Franciszek Wójcik

Franciszek Wójcik (ur. 17 października 1863 w Wyciążach, zm. 3 stycznia 1941 tamże) – polski rolnik, polityk, minister.

W rodzinnej wsi uczęszczał do szkoły ludowej, a następnie dalszą wiedzę zdobywał jako samouk.

Od 1895 był działaczem Polskiego Stronnictwa Ludowego. W latach 1895-1900 i 1907-1911 poseł na Sejm Krajowy Galicji, w latach 1907-1911 poseł do Reichratu Przedlitawii (parlament austriacki) w Wiedniu. Publikował na łamach pism: Przyjaciel Ludu, Niedziela i Piast, ceniony mówca. Wieloletni wójt rodzinnej wsi.

Współpracownik Jana Stapińskiego, po rozłamie w PSL (1913) opowiedział się po jego stronie, współtworząc PSL Lewica. Popierał ruch strzelecki związany z Komisją Skonfederowanych Stronnictw Niepodległościowych.

W 1914 roku jako przedstawiciel ludowców (grupa Stapińskiego) był członkiem sekcji zachodniej Naczelnego Komitetu Narodowego.

W okresie od 29 grudnia 1918 do 16 stycznia 1919 był ministrem bez teki w rządzie Jędrzeja Moraczewskiego.

W latach 1919–1922 był posłem na Sejm Ustawodawczy. W czasie przewrotu majowego w 1926 opowiedział się po stronie Józefa Piłsudskiego, póxniej przeszedł do opozycji, wstępując do PSL-"Piast”. Od 1931 był działaczem Stronnictwa Ludowego. W latach 1931-39 wchodził w skład Rady Naczelnej Stronnictwa Ludowego.