodzinie zgodnie z obowiązującym w Rosji wprowadzonym po zamachach terrorystycznych ustawodawstwem nakazującym potajemny pochówek zabitych separatystów. Wokół śmierci Maschadowa pojawiły się różne spekulacje. Jedna z teorii oparta na wyjaśnieniach jego podwładnego i kuzyna złożonych na procesie oraz ekspertyzie balistycznej jego broni mówi, iż został on przez niego zabity aby uniknąć schwytania żywcem. Brakuje jednak na to wyraźnych dowodów.

Źródło informacji: wikipedia.org

Brak miejsc

    loading...

        ImięRodzaj relacjiData urodzeniaData śmierciOpis
        1Ваха АрсановВаха Арсановkolega/koleżanka
        2Игорь ФархутдиновИгорь Фархутдиновznajomy16.04.195020.08.2003
        3Валерий КоковВалерий Коковznajomy18.10.194129.10.2005
        4Зелимхан ХангошвилиЗелимхан Хангошвилиwyznawca tej samej idei15.08.197923.08.2019
        5Isa  MunayevIsa Munayevwyznawca tej samej idei, żołnierz20.05.196502.02.2015
        6Геннадий ШпигунГеннадий Шпигунoponent05.02.194700.00.2000
        7Николай КондратенкоНиколай Кондратенкоoponent16.02.194023.11.2013
        8Арби  БараевАрби Бараевoponent27.05.197323.06.2001

        11.12.1994 | Rozpoczęła się I wojna czeczeńska

        I wojna w Czeczenii – konflikt zbrojny pomiędzy separatystami czeczeńskimi usiłującymi utworzyć niepodległe państwo czeczeńskie i rosyjskimi wojskami federalnymi, datowany na okres od 11 grudnia 1994 roku do 31 sierpnia 1996 roku. Konflikt objął swym zasięgiem głównie Czeczenię, w niewielkim stopniu: kraj stawropolski, Osetię Północną, Inguszetię i Dagestan.

        Prześlij wspomnienia

        06.03.1996 | Čečenu 1996. gada operācija galvaspilsētas atgūšanai no krievu okupantiem "Atmaksa"

        Čēčenijas neatkarības cīnītāji Džohara Dudajeva vadībā atgūst kontroli par krievu karaspēka izpostīto un ieņemto Groznijas pilsētu

        Prześlij wspomnienia

        06.08.1996 | Operācija "Džihads". Ičkērijas (Čečenijas) armija 2 nedēļu laikā atbrīvo Grozniju no krievu karaspēka

        Prześlij wspomnienia

        26.03.2000 | Владимир Путин был избран Президентом России

        Prześlij wspomnienia

        23.10.2002 | Czeczeńscy terroryści zaatakowali moskiewski teatr na Dubrowce, biorąc około 700 zakładników

        Atak na moskiewski teatr na Dubrowce – atak terrorystyczny przeprowadzony przez czeczeńskie komando pod przywództwem Mowsara Barajewa w dniach 23 - 26 października 2002 w Moskwie, zakończony odbiciem obiektu przez antyterrorystów i śmiercią 173 osób w tym 133 zakładników.

        Prześlij wspomnienia

        Dodaj słowa kluczowe