Helena Raszka

Helena Raszka (ur. 24 stycznia 1930 w Bydgoszczy, zm.17 maja 2016 w Szczecinie) – polska poetka.

Studiowała filologię polską na Uniwersytecie Wrocławskim. Od 1951 roku mieszkała w Szczecinie w dzielnicy Pogodno przy ulicy Żwirki i Wigury. Debiutowała jako poetka w 1956 roku na łamach tygodnika "Ziemia i Morze". Od 2015 roku jej imieniem nazwana jest szkoła podstawowa nr 7 w Szczecinie.

Twórczość

• Okruchy bursztynu (1959)
• Inny kraj (1962)
• Bliżej dna (1965)
• Portret zdziwiony sobą (1966)
• Liczba pojedyncza (1970)
• Miłość (1981)
• Liczba mnoga (1982)
• Biała Muzyka (1994)
• Wybrane wiersze" (1996)
• Na poboczu (2000)
• Korzeń i skała (2000)
• Głosy w przestrzeni (2011)
• Imię własne (2011)

Nagrody i odznaczenia

• 1957 – II nagroda na konkursie Wojewódzkiej Rady Narodowej w Szczecinie za zbiory wierszy Słowa najcichsze i Okruchy bursztynu
• 1961 – wyróżnienie na Kłodzkiej Wiośnie Poetyckiej
• 1965 – nagroda „Pióra” w konkursie Zrzeszenia Studentów Polskich i Klubu Studentów Wybrzeża „Żak” w Gdańsku dla tomiku Bliżej dna
• 1996 – Nagroda Artystyczna Miasta Szczecina
• 2010 – Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
• 2012 - nominacja do Nagrody Poetyckiej im. K.I. Gałczyńskiego - Orfeusz za tomik Głosy w przestrzeni

***

Helena Raszka urodziła się w 24 stycznia 1930 roku w Bydgoszczy. Z Ziemiami Zachodnimi związana była od 1945 roku. W 1949 roku zdała maturę w gimnazjum w Gorzowie. W latach 1949-1950 studiowała na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Wrocławskiego.

W 1951 roku wraz z mężem, który dostał nakaz pracy w stoczni, zamieszkała w Szczecinie. Jako poetka zadebiutowała w 1956 roku na łamach tygodnika „Ziemia i Morze” wierszem Drogi. W 1959 roku opublikowała swój pierwszy tomik wierszy zatytułowany Okruchy bursztynu. Kolejne tomiki wydawała do 1970 roku. Po strajkach stoczniowców w styczniu 1971, w którym brał udział jej mąż, utwory poetki zostały objęte częściowym zakazem publikacji. Sama przez długie lata nie zgadzała się na publikację tomików poetyckich ze względu na ingerencję cenzury.

W ciągu ponad pięćdziesięcioletniej działalności literackiej swoje wiersze drukowała w prasie lokalnej i ogólnopolskiej, m.in. w „Arkuszu”, „Autografie”, „Gazecie Lwowskiej”, „Literaturze”, „Morzu i Ziemi” „Odrze”, „Poezji”, „Pograniczach”, „Pomeranii”, „Spojrzeniach”, „Toposie”, „Twórczości”, „Tygodniku Solidarność” i w „Życiu Literackim”. Publikowała także w drugim obiegu, m.in w „Obrazie” i „Kulturze Niezależnej”.

W 1996 roku została uhonorowana Nagrodą Artystyczną Miasta Szczecina.

Od 1960 roku była członkinią Związku Literatów Polskich. Piastowała m.in. funkcję sekretarza zarządu Oddziału Szczecińskiego ZLP. W latach 1964-1969 z jego ramienia opiekowała się Kołem Młodych. Współtworzyła Ogólnopolski Festiwal Poezji Współczesnej im. K. I. Gałczyńskiego, a w latach 1968-1969 była przewodniczącą Komitetu Organizacyjnego tej imprezy. Była członkinią zarządu Klubu Związków i Stowarzyszeń Twórczych „13 Muz” w Szczecinie oraz Szczecińskiego Towarzystwa Kultury. Blisko współpracowała z Rozgłośnią Polskiego Radia w Szczecinie, dla której przygotowała kilka słuchowisk poetyckich.

Twórczość poetki od lat uznawana była przez czytelników i krytyków za zjawisko wybitne, choć stosunkowo mało znane szerokiemu gronu odbiorców. W latach sześćdziesiątych, podkreślając walory jej poezji, krytyk Jerzy Kwiatkowski opublikował oprócz licznych recenzji także obszerny i wnikliwy szkic Dafne. Autorka utożsamiana była przede wszystkim ze Szczecinem. Wartością jej poezji był głęboko pojmowany regionalizm, związek ze szczecińskim pejzażem i losami miejscowej społeczności. Poetka znana była z poważnego podejścia do własnej twórczości – przestrzegała chronologicznego wydawania swoich tomików, przez co do czytelnika trafiają często wiersze sprzed 20-30 lat.

Zmarła 17 maja 2016 roku w Szczecinie.Twórczość

Tomiki poezji

• 1959 – Okruchy bursztynu - Wydawnictwo Poznańskie, Poznań
• 1962 – Inny kraj - Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa
• 1965 – Bliżej dna - Czytelnik, Warszawa
• 1966 – Portret zdziwiony sobą - Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa
• 1970 – Liczba pojedyncza - Czytelnik, Warszawa
• 1981 – Miłość - Wydawnictwo Morskie, Gdańsk
• 1982 – Liczba mnoga - Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa
• 1994 – Biała muzyka - Wydawnictwo 13 Muz, Szczecin
• 1996 – Wiersze wybrane
• 2000 – Na poboczu
• 2000 – Korzeń i skała
• 2011 – Głosy w przestrzeni, Wydawnictwo Forma, Szczecin (seria: Tablice)
• 2011 – Imię własne, Wydawnictwo Forma, Szczecin (seria: Tablice)

Źródło: http://encyklopedia.szczecin.pl