Edward Gierek
Edward Gierek
- Geburt:
- 06.01.1913
- Tot:
- 29.07.2001
- Burial Datum:
- 02.08.2001
- Zusätzliche namen:
- Edward Gierek, Эдвард Герек
- Kategorien:
- Deputat, Staats-und KP-Chef, Teilnehmer des Zweiten Weltkriegs
- Nationalitäten:
- pole
- Friedhof:
- Sosnowiec, Środula - Zagórze Parish Cemetery (pl)
Edward Gierek (* 6. Januar 1913 in Porąbka, heute Sosnowiec, Polen; † 29. Juli 2001 in Cieszyn) war ein polnischer Politiker.
Gierek war seit seiner Jugend Kommunist. Vor dem Zweiten Weltkrieg lebte er zeitweise in Frankreich sowie später als Arbeiter in Belgien. Nach seiner Rückkehr nach Polen im Jahre 1948 machte er rasch Karriere in der Polnischen Vereinigten Arbeiterpartei (PZPR). Seit 1954 gehörte er dem ZK an. Von 1957 bis 1970 erwarb er sich als Erster Sekretär des Woiwodschaftskomitees der PZPR in Kattowitz eine gewisse Popularität, wegen der er nach dem Sturz Władysław Gomułkas nach den Dezemberunruhen an der Ostseeküste 1970 zum Ersten Sekretär der PZPR ernannt wurde. Seine Herrschaftszeit zeichnete sich durch den Versuch einer beschleunigten Modernisierung der polnischen Wirtschaft und die Verbesserung der Kontakte zu den westlichen Ländern aus. Nach anfänglichen Erfolgen scheiterte die Politik letztlich an der misslungenen Rückzahlung der zahlreichen Auslandskredite und der Überschuldung des Landes bei gleichzeitig weiter sinkendem Lebensstandard. Am 5. September 1980, nach dem Aufkommen der Gewerkschaft Solidarność, wurde Gierek als Erster Sekretär abgesetzt und im Dezember aus dem Zentralkomitee ausgeschlossen, ein Jahr später aus der Partei ausgeschlossen und nach der Verhängung des Kriegszustandes durch General Wojciech Jaruzelski kurzzeitig inhaftiert.
Viele Polen verbinden jedoch bis heute mit seinem Namen die Erinnerung an eine Zeit des vermeintlichen Aufschwungs.
Giereks Sohn Adam wurde 2004 Mitglied des Europäischen Parlaments.
Ursache: wikipedia.org
Keine Orte
| Name | Beziehung | Beschreibung | ||
|---|---|---|---|---|
| 1 |  | Stanisława Gierek | Ehefrau | |
| 2 | Tatiana Gierek | Schwiegertochter | ||
| 3 |  | Władysław Kruczek | Arbeitskollege | |
| 4 |  | Ryszard Kapuściński | Mitglieder der gleichen Partei | |
| 5 |  | Stanisław Dygat | Mitglieder der gleichen Partei | |
| 6 |  | Florian Siwicki | Mitglieder der gleichen Partei | |
| 7 |  | Henryk Jabłoński | Mitglieder der gleichen Partei | |
| 8 | Władysław Serczyk | Mitglieder der gleichen Partei | ||
| 9 |  | Zbigniew Messner | Mitglieder der gleichen Partei | |
| 10 |  | Michał Rola-Żymierski | Mitglieder der gleichen Partei | |
| 11 |  | Tadeusz Lewandowski | Mitglieder der gleichen Partei | |
| 12 | Jan Bijak | Mitglieder der gleichen Partei | ||
| 13 |  | Piotr Jaroszewicz | Mitglieder der gleichen Partei | |
| 14 | Wojciech Kubiak | Mitglieder der gleichen Partei | ||
| 15 | Józef Bańkowski | Gleichgesinnte | ||
| 16 |  | Stanisław Jaros | Gegner |
28.06.1956 | Poznań 1956 protests
The Poznań 1956 protests, also known as the Poznań 1956 uprising or Poznań June (Polish: Poznański Czerwiec), were the first of several massive protests against the government of the People's Republic of Poland. Demonstrations by workers demanding better conditions began on June 28, 1956 at Poznań's Cegielski Factories and were met with violent repression. A crowd of approximately 100,000 gathered in the city center near the local Ministry of Public Security building. About 400 tanks and 10,000 soldiers of the People's Army of Poland and the Internal Security Corps under Polish-Soviet general Stanislav Poplavsky were ordered to suppress the demonstration and during the pacification fired at the protesting civilians.
11.12.1970 | Aufstand vom Dezember 1970 in Polen
Der Aufstand vom Dezember 1970 in Polen war ein Arbeiteraufstand vom 14. bis 22. Dezember 1970 in der Volksrepublik Polen; es kam zu Streiks, Massenkundgebungen, Demonstrationen in Gdingen, Danzig und Stettin. Ausgelöst wurden die Unruhen durch plötzliche drastische Preiserhöhungen für Lebensmittel und Gegenstände des täglichen Bedarfs.
14.12.1970 | Grudzień 1970: robotnicy Stoczni Gdańskiej odmówili podjęcia pracy i wielotysięczny tłum przed południem udał się pod siedzibę Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Gdańsku
Grudzień 1970, wydarzenia grudniowe, rewolta grudniowa, wypadki grudniowe, masakra na Wybrzeżu – protesty robotników w Polsce w dniach 14-22 grudnia 1970 roku (demonstracje, protesty, strajki, wiece, zamieszki) głównie w Gdyni, Gdańsku, Szczecinie i Elblągu, stłumione przez milicję i wojsko.
20.12.1970 | Władysław Gomułka został odsunięty od władzy. Nowym pierwszym sekretarzem KC PZPR wybrano Edwarda Gierka
31.05.1972 | Ričards Niksons apmeklē Poliju. Viņš bija 1. ASV prezidents, kurš apmeklēja Poliju
10.02.1976 | Sejm przyjął, przy jednym głosie wstrzymującym się Stanisława Stommy, poprawki do konstytucji PRL. Wprowadzono zapis o przewodniej roli w państwie PZPR i jego sojuszu z ZSRR
25.06.1976 | Dzień po uchwaleniu przez Sejm podwyżek cen, m.in. mięsa o 69% i cukru o 100%, w Radomiu, Ursusie i Płocku rozpoczęły się strajki robotnicze. Strajki na mniejszą skalę miały miejsce w Łodzi, Starachowicach, Grudziądzu i Nowym Targu
25 czerwca treść przemówienia Piotra Jaroszewicza pojawia się w prasie. Strajkuje 97 zakładów, m.in. w Radomiu, Ursusie i Płocku. Rząd PRL ukrył przed opinią publiczną fakt wybuchu zamieszek, nazywając je „drobnymi, chuligańskimi wybrykami”. Mimo to, szybko wycofał się z zapowiadanych podwyżek, w lęku przed rozszerzeniem się protestów na cały kraj i zaproponował rozpoczęcie „szerokich konsultacji społecznych na temat podwyżek cen i trudnościach w zaopatrzeniu”. Równolegle przeprowadzono szybką, brutalną pacyfikację strajków, nadal utrzymując że były to tylko chuligańskie wybryki. W Radomiu okradziono i zdemolowano ponad 100 sklepów. W Ursusie rozkręcono szyny na międzynarodowej linii kolejowej. Oddziały Milicji były celowo nie wyposażone w broń palną. Edward Gierek wydał zalecenia traktujące użycie milicji przeciwko robotnikom jako ostateczność. Tak też się stało, zwlekano z użyciem ZOMO do chwili, aż podpalono KW i grabież sklepów stała się faktem.